Böyle bir durumda mağdur olanı suçlamak insanlık dışıdır.Annem anlatmıştı:Tanıdığı,tecavüze uğrayan bir kadının kocası hemen kadını boşayıp sokağa atmış.Elalemin yüzüne nasıl bakarım diye.Yüz var da sanki?
Bu nasıl bir vicdandır?Allah kimsenin yaptığını kimseye bırakmaz.Buna hep inandım.Zaten sadece insanların insafına bırakılsak hepimiz birbirimizi parçalardık.İlahi adalet var da merhametli oluyor yüreklerimiz.
Artık öyle bir devirde yaşıyoruz ki düşünce hiç kimseye hissettirmeden kalkmak zorundayız.Kendi yaralarımızı da yalayarak iyileştirmek,bir köşede.Yoksa yaraları görenlerin hışmına uğruyoruz...