Samamtha seni yorumlarindan biliyorum ve seviyorum
Benzer birseyi ben de yaşamıştım vaktiyle. Kimsem yoktu yabanci sehirdeydim filan. Zamanla arkadaş edindim amenna ama
Galiba insan belli bi yaştan sonra arkadaşlık kurma becerisini kaybediyor.
Ya da büyüdükçe adam beğenmemeye de başlıyor olabiliriz. Neticede eski arkadaşlıklar gibi olmuyor.
Sonrasında kendi memleketime döndüm. Evliyim. Ama akranlarim kuzenlerim filan hep çocuk sahibi. Hiç-bir şeye uyum gösteremiyorlar. Bu sebeple benim de hic arkadaşım yok.
Zaman zaman çok özlüyorum eski arkadaşlarımı hepsi farklı yerlerde şimdi.
Kumar gazino filan beni aşacak alışkanlıklar. Ben sade bi insanim. Tavsiyelerim seni çok sarmayabilir ama yine dr yazacağım seni sevdiğim için.
Öncelikle bipolar görümcem var. Onun atak zamanlarını görüyorum sende. Bence vaziyetini bi doktora göstermen gerekiyor. Bunun için acele et.
Sonra evine sığmaya yardim edecek alışkanlıklar geliştir. Evden kaçıp nerde akşam orda sabah yaşamak asla çözüm değil.
Kitap okuma alışkanlığın var mı? Yoksa sana çok güzel kitaplar önerebilirim. Seni iyileştirmez ama en azından bu dönemi daha az hasarla atlaman açısından zaman geçmesini sağlar. Philippa Gregory_ Boleyn Kızı romanini okumani öneririm madem ingilteredesin. Hem sonra belki londra kalesine gidip benim icin resimler çekersin
Inan ki tek değilsin. Hepimiz belli bir yaştan sonra çok yalnızız. Sadece çoğumuz farkında bile değiliz.
Kendine iyi bak. Allah seninle olsun