• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

İnsanın annesiyle sorunu olur mu? oluyor işte.. :(

poppyy

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
17 Şubat 2012
129
2
46
İstanbul
Bunu yazmaktan çok hoşlanmıyorum aslında ama benim derdim annemle..

O kadar ama o kadar kaprisli ki ne yapacağımı şaşırdım :/
iki hafta kadar önce nedenini de bilmediğim bir şey yüzünden bana küstü. telefonlarımı açmıyor, benimle konuşmuyor yüzüme bile bakmıyor.
sebebini sorduğumda ise söylemiyor çekip gidiyor.. inanın ne yapacağımı şaşırdım artık bu ilk kez olan bir şey de değil üstelik :/

istiyor ki haklı da olsam haksız da olsam özür dileyeyim hatta neredeyse ayaklarına kapanayım. onu da yaptım zamanında birçok kez, ama artık benim de sabrım tükendi.. ne yapsam :(
 
Zaman verin her ikinize de..
Küs gibi değil de aramayın bir süre. Ararsa tavırlı konuşmayın.
Bir süre aramadığınızı görünce belki hatalı olduğunu anlar. Ya da bir dahaki sefere daha dikkatli olur.
Benim de en sinir olduğum şey konuşamamaktır.
Konuşamazsanız nasıl sorunlarınızı çözümleyeceksiniz
 
ne zaman denk gelsek soruyorum "anne ben sana ne yaptım niye böyle yapıyorsun" diye, telefonu yüzüme kapatıyor, uzaklaşıyor..

saygısızlık etmemek için birşey söylememiştim şimdiye kadar ama geçen gün artık kaçıncı defa konuşmak isteyip yine tepki alınca "sen şimdi benim hakkıma girmiş olmuyor musun böyle?"
ki kendisi çok inançlı bir insandır, aradan üç gün geçti hala aynı :(
 
Kendi haline bırakın. Üzerine gitmeyin madem.
Nasıl olsa bir gün arar. Aramasa da kendi bilir.
Ama asla saygısızlık etmeyin. Ve hak istemeyin.
 
Bunu yazmaktan çok hoşlanmıyorum aslında ama benim derdim annemle..

O kadar ama o kadar kaprisli ki ne yapacağımı şaşırdım :/
iki hafta kadar önce nedenini de bilmediğim bir şey yüzünden bana küstü. telefonlarımı açmıyor, benimle konuşmuyor yüzüme bile bakmıyor.
sebebini sorduğumda ise söylemiyor çekip gidiyor.. inanın ne yapacağımı şaşırdım artık bu ilk kez olan bir şey de değil üstelik :/

istiyor ki haklı da olsam haksız da olsam özür dileyeyim hatta neredeyse ayaklarına kapanayım. onu da yaptım zamanında birçok kez, ama artık benim de sabrım tükendi.. ne yapsam :(




vardır bir derdi söyleyemiyordur....sonuçta annen ..o seni idare etmiyorsa sen ediver ne olacak özür dilemeni istiyorsa dile kendınden ne kaybedeksın kı ...sende anne olacaksın ya da annesın bilmiyorum kırma annenı kaybedınce yeri dolmuyor
 
sende üzerine gitme sen gittikçe havaya girmiş bence...

senden tepki alamayınca merak eder zaten...ne oldu bu kız hep gelir gönlümü almaya çalışırdı ş,mdi ne oldu der hatta korkar

bu sure içinde sen hiç arama ama...
 
Annedir o bırak yapsın kaprisini,başkasınınkini çekemezsin ama annenin babanınki tatlı olur sanırım.bunun üstüne bencede herhangi bir saygısızlık veya buna benzer bir şey yapma derim çünkü bunu uzakta kaldığında veya onu kaybettikten sonra anlıyor insan.
 
özür de diledim "ne yaptığımı bilmiyorum ama özür dilerim yine de" dedim yine ses yok.. anneyim bende, Allah aynısını kızıma yaptırtmasın çok zor bir durum :(
 
emın ol sadece senın basına gelmıs bişiy değil bazı anneler böyle işte bişiy oldugunda kapanır hatta baska birine kızmıs olsada senden cıkarır sinirini tıpkı benım annem gibi ben alıştım ....her zaman annem haklı böyle yapmam benden bişiy kaybettırmedı sımdıye kadar...bazen ınadı tutunca ne yapsam yapayım tavırlı ise bırakıyorum kendı halıme en son o arardı hiç bişiy olmamıs gibi konusurduk daha sonra anne nie böyle yaptın dedıgımde falancaya kızdım ona bişiy diyemedım sana patladım derdı ne yapayım ne olursa olsun annem
 
birşeye takılmıştır zamanla geçer alttan al zamana bırak nasılsa olsa affeder anne bu kızsa bile ne kadar sürecek ki.
 
haklısınız tabi de işte sürekli olunca, bir de neye kızsa sinirini benden çıkarır benim de dengem bozuldu insan ister istemez takıyor kafasına, üzülüyor..
 
haklısınız tabi de işte sürekli olunca, bir de neye kızsa sinirini benden çıkarır benim de dengem bozuldu insan ister istemez takıyor kafasına, üzülüyor..



inan üzülmene gerek yok onu öyle kabul edeceksın bitecek niye niye düşünme artık benim annem bu demesini öğrendim ben sende öyle yap kendı halıne bırak elbet birgun arar seni başkası yapsa böyle ilişkini kopar derdım de anne olunca idare idare idare :D bol şans canım
 
Bunu yazmaktan çok hoşlanmıyorum aslında ama benim derdim annemle..

O kadar ama o kadar kaprisli ki ne yapacağımı şaşırdım :/
iki hafta kadar önce nedenini de bilmediğim bir şey yüzünden bana küstü. telefonlarımı açmıyor, benimle konuşmuyor yüzüme bile bakmıyor.
sebebini sorduğumda ise söylemiyor çekip gidiyor.. inanın ne yapacağımı şaşırdım artık bu ilk kez olan bir şey de değil üstelik :/

istiyor ki haklı da olsam haksız da olsam özür dileyeyim hatta neredeyse ayaklarına kapanayım. onu da yaptım zamanında birçok kez, ama artık benim de sabrım tükendi.. ne yapsam :(

benim annemde öyleydi :52: ama probleminin ne olduğunu çözdüm kayınvalidesiyle yani babannemle yaşadığı sorunlar psikolojisini bozmuştu bence üzerine fazla gitmeyin ben çok çektim o kaprislerden defalarca kavgada ettik ayaklarınada kapandım üzülmesin diye :37: sonrasında evlendim fazla yüzvermedim tabiri caizse sonrasında kendinde sorun olduğu farkedip psikologa gitti ikna edebilirseniz kendisini çok iyi geliyor
 
Kendi haline bırakın.
Çok ta üzerine gitmeyin.
Özür de dilemişsiniz.
Biraz zaman geçsin.:ssz:
 
Size tavırlıysa nedenini öğrenmeye çalışın, söylemiyorsa üstüne gitmeyin..

Kesinlikle aramamazlık yapmayın; arayın normal bir şekilde halhatır sorun..

Nedenini bilmediğiniz bir durum için özür dilemeyin.

Anne kaprisi çekilebilir be poppyy; ne olacak naz yapar yapar geçer.

Sizin yerinizde olsam, imkanımda varsa kapısına hediye ya da çiçek yollardım nedensiz, kendimde götürebilirdim.

Dedimya anne işte, yılların yorgunluğu var üzerlerinde..
 
Benim annem de böyledir çocukluğumdan daha kreşe gittiğim zamanlardan bile hatırlıyorum günlerce küserdi. Babam da başka şehirde çalışıyodu evimize sık misafir gelmez bi annem bi ben o da bana küserdi günlerce. Hep yalvar yakar barışmaya çalışırdım barışmazdı da. büyüyünce hep söyledimşu küsme huyun çok kötü diye napayım benim karakterim böyle diyor. Ben küs kalmaya dayanamam kalbimi çok kırmış da olsa canımı çok yakmış da olsa bariz bi şekilde o haksız bile olsa sabah okula gidiyorum akşam eve dönebileceğim veya onu sağlıklı bir şekilde evde bulabileceğim garanti deil dünyanın bin türlü hali var Allah korusun diye hep barışmaya çalışırım ama bin tane hakaretle geri püskürtülürüm bir de her seferinde. Böyle gururyla oynar insanın. Bir de kendisi her türlü sinir bozucu davranışı yapar ağzına geleni söyler senin sinirlerinle oynar sen de kendini tutamayıp bir cevap verdin mi Allaaaah kurtul kurtulabilirsen dilinden. Sen bana şöyle dedin de bana annene böyle dedin de diye o kavgadaki bir sözü cımbızla çeker her zaman ama herrr zaman önüme sürer. Bazı anneler böyle işte. Çok iyidir hoştur ama bu huyları insanı çileden çıkarıyor. Üstüne gitmeyin defalarca sormuşsunuz ne yaptım diye hem söylemiyor hem küsmeye devam ediyorsa kendi bilir. Sizin eviniz de ayrı sürekli size küs biriyle 4 duvar arasında yaşamıyorsunuz şanslısınız o yüzden. elbet bir gün barışacaksınız.
 
Bunu yazmaktan çok hoşlanmıyorum aslında ama benim derdim annemle..

O kadar ama o kadar kaprisli ki ne yapacağımı şaşırdım :/
iki hafta kadar önce nedenini de bilmediğim bir şey yüzünden bana küstü. telefonlarımı açmıyor, benimle konuşmuyor yüzüme bile bakmıyor.
sebebini sorduğumda ise söylemiyor çekip gidiyor.. inanın ne yapacağımı şaşırdım artık bu ilk kez olan bir şey de değil üstelik :/

istiyor ki haklı da olsam haksız da olsam özür dileyeyim hatta neredeyse ayaklarına kapanayım. onu da yaptım zamanında birçok kez, ama artık benim de sabrım tükendi.. ne yapsam :(

bence üstüne gitme.. zamana bırak, sen onun peşinde dönüyorsun ya, kendini naza çekiyordur. birde sen kendini naza çek durum belkide tersine dönecek..
 
Bir de kendisi her türlü sinir bozucu davranışı yapar ağzına geleni söyler senin sinirlerinle oynar sen de kendini tutamayıp bir cevap verdin mi Allaaaah kurtul kurtulabilirsen dilinden. Sen bana şöyle dedin de bana annene böyle dedin de diye o kavgadaki bir sözü cımbızla çeker her zaman ama herrr zaman önüme sürer. Bazı anneler böyle işte. Çok iyidir hoştur ama bu huyları insanı çileden çıkarıyor.

çok benzerini yaşıyorum şu an..
biraz sessiz kalayım dedim ama olmadı dün kendi arayıp olmadık sözler saydı. bende bir anneyken ne kadar sineye çekmeye çalışsam da zoruma gidiyor işte..
evimin işleri, yatılı misafirlerim vs derken fazla ilgilenmemişim diyeymiş..
ama yaptığı muameleyi görseniz sanki çok sevdiği birine kıymışım, ailesini, huzurunu bozmuşum gibi davranıyor.
Ve size buradan ne kadar anlatsam tam anlaşılmayacak eminim ama inanın bütün aile, çevremizdeki insanlar beni çocuklarına örnek gösterirler.
sabrımdan, iyi huyumdan vs...

dün 4-5 kez arayıp bana kızınca bende dayanamadım "anne senin hiç mi merhametin kalmadı? neden böyle yapıyorsun ben sana bu kadar kızdıracak ne yaptım" dediğim an kıyamet koptu "annene merhametsiz de diyorsun artık aştın sen" diye sayıp sayıp telefonu yüzüme kapadı. dayanamayıp ağlayınca haliyle gözlerim şişti, 6 yaşındaki kızım, eşim eve gelip de beni o halde görünce onlara da belli etmek istemedim hastayım dedim ama inanmadılar tabi, kızım bile diyor ki "evet anne başının ağırdığını biliyorum ama sen hastalandığın için böyle değilsin seni birisi çok üzmüş bana söyleyebilirsin lütfen" dedi defalarca.. bir de ben beynimden rahatsızım biraz üzülünce, yorulunca bayılıyorum, hasta oluyorum bunu bile bile yapıyor.. psikolojim de alt üst oldu bilmiyorum, öyle işte..
 
kızlar arkadaşın başlığında derdimi anlatıyorum kusura bakmayın, başlık sahibi arkadaşımdan da özür dilerim.
pazar günü annemle hiç yoktan yere kavga ettik.. daha doğrusu kavgayı o başlattı.. söylediğim şaka karışımı lafı büyüttüde büyüttü..

neyse kavgada bağırdı çağırdı, yumruğunu sıktı üzerime yürüdü, beddualar etti ...
çok zoruma gitti kızlar.. evi terketmeye kalktım, nişanlım tuttu çevirdi. zaten nişanlımın tek lafına kolum kanadım kırıldı "bir daha beni göremezsin"
ben evi terketmeye kalkınca nişanlımın yanında "senin huyun zaten, en ufak bir şeyde ev terkedersin" dedi.. nişanlım gözüme baktı..
oysaki yok öyle bişey. daha 1 defa bile gitmişliğim yok.

kızlar annemle konuşmuyorum, kardeşimlede. eve gidip yüzümü yıkıyorum, pijamamı giyip yatıyorum. yemek falanda yemiyorum.
sabah kalkıp yüzümü yıkıyorum üstümü giyip erkenden evden çıkıyorum. kalbim çok kırıldı, dün gece gene saatlerce ağladım. çok üzülüyorum.
normal şartlarda bir anne bu lafları edemez evladına içi yanar, ama benimki bilmiyorum :(( çok üzgünüm
 
Son düzenleme:
Back
X