Anksiyete ile 10 yıl once, hayatimin en guzel donemi olmasi gereken zamanda 16 yaşımda tanıştım. Cocukluktan gelen bir intihar hayali hep vardi. Hic gerceklestirmedim. 16 yasinda sinir krizleri, ataklarla tanıştım anksiyete ile. O sene 20 kgya yakın verdirdi bana. Evde yalniz kalamama, kapi acik uyuyamama, duvara sirtimi donmeden ayni pozisyonda saatlerce uyurdum. Uyku kurtuluş yolumdu. Annem banyo kapisinda beklerdi, ölecekmişim korkusu geliyordu ama ayni zamanda intihar hayallerim vardi. İlaclarla ve o dönem benim icin farkli olacak seyleri yapmakla toparladim. Ama donem donem nuksetti. O agir hali gibi olmadi.
Gecen yil asiri sinirlilik asabiyet sebebiyle gittim dra. İlac verdi. Kardesim ve annemde ayni dra gidiyor. Kardesim otizmli. Doktor kardesimi hatirlayinca şimdi anladım seni dedi. "Kardeşin varmış ama aslında kardeşsiz buyumussun dedi." Yıkıldım. Kendimle yüzleşemedigim seyi başkasından duydum. Birkaç gün kendime gelemedim sonra toparladım. İlaclari icmedim, tekrarda oraya gitmedim korktum belki yuzlesmelerden.. cunku daha baska seyler oldugununda farkindayim.
Bende bu ruh hali baharda daha fazla olur. Bence gecmiste yasadigim travmalara bagli.
Şu 3 aksamdir evde duramiyorum. Bi yere gittim. Sabah uyanip disari bakiyorum gunes bile yok(istanbul)
İcim daha da karariyor.
Arkadaşım yok, hickimseyle gorusmuyorum. Aslinda gorusmek istiyorum ama çok koptuk.
Herkesle koptuguma gore sorun bende, ama nerede bilmiyorum.
Cok uzun yazdim kusura bakmayin.
Ölmek banada huzur verici geliyor, uyumakta.
Ama kizim var, artik ona sariliyorum. Ve onu kaybetme korkusu herseyin ustunde..
Gecen yil asiri sinirlilik asabiyet sebebiyle gittim dra. İlac verdi. Kardesim ve annemde ayni dra gidiyor. Kardesim otizmli. Doktor kardesimi hatirlayinca şimdi anladım seni dedi. "Kardeşin varmış ama aslında kardeşsiz buyumussun dedi." Yıkıldım. Kendimle yüzleşemedigim seyi başkasından duydum. Birkaç gün kendime gelemedim sonra toparladım. İlaclari icmedim, tekrarda oraya gitmedim korktum belki yuzlesmelerden.. cunku daha baska seyler oldugununda farkindayim.
Bende bu ruh hali baharda daha fazla olur. Bence gecmiste yasadigim travmalara bagli.
Şu 3 aksamdir evde duramiyorum. Bi yere gittim. Sabah uyanip disari bakiyorum gunes bile yok(istanbul)
İcim daha da karariyor.
Arkadaşım yok, hickimseyle gorusmuyorum. Aslinda gorusmek istiyorum ama çok koptuk.
Herkesle koptuguma gore sorun bende, ama nerede bilmiyorum.
Cok uzun yazdim kusura bakmayin.
Ölmek banada huzur verici geliyor, uyumakta.
Ama kizim var, artik ona sariliyorum. Ve onu kaybetme korkusu herseyin ustunde..