İnsanların bize olan davranışları hakkında

xxrockgirlsx

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
10 Nisan 2019
162
78
98
26
Çok eskiden okumuş olduğum bir kitapta şöyle bir söz vardı ''İnsanların bize olan davranışları aslında bizim onlara nasıl davrandığımızı gösterir''
O zamanlar bu sözden pek etkilenmemiştim fakat geçenlerde Instagram'da gezinirken tekrar karşıma çıktı. O zaman hatırladım ve üzerine düşünmeye başladım. Daha 23 yaşındayım ama yine de yaşıma göre çeşitli insanlarla arkadaşlık kurduğumu ve farklı çevrelerin içinde bulunduğumu düşünüyorum. Bazılarında bulunmaktan rahatsız oldum, bazılarından keyif aldım, bazen de kesinlikle hoşuma gitmeyeceğini düşündüğüm ortamlarda kafama uymayan kişilerle çok eğlendim ya da tam tersi.. Bazen birileri tarafından ya çok seviliyorum ya da hiç sevilmiyorum. Ama kesinlikle çok sevdiğim uğruna fedakarlıklar yaptığım insanlar tarafından çok sevilmediğimi düşünüyorum. Bu yüzden bu söz üzerine çok düşündüm. Doğruluk payı var mıydı, yok muydu? Ya da değişkenlik gösteren bir ölçüt müydü acaba? Şu sıralar çok yakın arkadaş olduğumuzu düşündüğüm küçük arkadaş grubuma karşı artık farklı düşünmeye ve hissetmeye başladım. Artık ben onlarla pek yakın değilmişim gibi geliyor, dışlanıyormuşum gibi hissediyorum. Detay vermeye gelirsek işin içinden çıkamam bu yüzden sadece hislerimden bahsetmek istiyorum size. Fakat yine de sorunun kaynağını bulamıyorum. Ben mi uzaklaştım onlardan yoksa onlar mı benden uzaklaşıyor? Bu soru kafamı oldukça meşgul ediyor son zamanlarda... Konuşmayı denedim bir tanesiyle, duygularımı açıkça dile getirdim. Fakat saçmaladığım söylendi. Böyle bir durumda geriye tek suçlu kalıyor, ben. Siz ne düşünüyorsunuz bu konuda? Ve tabi ki söz hakkında? Gerçekten de insanlar bizim onlara davrandığımız şekilde mi davranıyorlar bize?
 
Çok eskiden okumuş olduğum bir kitapta şöyle bir söz vardı ''İnsanların bize olan davranışları aslında bizim onlara nasıl davrandığımızı gösterir''
O zamanlar bu sözden pek etkilenmemiştim fakat geçenlerde Instagram'da gezinirken tekrar karşıma çıktı. O zaman hatırladım ve üzerine düşünmeye başladım. Daha 23 yaşındayım ama yine de yaşıma göre çeşitli insanlarla arkadaşlık kurduğumu ve farklı çevrelerin içinde bulunduğumu düşünüyorum. Bazılarında bulunmaktan rahatsız oldum, bazılarından keyif aldım, bazen de kesinlikle hoşuma gitmeyeceğini düşündüğüm ortamlarda kafama uymayan kişilerle çok eğlendim ya da tam tersi.. Bazen birileri tarafından ya çok seviliyorum ya da hiç sevilmiyorum. Ama kesinlikle çok sevdiğim uğruna fedakarlıklar yaptığım insanlar tarafından çok sevilmediğimi düşünüyorum. Bu yüzden bu söz üzerine çok düşündüm. Doğruluk payı var mıydı, yok muydu? Ya da değişkenlik gösteren bir ölçüt müydü acaba? Şu sıralar çok yakın arkadaş olduğumuzu düşündüğüm küçük arkadaş grubuma karşı artık farklı düşünmeye ve hissetmeye başladım. Artık ben onlarla pek yakın değilmişim gibi geliyor, dışlanıyormuşum gibi hissediyorum. Detay vermeye gelirsek işin içinden çıkamam bu yüzden sadece hislerimden bahsetmek istiyorum size. Fakat yine de sorunun kaynağını bulamıyorum. Ben mi uzaklaştım onlardan yoksa onlar mı benden uzaklaşıyor? Bu soru kafamı oldukça meşgul ediyor son zamanlarda... Konuşmayı denedim bir tanesiyle, duygularımı açıkça dile getirdim. Fakat saçmaladığım söylendi. Böyle bir durumda geriye tek suçlu kalıyor, ben. Siz ne düşünüyorsunuz bu konuda? Ve tabi ki söz hakkında? Gerçekten de insanlar bizim onlara davrandığımız şekilde mi davranıyorlar bize?
Bizim karşımızdaki kişiye olan davranışımız onun bize karşı olan davranışını değiştirmez.Sadece derecesini etkiler.O gene kendi istediği yetiştiği şekilde davranacaktır.Biz sadece bunun miktarını ya da derecesini etkileyebiliriz.Bir portakal ağacı gibi düşün iyi bakarsan çok meyve verir kotu bakarsan az.Ortak olan şey portakal vermesi sadece miktarı etkilenir.Ya da insanları kullanmayı seven birisi olsun.Çok iyi davranırsan yüz verirsen çok kullanmaya çalışır.Yüz vermezsen fırsatını buldukça az kullanmaya çalışır.Ama seni kullanma davranışı değişmez çünkü onun karekteri yetişme tarzı bu şekilde derecesi etkilenir sadece.Tabi bu benim kişisel fikrim
 
Anlık durumlarda olabilir.Örneğin bir devlet dairesinde işiniz var diyelim.Memura karşı üslubunuz,kullandığınız kelimeler kaba sabaysa karşıdan gördüğünüz muamele ona göre oluyor.Yakın ilişkilerde durum daha farklı,kişilerin fıtratı,sizden aldığı enerjisi,vefasızlığı falan belirleyici oluyor.Tavsiyem zorunlu sosyallik size bir şey kazandırmaz.Vakit kaybı bana göre.
 
Çok eskiden okumuş olduğum bir kitapta şöyle bir söz vardı ''İnsanların bize olan davranışları aslında bizim onlara nasıl davrandığımızı gösterir''
Kitaplarda veya instagramda gördüğümüz her cümle doğrudur diye bir şey yok..
Hatta bence çok hatalı bir görüş bu cümle.
Aksine, insanların bize olan davranışları tamamen kendilerinin yansımasıdır. Siz istediğiniz kadar verici olun, kalpten sevin, fedakarlıklar yapın, karşıdakinin hamuru kötüyse ilk döndüğünüzde bıçağı yersiniz sırtınıza. Tamamen kendisinin nankörlüğüdür, sizin davranışlarınızla uzaktan yakından ilgisi yok.
 
Kitaplarda veya instagramda gördüğümüz her cümle doğrudur diye bir şey yok..
Hatta bence çok hatalı bir görüş bu cümle.
Aksine, insanların bize olan davranışları tamamen kendilerinin yansımasıdır. Siz istediğiniz kadar verici olun, kalpten sevin, fedakarlıklar yapın, karşıdakinin hamuru kötüyse ilk döndüğünüzde bıçağı yersiniz sırtınıza. Tamamen kendisinin nankörlüğüdür, sizin davranışlarınızla uzaktan yakından ilgisi yok.
Bende bu şekilde deneyimledim aslında.. yani kimi çok sevdiysem kime çok verdiysem alamadım çoğunlukla bu yüzden de açıkçası bazı fedakarlıkları yapmadan önce bir kaç kez düşünüyorum. Soruyorum kendime, karşımdaki buna değer mi? ya da aynısını o bana yapar mıydı? Verdiğim cevaba göre oluyor davranışlarım. Ama bir süredir kimseye karşı verici olmadığımı kabul etmek zorundayım. Çünkü kismeden bir şey almıyorum. Bu yüzden acaba diye düşündüm bu sözle alakalı
 
Insanlarin bize nasil davranabildigini davranislarimizla ve tahammül ettiklerimizle belirliyoruz. Ben eskiden cidden polyana gibi herkese yardim eden, herkese kol kanat olan biriydim. Afferdersiniz öyle darbeler yedim ki öyle akillandim. Artik net cizgilerim var. Saygisizliga asla tahammülüm yok. Kendimi o ortamdan uzaklastiramiyorsam karsidakini kaya gibi carpiyorum, gerektigi yerde dilimle dövüyorum öyle akillaniyorlar. Ben saldirmam, ama bana artik dokunana da öyle kolay gecit vermem. Hala öyle bir yardim etme istegim var. Ama bunu cok secerek yapiyorum. Insanligimi benden alamadilar bunun sayesinde. Yoksa Allah korusun onlara zamanla benzemeye baslayacaktim.
Size de tavsiye ederim: Insanlara size adim attigi kadar adim atin. Ne azi nede fazlasi
 
Ama kesinlikle çok sevdiğim uğruna fedakarlıklar yaptığım insanlar tarafından çok sevilmediğimi düşünüyorum.
2 kere 2 nasıl 4 ederse bu da öyledir fazla fedakarlığa gerek yok karşıdaki ne kadar hakediyorsa o kadar fedakarlık yapmak gerek biraz hakettiğini gördükten sonra arkası gelmeli yoksa tek taraf olmuyor maalesef bir taraf hep yıpranan taraf oluyor.
 
Bir devlet dairesinde işim vardi. Kaba saba davranip ortaligi velveleye verenlerin işi benden önce bitti. Insanlar ugrasmamak icin bir an önce onlarin işini yaptilar.

Bu duruma ilk kez sahitlik etmiyordum. Maalesef kibar naif insanlarin suistimal edildigine cok sahit oldum.

Söze inanmiyorum.
 
Benimde Mevlana’nın sevdiğim bir söz var.
“Senin dünyaya bakan penceren kirli ise benim çiçeklerim sana çamur görünür”
Herkes dünyayı kendi kalbiyle, iyi niyetiyle görür. Fesat insanlara lüzum yok.
 
Bence her insanla olan ilişkimize uyarlanabilecek bir söz değil Genelleyemeyiz bir sözden hareketle Bu söz şu anlama gelebilir karşıya verdiğimiz enerjiden insanlar etkileniyor ister istemez Çok samimi yaklaştığımız bir insan samimiyetimizi görünce ,bize karşıda ördüğü bir duvarı ,önyargısı yoksa samimiyet gösteriyor Aynı şekilde ısınamadığımız bir insanda o enerjiyi hissedip ona göre davranabiliyor hani bana karşı çok samimi değil ben de ona göre davranayım diyebiliyoruz Fakat Sana karşı önyargısı olan,senden hoşlanmayan,aynı frekansta olmadığın bir insana istediğin kadar samimi ,sıcak ol aynı sıcaklığı göremeyebilirsin İnsandan insana durumdan duruma değişebilir Arkadaşlarınız sizden uzaklaştıysa ben garip ya da farklı bir davranışta bulundum mu diye düşünün öyle bir durum yoksa asla önemsemeyin bazen insanlar uzaklaşmak isteyip uzaklaşabiliyor herhangi bir sebep aramaya gerek yok İnsanları fazla önemsemeyin Hayatınızda olmak isteyen olur gitmek isteyene güle güle nacizane tavsiye:)
 
Ben de bu söze çok inanmıyorum. Mutlu olmadığınız iyi hissetmediğiniz anlaşılmadığınız yerde durmayın. Yalnızlık bu duyguları hissettiren insanlardan daha güzel
 
Bence her insanla olan ilişkimize uyarlanabilecek bir söz değil Genelleyemeyiz bir sözden hareketle Bu söz şu anlama gelebilir karşıya verdiğimiz enerjiden insanlar etkileniyor ister istemez Çok samimi yaklaştığımız bir insan samimiyetimizi görünce ,bize karşıda ördüğü bir duvarı ,önyargısı yoksa samimiyet gösteriyor Aynı şekilde ısınamadığımız bir insanda o enerjiyi hissedip ona göre davranabiliyor hani bana karşı çok samimi değil ben de ona göre davranayım diyebiliyoruz Fakat Sana karşı önyargısı olan,senden hoşlanmayan,aynı frekansta olmadığın bir insana istediğin kadar samimi ,sıcak ol aynı sıcaklığı göremeyebilirsin İnsandan insana durumdan duruma değişebilir Arkadaşlarınız sizden uzaklaştıysa ben garip ya da farklı bir davranışta bulundum mu diye düşünün öyle bir durum yoksa asla önemsemeyin bazen insanlar uzaklaşmak isteyip uzaklaşabiliyor herhangi bir sebep aramaya gerek yok İnsanları fazla önemsemeyin Hayatınızda olmak isteyen olur gitmek isteyene güle güle nacizane tavsiye:)
Teşekkür ederim yorumunuz için. Haklı olduğunuzu düşünüyorum. Önemsememe kısmını başaramıyorum açıkçası. Ve bazen de mecburen içime atıyorum çünkü karşımdaki kişiyle konuşmama rağmen bir şey değişmeyince kaç kez kendimi alçaltacağım diyorum kırık kalbimi ve duygularımı dillendirerek. Bu durumda içten içe parçalıyor beni. Ama eni sonu geçecek biliyorum.
 
Sözün doğruluğuna katılıyorum büyük oranda.
Ama ben ona çok iyi davranıyordum, neden bana böyle kötülük yaptı denir sık sık.
Neden çok iyi davrandın, neden sınırların yoktu, neden bu kadar verici oldun, neden neden neden... Sonsuz bir döngü.
Sınırları olan insanların böyle sorunları kalmıyor pek.
Her şeyin fazlası zarardır. Buna iyi niyet de dahil.
 
İnsanların davranışları kendisini bağlar. Basit bir örnek olacak ama siz gül bahçesi verseniz de karşıdaki insanın içinde çamur varsa vereceği sadece bu olur. İyi, düzgün insanlarla karşılaşmak şans işi biraz. Kendinizde hata arıyorsanız kendinizi çok eleştiriyorsunuz demektir özgüvenli olmak lazım bence
 
Back
X