• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

intihar eğilimi

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Xeniapooh

Guru
Kayıtlı Üye
28 Mart 2012
1.084
1.049
333
İstanbul
İnanılmaz sorumsuz biriyim tek sorumlulugum var derslerim onu da yapmak istemiyorum okul çok uzak aptalca bir tercih yaptım dibimdeki okulu beğenmedim gittim adını bile duymadıgım yeri tercih ettim baslarda söylene söylene de olsa gidiyordum yüzdüm yüzdüm kuyruguna geldim simdi gitmek istemiyorum arkadaslara imza attırmaya calısıyorum kalmamak icin ama 2 hafta sonra vizelerim baslıyor herseyin kolayına kacmaya calısıyorum zaten hayattan zevk almadıgım icin kalırsam intihar ederim hem kurtulmus olurum bu hayattan diye düsünüyorum ailem asırı psikolojik baskı uyguluyor hakaret ediyor asagılıyor küfür ediyorlar cok zoruma gidiyor hic cevap vermiyorum sussunlar diye ama bu sefer daha agır seyler söylüyorlar acıkcası herseyden bıktım artık hostes olmak istiyordum asla kabul etmediler insanlar hostesler icin ne düsünüyorlar biliyor musun sen falan dediler ısrarlarıma ragmen oralı olmadılar kısacası ben de bir süre sonra pes ettim simdi ingiliz dili ve edebiyatı okuyorum öylesine bölüm bitirmek icin ama olabilecek hayallerimi bile gerceklestiremiyorum duygularım iflas etti sanki hicbir sey hissedemiyorum bombos yasıyorum 3 yıllık arkadasımı silip attım bana yeteri kadar deger vermedigini düsündügüm icin ve mesela kimi begensem kimden hoslansam ask acısı cekiyor hep beni mi bulur arkadas ediniyorum biraz yüz göz olsak hemen her fırsatta laf sokma cabalarına giriyor ya da kafa dengi olmuyor bende de hata var 4x4lük arkadas arıyorum kafama göre bir tane olsun yeter diyorum ama olmuyor kuzenim var ama o da paylastıgım herseyi yengeme anlatıyor mesela o an anlatıyorum sonra pisman oluyorum keske anlatmasaydım diye yengemi cok severim ama baskalarının acıklarını bulmaya bayılır bu yüzden kuzenimle de cocukken oldugu kadar görüsmek istemiyorum sürekli yatılıya cagırır mesela yengem ve abisi cok fenalar agzımdan laf almaya calısırlar baskalarıyla ilgili kuzenim odaya gecer beni yalnız bırakır onlarla o yüzden ısrarına ragmen artık gidesim gelmiyor bir kere dısarı cıkalım dedigini de duymadım zaten neyse sorun benim artık yalnız kalmıs olmam kendimi yalnızlastırmak zorunda kaldım resmen ben kimse kırılmasın diye dikkat ediyorum hassas ve duygusal bir insanım ama aynı duyarlılıgı baskasından göremedim bugüne kadar. uzun zamandır robot gibi yasamaya basladım yine gülüyorum mutlu olmaya calısıyorum ama icim bombos konusacak kimsem yok zaten herkesin derdi kendine yetiyor daha once psikiyatriste gittim acık acık intihar egilimim oldugunu söyledim bana sacma sapan bir ilac verdi bir süre kullandım ise yaramadı böyle oturup ölümü bekliyor gibiyim ama canıma kıymak istemiyorum bunu düsünürken bile üzülüyorum ne kadar degersiz aslında hayatım diye insanların illa tutunacak bir seyleri oluyor esi olsun cocugu olsun annesi babası kardesi illa illa biri oluyor benimkiler hayatta ama bir kere bile söylediklerime kulak vermediler ben neye tutunayım koskoca dünyada yapayalnızım
 
Bukadar mutsuz olmaniza ragmen psikiyatriste gittiginiz halde aileniz bukadar üstünüze gelip baski yapiyorsa hic olmasinlar daha iyi .. bir film vardi Tamasha adi durumunuza cok uygun onu izlemenizi tavsiye ederim. Belki hayata tutunmaniza yardimci olur
 
elle tutulur bir derdin yok neye isyan ediyorsun kendinle alakalı ? hayatta her aldığın nefes için şükredeceksin, yaşadığın her an için mutluluk duyacaksın. insanların ne dertleri var, Allah sana sağlığını aileni bağışlamış elin ayağın tutuyor sakat değilsin , bir çevrene bak gerçek anlamda (!) derdi olan insanlara bak bakalım biraz vakit geçir ,onları gözlemle bakalım o zamanda bu kadar şikayetçi , kendi hayatından vazgeçebilecek kadar depresif olabiliyormusun ???
kendine yapacagın en büyük iyilik, kendi kendine mutlu olmayı öğrenmendir. İnsanlara ihtiyacın yok, hostes olmak istiyorsan ol, mutsuz oldugunu düşünüyorsan bulunduğun ortamı terket. Arkadasa da ihtiyacın yok , senin öncelikle SENDEN başka kimseye ihtiyacın yok bunu sakın ama sakın unutma !
 
aynı dönemden bende geçtim emin ol ne psikolog ne psikiyatris sana yardımcı olabilir . ben herşeyi kendi kendime aştım kendi kendime yetebilip mutlu olmayı öğrendim. acilen sana da tavsiye ederim
 
elle tutulur bir derdin yok neye isyan ediyorsun kendinle alakalı ? hayatta her aldığın nefes için şükredeceksin, yaşadığın her an için mutluluk duyacaksın. insanların ne dertleri var, Allah sana sağlığını aileni bağışlamış elin ayağın tutuyor sakat değilsin , bir çevrene bak gerçek anlamda (!) derdi olan insanlara bak bakalım biraz vakit geçir ,onları gözlemle bakalım o zamanda bu kadar şikayetçi , kendi hayatından vazgeçebilecek kadar depresif olabiliyormusun ???
kendine yapacagın en büyük iyilik, kendi kendine mutlu olmayı öğrenmendir. İnsanlara ihtiyacın yok, hostes olmak istiyorsan ol, mutsuz oldugunu düşünüyorsan bulunduğun ortamı terket. Arkadasa da ihtiyacın yok , senin öncelikle SENDEN başka kimseye ihtiyacın yok bunu sakın ama sakın unutma !

inanın bana o insanları kendimden fazla düsünüyorum ben. bencil sımarık sadece kendini düsünen bir insan değilim. yani asmaya calısıyorum bazı seyleri ama olmuyor hep bir yerde tıkanıyorum...
 
İnanılmaz sorumsuz biriyim tek sorumlulugum var derslerim onu da yapmak istemiyorum okul çok uzak aptalca bir tercih yaptım dibimdeki okulu beğenmedim gittim adını bile duymadıgım yeri tercih ettim baslarda söylene söylene de olsa gidiyordum yüzdüm yüzdüm kuyruguna geldim simdi gitmek istemiyorum arkadaslara imza attırmaya calısıyorum kalmamak icin ama 2 hafta sonra vizelerim baslıyor herseyin kolayına kacmaya calısıyorum zaten hayattan zevk almadıgım icin kalırsam intihar ederim hem kurtulmus olurum bu hayattan diye düsünüyorum ailem asırı psikolojik baskı uyguluyor hakaret ediyor asagılıyor küfür ediyorlar cok zoruma gidiyor hic cevap vermiyorum sussunlar diye ama bu sefer daha agır seyler söylüyorlar acıkcası herseyden bıktım artık hostes olmak istiyordum asla kabul etmediler insanlar hostesler icin ne düsünüyorlar biliyor musun sen falan dediler ısrarlarıma ragmen oralı olmadılar kısacası ben de bir süre sonra pes ettim simdi ingiliz dili ve edebiyatı okuyorum öylesine bölüm bitirmek icin ama olabilecek hayallerimi bile gerceklestiremiyorum duygularım iflas etti sanki hicbir sey hissedemiyorum bombos yasıyorum 3 yıllık arkadasımı silip attım bana yeteri kadar deger vermedigini düsündügüm icin ve mesela kimi begensem kimden hoslansam ask acısı cekiyor hep beni mi bulur arkadas ediniyorum biraz yüz göz olsak hemen her fırsatta laf sokma cabalarına giriyor ya da kafa dengi olmuyor bende de hata var 4x4lük arkadas arıyorum kafama göre bir tane olsun yeter diyorum ama olmuyor kuzenim var ama o da paylastıgım herseyi yengeme anlatıyor mesela o an anlatıyorum sonra pisman oluyorum keske anlatmasaydım diye yengemi cok severim ama baskalarının acıklarını bulmaya bayılır bu yüzden kuzenimle de cocukken oldugu kadar görüsmek istemiyorum sürekli yatılıya cagırır mesela yengem ve abisi cok fenalar agzımdan laf almaya calısırlar baskalarıyla ilgili kuzenim odaya gecer beni yalnız bırakır onlarla o yüzden ısrarına ragmen artık gidesim gelmiyor bir kere dısarı cıkalım dedigini de duymadım zaten neyse sorun benim artık yalnız kalmıs olmam kendimi yalnızlastırmak zorunda kaldım resmen ben kimse kırılmasın diye dikkat ediyorum hassas ve duygusal bir insanım ama aynı duyarlılıgı baskasından göremedim bugüne kadar. uzun zamandır robot gibi yasamaya basladım yine gülüyorum mutlu olmaya calısıyorum ama icim bombos konusacak kimsem yok zaten herkesin derdi kendine yetiyor daha once psikiyatriste gittim acık acık intihar egilimim oldugunu söyledim bana sacma sapan bir ilac verdi bir süre kullandım ise yaramadı böyle oturup ölümü bekliyor gibiyim ama canıma kıymak istemiyorum bunu düsünürken bile üzülüyorum ne kadar degersiz aslında hayatım diye insanların illa tutunacak bir seyleri oluyor esi olsun cocugu olsun annesi babası kardesi illa illa biri oluyor benimkiler hayatta ama bir kere bile söylediklerime kulak vermediler ben neye tutunayım koskoca dünyada yapayalnızım
Ingiliz dili ve Edebiyatı Bölümü mezunu olan bir kişi tanıyorum. o da şu anda yabancı bir hava yolu şirketinde hostes. Sosyal medyadan görüyorum bazen bir gün Singapur'da bir gün new york ta. Barcelona Oslo vs. okulunu bitir. Tüm hava yollarına başvuru yap derim.
 
inanın bana o insanları kendimden fazla düsünüyorum ben. bencil sımarık sadece kendini düsünen bir insan değilim. yani asmaya calısıyorum bazı seyleri ama olmuyor hep bir yerde tıkanıyorum...

işte hayatta yapabileceğin en kötü şey başkaları için yaşamak. yaşın kaç bilmiyorum ama sakın bunu yapma . demiyorumki kimseyi önemseme. Ama bu hayatı sen yaşayacaksın
 
Ne kadar karışık ki aklınız yazdıklarınıza yansımış..
Karman çorman etmişsiniz hayatınızı..
Mutlaka destek alın..
Mutlaka..
 
benim gözümde zayıf bir insan profili çizdiniz, kararlı olacaksınız-tuttugunuzu koparacaksınız-hayattaki seçimlerini,z size aittir okul iş sevgili vs sadece ailenizi seçemezsiniz onlarada gerekli mesafeyi koyup ben buyum derseniz size zamanla saygı duymayı öğrenirler...
hostes mi olmak istiyorsunuz geç değil olabilirsiniz..
öncelikle mezun olun derslerinize odaklanın elinizde bir diplomanız olsun..
arkadaş konusunda da kimse mükemmel değil ve herkesin herkesten bir çıkarı oluyor yani karsılıksız sevgi ve sadakat kimseden beklemeyin , güvenmediğinize içinizi açmayın ama mükemmeli aramaktan da vazgeçin hatta kimsem yok derseniz yazın , yazmak rahatlatır hem kimse bilmez hem de kendinize bile söylemekten çekindiğiniz şeyleri kağıda dökmek kolaydır...
bence silkelenin kendinize gelin bu hayat bir aha geri gelmeyecek ve gerçekten ölmek istemediğiniz ortada ama eğilimim var diyorsanız lütfen bir hastanenin yoğun bakım ünitesine ve onkoloji hastanesine gidin insanların o kötü halde bile yaşama tutunma çabalarını bir görün bir ucunuz azrail ama hayatta kalmak için en güçsüz halleriyle bile nasıl mücadele ediyorlar bir görün de size ders olsun...
 
Ingiliz dili ve Edebiyatı Bölümü mezunu olan bir kişi tanıyorum. o da şu anda yabancı bir hava yolu şirketinde hostes. Sosyal medyadan görüyorum bazen bir gün Singapur'da bir gün new york ta. Barcelona Oslo vs. okulunu bitir. Tüm hava yollarına başvuru yap derim.

ailem beni desteklesin demiyorum ama bu kadar istemedikleri bir seyi yaparsam beni silerler muhtemelen
 
ailem beni desteklesin demiyorum ama bu kadar istemedikleri bir seyi yaparsam beni silerler muhtemelen
Yurtdışı hava yollarına başvuru saparsin. Yurtdışında başka bir işte calisirsin. lütfen intihar fikrini kafandan at gencecik insansın eğitimin var. hem de güzel bir bölüm birak olumsuz düşünmeyi. okulunu bitir yurtdışında iş başvurusu yap gitsin.
 
Ingiliz dili ve Edebiyatı Bölümü mezunu olan bir kişi tanıyorum. o da şu anda yabancı bir hava yolu şirketinde hostes. Sosyal medyadan görüyorum bazen bir gün Singapur'da bir gün new york ta. Barcelona Oslo vs. okulunu bitir. Tüm hava yollarına başvuru yap derim.
+1
bence de okuluna yoğunlaş mezun ol ve dilediğin mesleği yap.
bu hayata elli bin kere gelmiyoruz neticede.
mutlu olacağın iş buysa, bunu yapmalısın..
 
benim gözümde zayıf bir insan profili çizdiniz, kararlı olacaksınız-tuttugunuzu koparacaksınız-hayattaki seçimlerini,z size aittir okul iş sevgili vs sadece ailenizi seçemezsiniz onlarada gerekli mesafeyi koyup ben buyum derseniz size zamanla saygı duymayı öğrenirler...
hostes mi olmak istiyorsunuz geç değil olabilirsiniz..
öncelikle mezun olun derslerinize odaklanın elinizde bir diplomanız olsun..
arkadaş konusunda da kimse mükemmel değil ve herkesin herkesten bir çıkarı oluyor yani karsılıksız sevgi ve sadakat kimseden beklemeyin , güvenmediğinize içinizi açmayın ama mükemmeli aramaktan da vazgeçin hatta kimsem yok derseniz yazın , yazmak rahatlatır hem kimse bilmez hem de kendinize bile söylemekten çekindiğiniz şeyleri kağıda dökmek kolaydır...
bence silkelenin kendinize gelin bu hayat bir aha geri gelmeyecek ve gerçekten ölmek istemediğiniz ortada ama eğilimim var diyorsanız lütfen bir hastanenin yoğun bakım ünitesine ve onkoloji hastanesine gidin insanların o kötü halde bile yaşama tutunma çabalarını bir görün bir ucunuz azrail ama hayatta kalmak için en güçsüz halleriyle bile nasıl mücadele ediyorlar bir görün de size ders olsun...

keske her sey o kadar kolay olsa ailemi karsıma alırsam pisman olurmusum gibi geliyor onlara mantıklı gelen şeylerde karsı cıkmazlar hatta yanımda bile olurlar her türlü ama eger onlara zıt bir sey yaparsam benim icin iyi olmaz
 
keske her sey o kadar kolay olsa ailemi karsıma alırsam pisman olurmusum gibi geliyor onlara mantıklı gelen şeylerde karsı cıkmazlar hatta yanımda bile olurlar her türlü ama eger onlara zıt bir sey yaparsam benim icin iyi olmaz
Ben seni anlamadım. mezun olunca calismayacak mısın sonuçta. ona mı karşılar.
 
aslında pesimist bir insan değilim bardagın hep dolu tarafından bakmaya calısırım sadece hayatımda hicbir sey yolunda gitmiyorsa bunda benim ne gibi bir payım olabilir diye düsünüyorum
 
aslında pesimist bir insan değilim bardagın hep dolu tarafından bakmaya calısırım sadece hayatımda hicbir sey yolunda gitmiyorsa bunda benim ne gibi bir payım olabilir diye düsünüyorum
hayatım illa ki yolunda giden bir şeyler vardır.
ama sen şuan karamsar bir dönemde olduğun için bunları göremiyorsun sadece..
biraz pollyanacılık oyna.
zararı olmaz..
hayaller kur geleceğinle ilgili..
inan bana motive eder bu seni..
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X