İnsanlara güvenmek istiyorum

Dusunuyorum oyleyse varim .!.:

Tam hayatıma yön vereceğim yolumu çizeceğim zamanda kaybettim annemi.işte o acı günün ardından güldüğüm gün sayısı öyle az ki ve gerçek sandığım sevgiler akrabalıklar dostluklar öyle yalan çıktı öyle yıktıki beni o küçük dünyamı.gerek akraba çevrem gerek arkadaşlar...yapayalnız kaldım.sonrası anksiyete panik bozukluk ve sosyofobi.dışarı çıkıp yeni arkadaşlıklar edinemiyorum artık.çevreye güvenim en çokta özgüvenimi kaybettim.bittim denilen noktadayım.çocuklarım birde hasta babam zaman zaman da eşim var artık beni anlayan.kimsem yok.hayat öyle kişiler çıkardıki karşıma tekrar tekrar yok oldum.birilerine inanmak güvenmek istiyorum ama yok.çok doğrucu sadık bir insanım haksızlıklara asla tahammülüm yok.sevdiklerimi birçok kez affedip yine aynı boşluğa düşmüşlüğüm çok.en son iplerin gerildiği yerde dayanamayıp ipi koparan ben oldum.ancak hep yalnız arkadaşsız kalan yine ben oldum.şuan kendi kabuğuna çekildim mutluyum rolü yaparak idare ediyorum ama nereye kadar.aranızda benim gibi hayatın sillesini yeyip yinede umudunu kaybetmeyenler nasıl başarabildiniz bana da söyleyin lütfen

Genişletmek için tıkla...

Dusunuyorum oyleyse varim .!.:

Tam hayatıma yön vereceğim yolumu çizeceğim zamanda kaybettim annemi.işte o acı günün ardından güldüğüm gün sayısı öyle az ki ve gerçek sandığım sevgiler akrabalıklar dostluklar öyle yalan çıktı öyle yıktıki beni o küçük dünyamı.gerek akraba çevrem gerek arkadaşlar...yapayalnız kaldım.sonrası anksiyete panik bozukluk ve sosyofobi.dışarı çıkıp yeni arkadaşlıklar edinemiyorum artık.çevreye güvenim en çokta özgüvenimi kaybettim.bittim denilen noktadayım.çocuklarım birde hasta babam zaman zaman da eşim var artık beni anlayan.kimsem yok.hayat öyle kişiler çıkardıki karşıma tekrar tekrar yok oldum.birilerine inanmak güvenmek istiyorum ama yok.çok doğrucu sadık bir insanım haksızlıklara asla tahammülüm yok.sevdiklerimi birçok kez affedip yine aynı boşluğa düşmüşlüğüm çok.en son iplerin gerildiği yerde dayanamayıp ipi koparan ben oldum.ancak hep yalnız arkadaşsız kalan yine ben oldum.şuan kendi kabuğuna çekildim mutluyum rolü yaparak idare ediyorum ama nereye kadar.aranızda benim gibi hayatın sillesini yeyip yinede umudunu kaybetmeyenler nasıl başarabildiniz bana da söyleyin lütfen

Genişletmek için tıkla...

tesellimod .!.:

Ozaman secde ederek Allaha yaklaşabilirsin. Kalpler ancak Allahı anmakla huzur bulur. Bol inşirah suresi oku ve sabret kardeşim

Genişletmek için tıkla...