- 27 Temmuz 2010
- 404
- 0
- 116
- Konu Sahibi asdfasdf77
- #1
Öncelikle merhabalar hepinize. Babam cilt kanseri ve boynunun iki tarafından kitle alındı, ameliyat izleri var, boynunun bi tarafında şişlik var. Radyoterapi gördüğü için boynundaki kitleler daha sonra açık yaraya dönüştü, bizde onu sargı yaparak kapatıyoruz. Aynı zamanda kemoterapi görüyor saçları da döküldü. Evet biliyorum görüntüsü iç burkuyor ama insanların o bakışlarını da haketmiyor! Hem görüntüsünden daha kötü olan birşey varsa o da babamın çektiği acılar... Bizim için onun yanımızda olması, nefes alıp vermesi dünyalara bedel. Ama insanlar ömürlerinde hiç acı çekmedikleri için anlayamıyorlar. Biz zaten babamı hem mikrop kapmasın, hem de insanlar görüp üzülmesin diye yeterince sarıp sarmalıyoruz. Boynunda bandajı, kafasında şapkası, boynunda atkısı, şalı...
Ama gelgelelim insanlar 'Arkasından ay yazıkk felç geçirmiş galiba ne kadar kötü duruyor' diyor. Hatta bugün bir kadın 'yok ben ameliyat olmam x beni beğenmez sonra, adamın haline baksana dedi' (Oysa ki kadının elindeki laboratuvar sonuçlarında gördüm o da kanser ama hiç birşeyden haberi yok, içeri girmek için sıra bekliyordu.) O an ona çok şey yapmak istedim ama bir yandan da dondum kaldım. Madem insanlar birbirini dış görünüşü için seviyor, annem neden babamı terkedip gitmedi? Neden hala ona deliler gibi aşık, neden ben babamın gözlerine baktığımda içim eriyor?
Sizden ricam lütfen çocuklarınıza insanları dış görünüşlerine aldırmadan sevmeyi, sevgiyle yaklaşmayı öğretin. Bugün önümüzden geçen tekerli sandalyede ki insanın yerinde yarın bizim olabileceğimizi unutmasınlar...
Ama gelgelelim insanlar 'Arkasından ay yazıkk felç geçirmiş galiba ne kadar kötü duruyor' diyor. Hatta bugün bir kadın 'yok ben ameliyat olmam x beni beğenmez sonra, adamın haline baksana dedi' (Oysa ki kadının elindeki laboratuvar sonuçlarında gördüm o da kanser ama hiç birşeyden haberi yok, içeri girmek için sıra bekliyordu.) O an ona çok şey yapmak istedim ama bir yandan da dondum kaldım. Madem insanlar birbirini dış görünüşü için seviyor, annem neden babamı terkedip gitmedi? Neden hala ona deliler gibi aşık, neden ben babamın gözlerine baktığımda içim eriyor?
Sizden ricam lütfen çocuklarınıza insanları dış görünüşlerine aldırmadan sevmeyi, sevgiyle yaklaşmayı öğretin. Bugün önümüzden geçen tekerli sandalyede ki insanın yerinde yarın bizim olabileceğimizi unutmasınlar...