• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Insan sevmiyorum, neden boyle hissediyorum?

benimde kalıcı arkadaşım yoktur. Hep dönemlik misal liseden üniversiteden yada çalıştığım eski işyerlerinden hiç kimseyle görüşmüyorum.
Kavga husumet vs yok ama bir yerden sonra kopuyorsun.
İçimin ısınmadığı ile yada art niyet sezdiğimle bir daha görüşmem.

Keserim ilişkimi azıcık aşım ağrısız başım misali. Arkadaş edinmek kolay ama devamlılık zor benim için.
Beni aramasalar ben onları arayamam falan filan. 32 yaşımdayım kimsenin afrasını gribini çekemiyorum artık.

Bir tane üniversiteden 10 yıllık arkadaşım vardı dost dediğim o da yalan oldu. Daha da dost edinmek zor geliyor işte. Ne bileyim böyle mutluyum ben.
 
Kimse kusursuz değil siz dahil o nedenle öyle en ufak yanlışta insanlarla görüşmeyi kesmeyi doğru bulmuyorum. Beni yanlış anlamayın ama eğer doğru düzgün arkadaşınız olmadıysa sizin de biraz kendinizle ilgili düşünmeniz gerekir. Sevgilinizin arkadaşlarının sevgilileri de sizden hoşlanmadı muhtemelen e genelde görüşmeyi kesmek de olmuyo böyle durumlarda. Sorun sizdedir demiyorum ama kendinizi bi yoklayın bence
Hoslanmadi degil aramiz cok iyi. Cok samimiyet kurmak istiyorlar. Birbirimizde kalalim gidelim gelelim istiyorlar. Bende istemiyorum yani fazla samimiyet tez ayrilik getirir hesabi. Boyle olunca sogukluk oluyor yalan soylemek zorunda kaliyorum iste gelemem sundan dolayi bundan dolayi vs diye. Direk soyleyince de sogukluk giriyor. Konuyu bu sebeple actim zaten. Mesela bu dedigim olayda diyorum ki samimi olmak istemiyorum yalan soyluyorum niye görüşüyorum keseyim iliskimi. Dusuncem direk bu yonde oluyor. Insanlari karalamak amacli degil yani neden boyle hissettigimle alakali.
 
benimde kalıcı arkadaşım yoktur. Hep dönemlik misal liseden üniversiteden yada çalıştığım eski işyerlerinden hiç kimseyle görüşmüyorum.
Kavga husumet vs yok ama bir yerden sonra kopuyorsun.
İçimin ısınmadığı ile yada art niyet sezdiğimle bir daha görüşmem.

Keserim ilişkimi azıcık aşım ağrısız başım misali. Arkadaş edinmek kolay ama devamlılık zor benim için.
Beni aramasalar ben onları arayamam falan filan. 32 yaşımdayım kimsenin afrasını gribini çekemiyorum artık.

Bir tane üniversiteden 10 yıllık arkadaşım vardı dost dediğim o da yalan oldu. Daha da dost edinmek zor geliyor işte. Ne bileyim böyle mutluyum ben.
Aynen bu demek istedigim iste. Haklisiniz:(
 
Yalnız değilsiniz BENDEEEEE

Uzun süre çok yoğun bir kargo firmasında çalıştım. Yeni kurtuldum. O kadar bıktım ki insanlardan çocuklarımı bırakın; kendime bile tahammülüm kalmadı. İnşallah geçecek.
Sanıyorum insanlarla çok muhatap olmaktan oluyor bu his. Ben de aynı durumdayım eskiden bu kadar tahammülsüz değildim valla.
 
Her satırında ayri haklisiniz. Bende boyle dusunuyorum yani kimse kimsenin hayatinda sonsuza kadar kalmak zorunda degil. Ama gecimsiz gibi gorunmek istemiyorum. Belki de sorunum budur bilmiyorum:/
Geçimsiz olma zaten, lüzumsuz insanlar olduğu kadar düzgün pozitif hisler veren insanlar da var hayatta. Söylediklerim şahsımıza karşı kötü niyetli yaklaşanlar içindi, mesela senin konunda laf sokan tipler. İlla ki iyi hisler aldığın insanlar da vardır çevrende, onlarla daha sık vakit geçir.
 
Çok arkadaşım var ama dostum çook az. Onbeş yıllık dostluğumu bile gözümü kırpmadan bitirdim. Çünkü samimiyetsizliktense yalnızlık ilk tercihim oluyor. Bende sen şunu yaptın bu hoşuma gitmedi demiyorum bir iki kez gözlemleyip direk uzaklaşıyorum herkes ne yaptığının ne dediğinin farkında. Kötüdüde herşeyi söyleyip açık sözlülük yada şaka sltına sığınacak kadar basit olmaları. Böyle daha iyiyim herkes hakettiği yerde. Sende bir anormallik göremedim yani asıl hoşlanmadığı halde ısrarla insanlardan vazgeçememek alttan almak sorundur.
 
Kusursuz dost arayan dostsuz kalır diyerek soze baslamak istiyorum ve devam ediyorum .

Herkes sosyal olacak diye bir durum yok göründüğü üzere bu zamana kadar asosyal kişiliği benimsemiş ve öyle yasamissiniz.
Ama artık değişmek sosyalleşmek istiyorum diyorsanız ,
Öncelikle insanlara karşı onyarginizi kırarak ise başlayın ve tv tlf ve dijital dünyadan kendinizi soyutlayin ve gerçek dünyaya bırakın kendinizi.
Bütün sosyal internet hesaplarinizdan uzak durum bir müddet gerçek arkadaşlıklar edinene kadar en azından .
Inşallah bu dediklerim işinize yarar.
 
Laf sokana lafin alasini sok mobbingin alasini uygula agir gelirsede o an olay cikar karsilikli lalaf sokusmalara devam edip olayi koparirsiniz olay kokten cozulur :KK70: valla kardesimde senin gibi prensip olarak hayvan seviyor :D
 
Maalesef kimse dört dörtlük değil, biz de değiliz. Sürekli böyle bir durum yaşıyorsanız insanlarla iletişim kurma tarzınızda bir sorun olabilir. Ya hep ya hiç tarzında yaklaşmayın olaylara, biraz daha esnek davranıp orta yolu bulun. Ne çok samimi olmak zorundasınız ne de tamamen iletişimi kesmek zorundasınız. Sınırlarınızı doğru bir şekilde çizebilirseniz soğumanız gerekmeyebilir ve daha sağlıklı uzun soluklu ilişkiler kurabilirsiniz..
 
Muhabbet etmeye çok arkadaşım vardır ama ben de kolay kolay samimi olamıyorum, kötü bir niyet sezersem de hayatımdan kolay çıkarıyorum. 29 yaşındayım şu yaşıma kadar arama soğukluk giren birine adım attığım çok çok nadirdir. Sadece evliyken ex kişisine tartışmalar uzamasın diye adım atardım fıtratıma ters davranmayı fazla sürdüremeyip sonunda kapının önüne koydum. Ben böyle mutluyum ama vicdanen de rahatsızlık hissetmiyorum çünkü zaten kötülük potansiyelleri olduğu için insanları uzaklaştırıyorum. Şükür etrafımda sırtımı yaslayacağım insanlar var onların yeri ayrı. Bir de iyi bile olsalar zor ve abidik gubidik insanları kafam götürmüyor uğraşamıyorum. Bütün bu davranışlarımın kaynağı da yaşanmışlıklar.
Edit: cümleyi tam ifade edememişim
Ben anladım;)
 
Kaç yaşındasınız merak ettim. Tıpatıp benim hissettiklerim.Ya çözümü olan varsa ben de dinlerim seve seve:)
 
Bir dönem aşırı sosyal aşırı arkadaşım vardı neredeyse hergün bir yerlere giderdim. Ama gerçekten anlamsızlaşmaya başladı insanların hal ve hareketleri tolere edemez oldum olalı sadece 2-3 arkadaşım var o kadar ve yeterli geliyor.
Kafam rahat o ne etmiş bu ne yapmış aman kalbini kırmıyjm aman kalbimi kırmasınlardan uzaklaşıp huzurlu olduğumu hissettim.
Yani başlığa istinaden her canlıya saygı duyuyorum sevmek de gerekmiyor bu nedenşe takılmayın.
Nasıl mutluysanız öyle olum :)
 
gereksız herkesı hayatınızdan uzak tutun olmasalar da olurlar
ıyı nıyetlı olanların bazı huyları tolere edılebılır ama terbıyesızlık ya da saygısızlık yapanları uzak tutun derım

arının enerjınızı emen ınsanlardan oh mis
 
Yani nasil anlatayım, nerden baslayayim bilmiyorum. Insanlarla gorusuyorum eve gelince bir daha konusasim gelmiyor. Bos geliyor. O insanlar bos degil yani diyorum ki ne kadar bag kurabilirim ki? Bazen birseylerinden gicik kapiyorum hemen hayatimdan cikarmak istiyorum. Bir sorun yasadigim insanla oturup konusmak gelmiyor icimden. Yani hayatimdan insan cikarmak cok kolay hale geldi. Hoslanmadigim durumlari yuzlerine soyleyemiyorum. Mesela x olayi oldu hosuma gitmedi. Bunu soylemek yerine bir daha gorusmemeyi tercih ediyorum. Bu nedendir? Yasayan oldu mu? Arkadasim yok resmen bu yuzden. O kadar okul okudum, dersanelere gittim herkes bir sekilde cıktı hayatimdan. Bunun cozumu ne olabilir? En basiti nisanlimin arkadas cevresi ve onlarında kiz arkadaslari var. Tum yaz onlarla takildik. Simdi bazi laf sokmalar basladi sakalasma adi altinda dalga gecmeler falan. Nisanlima soylemek istemiyorum herkesten sikayetci dicek az kaldi. Birde sakalasiyoruz sozde yani ben degil karsi taraf. Gelme o zaman, sus o zaman, off tamam anladik gibi gulerek sakalar yapiliyor ama hosuma gitmiyor. Bu saatten sonra nasil bir yol izlemeliyim? Acik acik soyle falan demeyin lutfen bir yerden sonra oda olmuyor. Yani saglikli bir arkadaslik nasil kurabilirim? Sorunum ne sizce?
İnsanlar çekilir gibi değil zaten.az olsun öz olsun.bende elerim sürekli insanları.kişilik meselesi bu.helede kalabalık bi çalışma ortamınız varsa bu otomatik oluyo zaten.kullan at gibi
 
İnsanları tanıyan yalnızlaşır . Hz.Ali (r.a) Ne kadar az insan o kadar çok huzur ben buna inanıyorum gerçek dost arkadaş bulmak imkansıza yakın . En iyisi yalnız olmak bir kaç muhabbet edeceğin arkadaşın olacak o da yeter zaten hobilerin olacak doğaya atacaksın kendini tek başına gezip mutlu olmayı öğreneceksin . İnsanlardan uzak olunca kafası rahat oluyor insanın . O bunu mu demiş şu arkamdan mı konuşmuş aman şu lafımı yanlış mı anladı falan fistan şeylere kafa takmıyorsun huzurun kaçmıyor .
 
Bebekler haric insan cinsini ben de sevmiyorum sevilecek gibi değiller zaten. Sen de bi anormallik yok bence. Keşke bir sekilde diğer insanlarla muhattap olmak, ilişki kurmak zorunda kalmasak.
 
Nisanlinizin çevresi öyle civik insanlar demek ki. Ben ciddi iken karsimdaki off tamam o zaman diye bir tepki veremez, yani o an nasil cevap vermeniz gerektigini de biz soylemeyelim size ama edeplice karşınızdakine bu hareketin ne kendine yakıştığını ne de size yapilacak bir hareket olmadığını anlatinakesin bir dille.
 
Back
X