İnsana kendinden başka dost yok. Siz ne yapardınız?

derin_elvinnn .!.:

kendimi o kadar çaresiz hissediyorum ki bu aralar. Dün bir konu vardı yeni bir ben diye, biraz gaza gelmiştim ama işte kısırdöngüm yine.
Eski konularım var bir sürü. Biten dava sürecinde bir evlilik, bir önceki evlilikten 2 küçük çocuk. Hayatımın en büyük açmazı babam,baskıyla kendine güvensiz büyüten ve hala hayatıma karışan, çocuklar küçük bakamazsın diye yine başıma koşup geldi annemle.
Uzaklaşayım boşanacağım kişiden diye tayin istedim çıktı, gidiyorum birkaç hafta içinde. Herşey bana bakıyor babam car car eder ama bir iş halledemez, ev bul, nakliye, taşın, yerleş.... kızım ilkokula başlayacak yeni bir çevreye alışma süreci hepimiz için falan.

Zaten diken üstü bir süreçteyken annemin hodulluğu her zamanki gibi.
Sanki kendi evinde sarayda yaşıyor hizmetçileri var gibi, benim evimde yemek yapması, mutfakla çamaşırla ilgilenmesini sürekli söylenir durur. Bu arada bende işten anlamayan bir insan değilim, ama evimi öyle bir ele geçiriyor ki, bana fırsat vermeden bir bakıyorum çamaşırları atmış, asmış.....Zaman geçiremediği, sıkıldığı için böyle aslında kendi evinde de böyle. Ama bana gelince işte arkamdan konuşacak ya az önce babama diyor diğer odadan duyuyorum, gidilen yerde de böyle olursa ben yapamam. Ki arkadaşıma demiş daha önce ben yapamam bilmem ne. Ben ondan duyuyorum. Çağıran ben değilim, yap diyen ben değilim ama illa arkadan konuşacak ya.

İnanın öyle bir açmazdayım ki, bazen diyorum defet herkesi hayatının yüzleşmesini yap, içine sçılan çocukluğunun hesabını sor, karart gözünü, gitme hiçbir yere. Bu arada bursan gitmemi de benden fazla onlar istiyor.

İnsana kendinden başka dost yok hayatta bunu anladım. Yada benim için böyle bilmiyorum. Yerimde olsanız ne yapardınız???

Genişletmek için tıkla...

belinaytugce_34 .!.:

Aileniz neden geldi ki siz çağırmadıysanız? Gittiğiniz ilde kreş ve okulda mı olacaklar siz işteyken?

Allah yardımcınız olsun.

Genişletmek için tıkla...

derin_elvinnn .!.:

kendimi o kadar çaresiz hissediyorum ki bu aralar. Dün bir konu vardı yeni bir ben diye, biraz gaza gelmiştim ama işte kısırdöngüm yine.
Eski konularım var bir sürü. Biten dava sürecinde bir evlilik, bir önceki evlilikten 2 küçük çocuk. Hayatımın en büyük açmazı babam,baskıyla kendine güvensiz büyüten ve hala hayatıma karışan, çocuklar küçük bakamazsın diye yine başıma koşup geldi annemle.
Uzaklaşayım boşanacağım kişiden diye tayin istedim çıktı, gidiyorum birkaç hafta içinde. Herşey bana bakıyor babam car car eder ama bir iş halledemez, ev bul, nakliye, taşın, yerleş.... kızım ilkokula başlayacak yeni bir çevreye alışma süreci hepimiz için falan.

Zaten diken üstü bir süreçteyken annemin hodulluğu her zamanki gibi.
Sanki kendi evinde sarayda yaşıyor hizmetçileri var gibi, benim evimde yemek yapması, mutfakla çamaşırla ilgilenmesini sürekli söylenir durur. Bu arada bende işten anlamayan bir insan değilim, ama evimi öyle bir ele geçiriyor ki, bana fırsat vermeden bir bakıyorum çamaşırları atmış, asmış.....Zaman geçiremediği, sıkıldığı için böyle aslında kendi evinde de böyle. Ama bana gelince işte arkamdan konuşacak ya az önce babama diyor diğer odadan duyuyorum, gidilen yerde de böyle olursa ben yapamam. Ki arkadaşıma demiş daha önce ben yapamam bilmem ne. Ben ondan duyuyorum. Çağıran ben değilim, yap diyen ben değilim ama illa arkadan konuşacak ya.

İnanın öyle bir açmazdayım ki, bazen diyorum defet herkesi hayatının yüzleşmesini yap, içine sçılan çocukluğunun hesabını sor, karart gözünü, gitme hiçbir yere. Bu arada bursan gitmemi de benden fazla onlar istiyor.

İnsana kendinden başka dost yok hayatta bunu anladım. Yada benim için böyle bilmiyorum. Yerimde olsanız ne yapardınız???

Genişletmek için tıkla...