İnsanlar değişebilir mi ? Bu kızın amacı ne ?

Sevgiliden ayrılma da saçma belliki kendini baya değersiz görüyo herkes kendini eleştirir ama arkadaşın abartmış durumu destek şart yani cidden kimsenin kendine okadar yüklenmemesi lazım hayat yani insanız bizde olan olur yaşandı bitti saygısızca der devam edersin ne biliyim çok ciddiye almamak lazım herşeyi 😅
Ben de uzman desteğine başlayacağım kendim de normal değilim o yüzden ona bu cümleleri ben de kuramıyorum ama haklısınız.Yani kuzenine sorsak eminim olayı hatırlamıyordur bile.
 
Profesyonel destek almali bence, 13 yasinda yaptigi birseyden insan bu kadar pisman olabilir mi, simdiki hayatini bu kadar etkiler mi?
Insan önüne bakip, gecmisten ders cikarmali. Gecmise takili kalip aglayip sizlamanin faydasi yok. Hele jilet filan dediniz ya, lütfen bir uzmanla görüssün.
 
Çerezlik bir konu açıyorum şimdi,biraz tuhaf
Uzun süredir görüşmediğim bir arkadaşımla görüştük.Çok yakın değildik,hiçbir zaman da olmadık.
Ama ilkokulda hatırlıyorum başka çocukları döver ağlatırdı bazen,normalde iyiydi çok hanımdı ama bazen böyle davranışları olurdu.Kuzenlerine falan da yaparmış bunu arada.Bugün söyledi bana.En son 13 yaşındayken bir kuzenine (sert vurduğunu tahmin etmediğini söyledi,şakasınaymış ama inansam mı bilemedim) vurmuş ağlatmış.
Küfür de ederdi hatırlıyorum,ben hiç duymadığım bilmediğim bazı ağır küfürleri ondan öğrendim taa ilkokulda.
Lisede de birkaç kere görüştüm.Çok yakın olmadığımız için fazla bilmiyorum ama son derece nazik,düşünceli,şefkatli ve yumuşak huylu bir insan vardı karşımda.Bir yere giderken hep bana sorar,ben nerede takılmak istersem orada takılırdık.Ben ne istersem onu yerdik.Önceliği hep karşı tarafa bırakırdı yani.
Bugün tekrar kısa bir süreliğine görüştük.Naif hareketleri daha da artmıştı,çok çok naif bir kız vardı karşımda.Kısacık görüşmede nasıl anladın derseniz ben de bilmiyorum ama yüzünden,bakışından tek bir lafından bile belli oluyordu bazen.Hayran kaldım kıza resmen.
Sonra biraz dertleşirken içli içli ağlamaya başladı,küçükken hep kötü ve şımarık bir çocuk olduğu için çok pişman olduğunu,13 yaşındayken kuzenine vurduğu için kendini hiç affetmeyeceğini söyledi.Arada hâlâ sinirlenince saçma şeyler söyleyebiliyormuş.
”Kimse kusursuz olamaz ayrıca 13 yaşındaymışsın ortaokuldaymışsın çocuksun o yaşta,her çocuk kavga eder” dedim.Daha da ağlayarak “13’ün neresi çocuk saçmalama ya ona bir şey olsaydı ya istemeden de olsa zarar verseydim ne yapardım” dedi.Çok sevdiği erkek arkadaşından da ona layık değil diye ayrılmış.
Ailesini hiç tanımıyorum ama onun demesine göre ailesinin de böyle olmasında payı varmış.Yine de suçu onlara atamazmış.

Gerçekten insan 7’sinde neyse 70’inde de o mu ? Çocukken nasıl yetişirsen ileride de hep öyle mi olursun ? O kızı öyle ağlarken görünce içim sızladı,benim de kuzenlerim bana zorbalık yapardı ama çocuktuk yani.Ben de yapmışımdır illa ki bilmeyerek de olsa.Oldu bitti,neyse ki hiçbirimize ciddi bir şey olmadı.Ona da böyle söyledim ama kendini çok mutsuz hissediyormuş.Kendini cezalandırmak istiyormuş.Bu yüzden kollarını jiletliyormuş,gösterdi bana da.
Ona kendini nasıl daha iyi hissettirebilirim ? İlgilenmeliyim onunla ama nasıl ? Yoksa benden bir şey isteyecek de kullanmaya mı çalışıyor beni ?
Belli bir yasa kadar mizac ve de ailenin yetiştirmeyi ön planda. Belli bir yastan sonra (ergenlikte beraber) öz farkındalık ve kendini kesif baslıyor. İnsan bu sürectw kendinde vegenmediği huyları düzeltebilir.
 
Back
X