Herkese merhaba, bu konuyu açmadan önce çok düşündüm çevremdekilerden yardım almaya çalıştım fakat sanırım kimse tarafsız yaklaşmıyor. Elimden geldikçe kısa yazmaya çalışacağım. Birbirimizi çok sevdik ve aşık olduk, güzel bir başlangıç hikayemiz var. Her şey çok iyiydi derken gerek hayat şartlarımız gerek ailevi veya maddi problemlerimiz derken çok yorulduk ve ister istemez ilişkimize yansıdı. Şuanda neredeyse 2. senemiz olacak. Birbirimize çok büyük hatalarımız oldu. İlişkimiz sendelemeye başladı ve sonunda ayrılmayı düşündüğüm bir anda sevgilim benden önce davrandı tesadüfen o da düşünmüş ve ayrıldık. Son hatalarımız artık insanlık dışıydı diyebilirim. (aldatma gibi sadakatsizce hatalarımız asla olmadı)
Birbirini seven aşık olan iki insan nasıl bunları yaşayabilir inanın aklım almıyor. Kendi hatalarımı her zaman kabul edip telafisini yapmaya çalıştım. Fakat o bana bir hata yaptığında ya bir kılıf buluyor hata olmaktan çıkartmaya çalışıyor yada direkt kabul etmiyor. Olayları genelde başlatan o olduğu halde bu ilişkide günah keçisi hep benim en suçlu benim. Sürekli kılıf buluyor bi şekilde kendi yaptıklarına. Bu whatsapptan konuştuğumuzda resmen onu affetmek için uğraşan kişi bendim. Affettirmek için kendini hiç bir şey yapmadı. Neyse bi şekilde bu olaydan sonra düzeldik. Fakat yılbaşındada başka bencillikleri düşüncesizlikleri oldu ve tam ben ayrılmayı düşünürken o bana bir kusur bulup benden ayrıldı. Bugün konuştuk. hatalarını kabul etmemesi olsun görmezden gelmek istemesi olsun vb. şeyler işte. onun istediği ona tek laf edilmicek o mutlu olsun diye uğraşılcak asla olumsuz bir konu açılmıcak asla mod düşürücü bir şey gerçekleşmeyecek hayat toz pembe olacak. hatada yapsa göz yumulcak. bu sağlandığı sürece ondan iyisi yok. işte bende fazlasına göz yumamadığım için beni tam manasıyla sindirip ezemediği için kavgalarımız oluyor anlaşamamazlıklar oluyor. sadece benim çabamla olacak gibi değil benimde töleransım ve sabrım bitti ama çabam bir türlü bitmiyor ona olan sevgim bitmiyor. Artık onu serbest bırakıyorum yazmasını beklediğimi biliyor top bu saatteb sonra onda. Ben konuşunca en azından içim rahatladı acım dindi ve biraz olsun hissettim aslında gerçekten onunda bitiremeyeceğine çünkü kaçıncı ayrılışı bu artık ve hep dönüyor veya döndürtüyorum. Kaybetme korkusu hiç yok beni ve kendini beğenmişliği var. bilmiyorum yazar mı veya yazmaz mı. Bana arkadaşları,m, gerçekten bir insanın kendine bir insanın bağlı olup olmadığını anlamanın yolu onu serbest bırakmaktır eğer sana dönüyorsa bağlıdır dediler. Bende öyle yapmayı düşünüyorum. Yazsa ve konuşsak bile onun görüşelim demesini bekleyeceğim. Onun çabasını görmeye çalışacağım. Hatta bunu daha iyi yapabilmek için hemde kafamı dağıtabilmek için İstanbula gitmeyi düşünüyorum, oturduğum şehirde fazla yalnızım, orada arkadaşlarım ve ailem var. Ve en azından beni özler diye düşünüyorum. Belki özlemek ona iyi gelir duygularını tamir eder ve kendini beğenmiş tavırlarını düzeltir, benide anlamaya başlar diye umuyorum. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim. Çağırdığında gitmelimiydim, İstanbul'a gitme konusunda yanlış mı düşünüyorum. Veya yanlış düşündüğüm bir şey var mı. Yardımınızı bekliyorum teşekkürler tüm okuyan ilgilenen arkadaşlara şimdiden. not: konu çok uzun olduğu için özetlemeye çalıştım.