- 10 Nisan 2019
- 162
- 78
- 98
- 26
- Konu Sahibi xxrockgirlsx
-
- #1
Çok eskiden okumuş olduğum bir kitapta şöyle bir söz vardı ''İnsanların bize olan davranışları aslında bizim onlara nasıl davrandığımızı gösterir''
O zamanlar bu sözden pek etkilenmemiştim fakat geçenlerde Instagram'da gezinirken tekrar karşıma çıktı. O zaman hatırladım ve üzerine düşünmeye başladım. Daha 23 yaşındayım ama yine de yaşıma göre çeşitli insanlarla arkadaşlık kurduğumu ve farklı çevrelerin içinde bulunduğumu düşünüyorum. Bazılarında bulunmaktan rahatsız oldum, bazılarından keyif aldım, bazen de kesinlikle hoşuma gitmeyeceğini düşündüğüm ortamlarda kafama uymayan kişilerle çok eğlendim ya da tam tersi.. Bazen birileri tarafından ya çok seviliyorum ya da hiç sevilmiyorum. Ama kesinlikle çok sevdiğim uğruna fedakarlıklar yaptığım insanlar tarafından çok sevilmediğimi düşünüyorum. Bu yüzden bu söz üzerine çok düşündüm. Doğruluk payı var mıydı, yok muydu? Ya da değişkenlik gösteren bir ölçüt müydü acaba? Şu sıralar çok yakın arkadaş olduğumuzu düşündüğüm küçük arkadaş grubuma karşı artık farklı düşünmeye ve hissetmeye başladım. Artık ben onlarla pek yakın değilmişim gibi geliyor, dışlanıyormuşum gibi hissediyorum. Detay vermeye gelirsek işin içinden çıkamam bu yüzden sadece hislerimden bahsetmek istiyorum size. Fakat yine de sorunun kaynağını bulamıyorum. Ben mi uzaklaştım onlardan yoksa onlar mı benden uzaklaşıyor? Bu soru kafamı oldukça meşgul ediyor son zamanlarda... Konuşmayı denedim bir tanesiyle, duygularımı açıkça dile getirdim. Fakat saçmaladığım söylendi. Böyle bir durumda geriye tek suçlu kalıyor, ben. Siz ne düşünüyorsunuz bu konuda? Ve tabi ki söz hakkında? Gerçekten de insanlar bizim onlara davrandığımız şekilde mi davranıyorlar bize?
O zamanlar bu sözden pek etkilenmemiştim fakat geçenlerde Instagram'da gezinirken tekrar karşıma çıktı. O zaman hatırladım ve üzerine düşünmeye başladım. Daha 23 yaşındayım ama yine de yaşıma göre çeşitli insanlarla arkadaşlık kurduğumu ve farklı çevrelerin içinde bulunduğumu düşünüyorum. Bazılarında bulunmaktan rahatsız oldum, bazılarından keyif aldım, bazen de kesinlikle hoşuma gitmeyeceğini düşündüğüm ortamlarda kafama uymayan kişilerle çok eğlendim ya da tam tersi.. Bazen birileri tarafından ya çok seviliyorum ya da hiç sevilmiyorum. Ama kesinlikle çok sevdiğim uğruna fedakarlıklar yaptığım insanlar tarafından çok sevilmediğimi düşünüyorum. Bu yüzden bu söz üzerine çok düşündüm. Doğruluk payı var mıydı, yok muydu? Ya da değişkenlik gösteren bir ölçüt müydü acaba? Şu sıralar çok yakın arkadaş olduğumuzu düşündüğüm küçük arkadaş grubuma karşı artık farklı düşünmeye ve hissetmeye başladım. Artık ben onlarla pek yakın değilmişim gibi geliyor, dışlanıyormuşum gibi hissediyorum. Detay vermeye gelirsek işin içinden çıkamam bu yüzden sadece hislerimden bahsetmek istiyorum size. Fakat yine de sorunun kaynağını bulamıyorum. Ben mi uzaklaştım onlardan yoksa onlar mı benden uzaklaşıyor? Bu soru kafamı oldukça meşgul ediyor son zamanlarda... Konuşmayı denedim bir tanesiyle, duygularımı açıkça dile getirdim. Fakat saçmaladığım söylendi. Böyle bir durumda geriye tek suçlu kalıyor, ben. Siz ne düşünüyorsunuz bu konuda? Ve tabi ki söz hakkında? Gerçekten de insanlar bizim onlara davrandığımız şekilde mi davranıyorlar bize?