Insan kendisiyle nasıl barışır ?

Cokokuyanbilir .!.:

Merhaba
27 yaşındayım ve kendime ilk kez bu soruyu soruyorum. 27 yaşında farkettim kendime yaptığım haksızlıkları.Meğerse ben kendimden başka herkese onlarca şans vermişim.
Bir kaç gün önce otururken farkettim bunu.Bütün sevdiklerimi kendimden daha çok sevmiş ve daha çok önemsemişim. Keşke kendimi de onları sevdiğimin yarısı kadar sevebilseydim dedim.
Başkalarının hayatını toparlamak için çok çabalamışım, ben yaparım demişim hep.. Güçlü bir insanım ama bunun bedelini de ağır ödemişim. Kendimi hiç kimseye yaslamadan yaşamışım, hoş , sanki yaslayacak biri de bulamazdım herhalde..
Önümde daha kaç sene var bilmem ama herşeye yetişmişim kendime geç kalmışım gibi hissediyorum.
Ben kendimi hiç sevememişim. Neden bu kadar geç farkettim inanın bunu da bilmiyorum.
Istediğim alanda çalışamıyorum, mutlu değilim bunu da hissediyorum ama bunlara rağmen hep çevremin hayatını güzelleştirmek için harcamışım kendimi.
Çok yakın bir arkadaşımla konuşurken farkettim bunları. Bana kendin için neden yaşamıyorsun hep başkaları için harcıyorsun kendini dedi. Ben bu nasıl yapılır bilmiyorum hanımlar. Insan kendini sevmeyi , kendisi için çabalamayı nasıl öğrenir ?
Deneyimlerinizi bekliyorum

Genişletmek için tıkla...

kasmpatar .!.:

Herkesin kendi hayatı herkes ben nasıl başımın çaresine bakıyorsam bakabilir diye tekrar ediyorum ben içimden.Mesela geçenlerde bir arkadaşım borç para istedi ben işsizim şu an ama onun 6 bin maaşı var.Eski ben olsa ben işe giriyim de beraber öder kapatırız derdi.O an içimden ilk yazdığım cümleyi tekrarladım.Ödersin sıkma kendini hepimizin var borcu bak ben işsizim dedim.Bir arkadaşım benden doğum günü için 3 aydır parti yapmamı 2 katlı pasta yaptırmamı istiyor.Canım pandemi var amcamlar corona oldu istersen geliyim yine de dedim.Herkese koşturma devri bitti ben de maymun baya kazıklandı ama gözü açıldı

Genişletmek için tıkla...

Cokokuyanbilir .!.:

Merhaba
27 yaşındayım ve kendime ilk kez bu soruyu soruyorum. 27 yaşında farkettim kendime yaptığım haksızlıkları.Meğerse ben kendimden başka herkese onlarca şans vermişim.
Bir kaç gün önce otururken farkettim bunu.Bütün sevdiklerimi kendimden daha çok sevmiş ve daha çok önemsemişim. Keşke kendimi de onları sevdiğimin yarısı kadar sevebilseydim dedim.
Başkalarının hayatını toparlamak için çok çabalamışım, ben yaparım demişim hep.. Güçlü bir insanım ama bunun bedelini de ağır ödemişim. Kendimi hiç kimseye yaslamadan yaşamışım, hoş , sanki yaslayacak biri de bulamazdım herhalde..
Önümde daha kaç sene var bilmem ama herşeye yetişmişim kendime geç kalmışım gibi hissediyorum.
Ben kendimi hiç sevememişim. Neden bu kadar geç farkettim inanın bunu da bilmiyorum.
Istediğim alanda çalışamıyorum, mutlu değilim bunu da hissediyorum ama bunlara rağmen hep çevremin hayatını güzelleştirmek için harcamışım kendimi.
Çok yakın bir arkadaşımla konuşurken farkettim bunları. Bana kendin için neden yaşamıyorsun hep başkaları için harcıyorsun kendini dedi. Ben bu nasıl yapılır bilmiyorum hanımlar. Insan kendini sevmeyi , kendisi için çabalamayı nasıl öğrenir ?
Deneyimlerinizi bekliyorum

Genişletmek için tıkla...