Hanımlar merhaba,
Dün başımdan geçen bi olayı anlatıp fikirlerinizi almak istiyorum. Üniversiteden yakın bir kız arkadaşımın bu yaz düğünü var. Kendisiyle uzun süredir görüşemiyorduk. Dün akşam buluştuk, bana davetiyemi verdi. Yalnız şöyle bi durum var. Arkadaşım istanbulda yaşıyor, ben başka şehirde, düğün de istanbulda. Ben de şehirdışından yalnız gelmek ve düğünde masada tek başıma oturmak istemediğim için, düğünün olacağını öğrendiğimden beri düğüne erkek kardeşimle gitmeyi düşündüm. Kendisi eğlenceli konuşkan biridir. Arkadaşım da davetiyeyi verince düğün yemekli olduğu için nezaketen sormak istedim. Bak dedim ben alınmam yakın arkadaşımsın diye soruyorum eğer dersen ki davetli sayım sınırlı o zaman tamam ama öbür türlüyse kardeşimle gelicem. O da ne aaa tabi olur mu abinle gel tabi dedi ne de davetiyem sayılı canım yalnız gel dedi. Önce dedi ki beni yanlış anlama eğer abinle daha rahat edeceksen sen bi kişi fazla getirince bişey olacak değil, kapımız sonuna kadar açık tabi ki, ondan sonra da dedi ki işte o gün nasıl olacak bilmiyorum belki sizden nedimelerim olarak koşturmaca isticem işte erasmustan 2-3 arkadaşım gelcek onlarla konuşursunuz vs kardeşin sıkılır mı acaba. Ben de dedim ki kardeşim benden iyi ingilizce konuşur sosyaldir de onda sıkıntı yok ama sen diyosan ki sınırlı sayı ona göre kendimi ayarlicam dedim. O da işte tam bilmiyorum ki daha 1,5 ay var kimler gelicek gelmicek hiç kestiremiyorum dedi bişiler dedi havada kaldı konu. Ondan sonra düğün telaşı falan konuşmaya başladık ben de havaya girdim işte güzel renkli bi elbise giyerim uçuş uçuş artık falan dedim o da gelicem gibi mi oldu sonradan düşününce demese miydim dedim. Yani işin aslı kardeşim olmadan ben tek başıma rahatça gelemem de diyemedim öyle mişli konuştuğu için, ya yok ben gelmicem de diyemedim. Bu arada bi ara ilişki muhabbeti açıldı benim de sevgilim yok. Arkadaşım dedi ki benim aklımda biri var belki düğünde karşılaşırsınız belli mi olur dedi. Acaba o yüzden mi erkek kardeşim gelmese daha iyi olur acaba diye düşündü onu da bilemedim. Bi de tüm bu gitme mevzusunu anneme anlattım 2 saat kadının da başının etini yedim. Ben evleniyo olsam acaba insanlar bu kadar düşünür müydü? Yani insanlar için kafamı çok yoruyorum, çok düşünüyorum. Sevmiyorum hiç bu huyumu. Benim yerimde olsanız ne yapardınız?
Dün başımdan geçen bi olayı anlatıp fikirlerinizi almak istiyorum. Üniversiteden yakın bir kız arkadaşımın bu yaz düğünü var. Kendisiyle uzun süredir görüşemiyorduk. Dün akşam buluştuk, bana davetiyemi verdi. Yalnız şöyle bi durum var. Arkadaşım istanbulda yaşıyor, ben başka şehirde, düğün de istanbulda. Ben de şehirdışından yalnız gelmek ve düğünde masada tek başıma oturmak istemediğim için, düğünün olacağını öğrendiğimden beri düğüne erkek kardeşimle gitmeyi düşündüm. Kendisi eğlenceli konuşkan biridir. Arkadaşım da davetiyeyi verince düğün yemekli olduğu için nezaketen sormak istedim. Bak dedim ben alınmam yakın arkadaşımsın diye soruyorum eğer dersen ki davetli sayım sınırlı o zaman tamam ama öbür türlüyse kardeşimle gelicem. O da ne aaa tabi olur mu abinle gel tabi dedi ne de davetiyem sayılı canım yalnız gel dedi. Önce dedi ki beni yanlış anlama eğer abinle daha rahat edeceksen sen bi kişi fazla getirince bişey olacak değil, kapımız sonuna kadar açık tabi ki, ondan sonra da dedi ki işte o gün nasıl olacak bilmiyorum belki sizden nedimelerim olarak koşturmaca isticem işte erasmustan 2-3 arkadaşım gelcek onlarla konuşursunuz vs kardeşin sıkılır mı acaba. Ben de dedim ki kardeşim benden iyi ingilizce konuşur sosyaldir de onda sıkıntı yok ama sen diyosan ki sınırlı sayı ona göre kendimi ayarlicam dedim. O da işte tam bilmiyorum ki daha 1,5 ay var kimler gelicek gelmicek hiç kestiremiyorum dedi bişiler dedi havada kaldı konu. Ondan sonra düğün telaşı falan konuşmaya başladık ben de havaya girdim işte güzel renkli bi elbise giyerim uçuş uçuş artık falan dedim o da gelicem gibi mi oldu sonradan düşününce demese miydim dedim. Yani işin aslı kardeşim olmadan ben tek başıma rahatça gelemem de diyemedim öyle mişli konuştuğu için, ya yok ben gelmicem de diyemedim. Bu arada bi ara ilişki muhabbeti açıldı benim de sevgilim yok. Arkadaşım dedi ki benim aklımda biri var belki düğünde karşılaşırsınız belli mi olur dedi. Acaba o yüzden mi erkek kardeşim gelmese daha iyi olur acaba diye düşündü onu da bilemedim. Bi de tüm bu gitme mevzusunu anneme anlattım 2 saat kadının da başının etini yedim. Ben evleniyo olsam acaba insanlar bu kadar düşünür müydü? Yani insanlar için kafamı çok yoruyorum, çok düşünüyorum. Sevmiyorum hiç bu huyumu. Benim yerimde olsanız ne yapardınız?