- 22 Kasım 2010
- 11.234
- 19.986
- 498
- Konu Sahibi TheQueeninthenorth
-
- #1
Yok millet sni senden daha cok dusunur cunku..
Ilkini dogurdun ikinci nezaman 3.yu dusunuyormusun yeter dogurma daha neler neler..
Bu sorularin ardi arkasi bizim toplumumuzda asla kesilmez..
Bekarlara evlen baskisi
Dullara bilmem ne baskisi
Sallaaa gitsin
Kotu niyetli olmasa bile patavatsizlik dupeduz ve insanin sinirini bozuyor. Hamile kalmadan once gulup gecerdim.ama simdi cok hadsizce geliyor yorumlar.Bosversene.Bazen bir konuda hassaslasip insanlarin dediklerini bahane edip ofke patlamasi yasiyoruz. Aslinda buyutulecek kafaya takilacak ya da kotu niyetli olmayan seyler bence.
Ah ben tüp bebek ile uğraşıyorum, çocuğumuz olsun die.11 haftalik bebegim karnimda öldü. 2 ay oldu. Evliligimizde 2.yilimiz bitiyor, ben 28 yasindayim esim 29. Bebegimizin gelisi supriz olmustu aslinda, oncesinde anne olmayi hazir degilim kariyerime odaklanmak istiyorum vs diye ertelemistim. Hamile kaldigimi da ailelerimiz ve yakin bir iki arkadasim dışında kimseye soylememistim. Simdi ne zaman annemlere gitsek komsular-ki benim cocuklugumu bilen insanlar bunlar- devamli benim cocuk dusunup dusunmedigimi soruyorlar. Hatta cocugumuzun olmadigina dair dedikodular cikarmislar. Biri apartmanda karsilastigimizda durduk yere " ben de zamaninda 4 sene ugrastim tup bebek tedavisi gordum uzulme " vs tarzi konustu. Normalde gülüp gecerim milletin bu laflarina ama hepsinin yuzune haykirmak istiyorum acimi. Bilip bilmeden bos bos konusanlara avazim ciktigi kadar sana ne diye haykirmak istiyorum...
Ayni mahalleden çocukluk arkadaşım da tam 11 haftalik hamileymis gecenlerde arayip hal hatir sordugumda ogrendim. Bulustugumuzda kendi durumumu anlattigimda bilseydim senle bulusup acini tazelemezdim dedi. Ne alakasi var ben senin icin sevindim dedim. Zorla cocuk hasreti yasatacaklar sanki. Ne olurdu kimse kimsenin cocuk durumunu sorgulamasa, yorum yapmasa bilip bilmeden...belki evliligimde problem var, belki maddi kaygi yasiyorum, belki sadece anne olmak istemiyorum, belki de karnimda kaybettim...kime ne ya...cok doldum sanirim kimseye anlatamayacagim seyleri burda anlatmaya ihtiyacım vardi...
Sorma. Daha anlatsam ne aptalca seyler duydum. Karsi komsumuz da kurtajdan sonra annemlere gelirken gordu ne oldu diye sordu. Usuttum hastayim vs dedim. Gecmis olsun dedi. Tum siteye hamile olduğumu yaymis. Bu ortaya cikinca da ne var o benim de kizim sayilir sevindim soyledim demis. Ki bunu yapan insan cahil diye adlandırılabilecek bir insan da degil. Komsular Istanbul un gobeginde elit sayilan bi semtte is guc sahibi insanlar. Ama herkesin işine burnunu sokan orta yas ve ustu tipler...İnsanların şu ‘seni senden daha çok düşünüyorum’ ayağına yaptıkları..
Birazcık hassaslık ediyosun.. he de geç etrafına bu kadar düşünme üzerinde11 haftalik bebegim karnimda öldü. 2 ay oldu. Evliligimizde 2.yilimiz bitiyor, ben 28 yasindayim esim 29. Bebegimizin gelisi supriz olmustu aslinda, oncesinde anne olmayi hazir degilim kariyerime odaklanmak istiyorum vs diye ertelemistim. Hamile kaldigimi da ailelerimiz ve yakin bir iki arkadasim dışında kimseye soylememistim. Simdi ne zaman annemlere gitsek komsular-ki benim cocuklugumu bilen insanlar bunlar- devamli benim cocuk dusunup dusunmedigimi soruyorlar. Hatta cocugumuzun olmadigina dair dedikodular cikarmislar. Biri apartmanda karsilastigimizda durduk yere " ben de zamaninda 4 sene ugrastim tup bebek tedavisi gordum uzulme " vs tarzi konustu. Normalde gülüp gecerim milletin bu laflarina ama hepsinin yuzune haykirmak istiyorum acimi. Bilip bilmeden bos bos konusanlara avazim ciktigi kadar sana ne diye haykirmak istiyorum...
Ayni mahalleden çocukluk arkadaşım da tam 11 haftalik hamileymis gecenlerde arayip hal hatir sordugumda ogrendim. Bulustugumuzda kendi durumumu anlattigimda bilseydim senle bulusup acini tazelemezdim dedi. Ne alakasi var ben senin icin sevindim dedim. Zorla cocuk hasreti yasatacaklar sanki. Ne olurdu kimse kimsenin cocuk durumunu sorgulamasa, yorum yapmasa bilip bilmeden...belki evliligimde problem var, belki maddi kaygi yasiyorum, belki sadece anne olmak istemiyorum, belki de karnimda kaybettim...kime ne ya...cok doldum sanirim kimseye anlatamayacagim seyleri burda anlatmaya ihtiyacım vardi...
Bu konu çok hassas kırılmanız çok normal ama kafaniza takmayın herşey beyinde bitiyo söylemesi çok kolay biliyorum bende 1 senedir gebe kalmak istiyorum bi sorun yok ama henüz kalamadım size söylediklerimi kendimde uygulamaya çalışıyorum ama evet zor11 haftalik bebegim karnimda öldü. 2 ay oldu. Evliligimizde 2.yilimiz bitiyor, ben 28 yasindayim esim 29. Bebegimizin gelisi supriz olmustu aslinda, oncesinde anne olmayi hazir degilim kariyerime odaklanmak istiyorum vs diye ertelemistim. Hamile kaldigimi da ailelerimiz ve yakin bir iki arkadasim dışında kimseye soylememistim. Simdi ne zaman annemlere gitsek komsular-ki benim cocuklugumu bilen insanlar bunlar- devamli benim cocuk dusunup dusunmedigimi soruyorlar. Hatta cocugumuzun olmadigina dair dedikodular cikarmislar. Biri apartmanda karsilastigimizda durduk yere " ben de zamaninda 4 sene ugrastim tup bebek tedavisi gordum uzulme " vs tarzi konustu. Normalde gülüp gecerim milletin bu laflarina ama hepsinin yuzune haykirmak istiyorum acimi. Bilip bilmeden bos bos konusanlara avazim ciktigi kadar sana ne diye haykirmak istiyorum...
Ayni mahalleden çocukluk arkadaşım da tam 11 haftalik hamileymis gecenlerde arayip hal hatir sordugumda ogrendim. Bulustugumuzda kendi durumumu anlattigimda bilseydim senle bulusup acini tazelemezdim dedi. Ne alakasi var ben senin icin sevindim dedim. Zorla cocuk hasreti yasatacaklar sanki. Ne olurdu kimse kimsenin cocuk durumunu sorgulamasa, yorum yapmasa bilip bilmeden...belki evliligimde problem var, belki maddi kaygi yasiyorum, belki sadece anne olmak istemiyorum, belki de karnimda kaybettim...kime ne ya...cok doldum sanirim kimseye anlatamayacagim seyleri burda anlatmaya ihtiyacım vardi...
Şu anda sen hassassın millette çok düşüncesiz. Takma bana çok diyorlardı başta çok üzülüyordum. Baktım çocuğu olanlara da ikinciyi yapmıyor musun diye sorar olmuş herkes. Çocuğu olan da olmayan da bundan çok bunalmış durumda. Kimseyi takma. Bana da bi akraba sürekli telefonda merakla sorup duruyordu. Bende ona bi gün yapmaya karar verirsek yada hamile kalırsam ben sana haber veririm sürekli bana sormak için zahmet etme dedim.11 haftalik bebegim karnimda öldü. 2 ay oldu. Evliligimizde 2.yilimiz bitiyor, ben 28 yasindayim esim 29. Bebegimizin gelisi supriz olmustu aslinda, oncesinde anne olmayi hazir degilim kariyerime odaklanmak istiyorum vs diye ertelemistim. Hamile kaldigimi da ailelerimiz ve yakin bir iki arkadasim dışında kimseye soylememistim. Simdi ne zaman annemlere gitsek komsular-ki benim cocuklugumu bilen insanlar bunlar- devamli benim cocuk dusunup dusunmedigimi soruyorlar. Hatta cocugumuzun olmadigina dair dedikodular cikarmislar. Biri apartmanda karsilastigimizda durduk yere " ben de zamaninda 4 sene ugrastim tup bebek tedavisi gordum uzulme " vs tarzi konustu. Normalde gülüp gecerim milletin bu laflarina ama hepsinin yuzune haykirmak istiyorum acimi. Bilip bilmeden bos bos konusanlara avazim ciktigi kadar sana ne diye haykirmak istiyorum...
Ayni mahalleden çocukluk arkadaşım da tam 11 haftalik hamileymis gecenlerde arayip hal hatir sordugumda ogrendim. Bulustugumuzda kendi durumumu anlattigimda bilseydim senle bulusup acini tazelemezdim dedi. Ne alakasi var ben senin icin sevindim dedim. Zorla cocuk hasreti yasatacaklar sanki. Ne olurdu kimse kimsenin cocuk durumunu sorgulamasa, yorum yapmasa bilip bilmeden...belki evliligimde problem var, belki maddi kaygi yasiyorum, belki sadece anne olmak istemiyorum, belki de karnimda kaybettim...kime ne ya...cok doldum sanirim kimseye anlatamayacagim seyleri burda anlatmaya ihtiyacım vardi...
İnsanlar o kadar cahil ki cvp vermeye bile değmez. Belki de kötü niyetleri, kalplerinin fesatlıgi kendi cahilliklerinden eğitim kültür yoksunluğu yarım kalmisliklarindan. Tüm o meraklarinin nedeni, kıskanıp imrendikleri insanların da büyük derdi olmasını dilediklerinden. Siz çocuğum olmuyor deseniz "ohhh çok şükür bunun olmuyor benim var, cok daha iyi durumdayim" diyerek sefil hayatını temize çıkarmak için herşey. O nedenle hiç prim vermeyin. Ben bakalım nasip diyip geçiştiriyorum, ısrarla soran olursa da onların kendi yakınıp durdukları özel hayatlarının konusunu açıyorum valla tavsiye ederim. Kimsenin hayatı umrumda olduğundan değil ama sesleri kesiliyor ne yapayım, canımı yakmak isteyenlere sabır gösteremiyorum artik tahammülüm azaldiBebegimi kaybetmeden once sallayabiliyordum da su anda herkes ustume geliyor, soylenenler batiyor sanki. Bazen diyorum kaybettigimi soylesem belki rahat bırakırlar ama o zaman da baska absurd yorumlarda bulunurlar belki. Zira is yerinde durumu bilen bi is arkadasimin bi dahakine daha dikkatli olursun demesi gibi...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?