Daha önceki yazılarımda eşimin ailesiyle olan sorunlardan bahsetmiştim hep.
Bu defa çok kötü bir şey yaşandı.Biraz önce hemde.Hala elim ayağım titriyor.Çok kötüyüm.Ne olur bir şeyler söyleyin.Tartışmalara,laf dalaşlarına alışkın değilim ben.
Bugün yarım gün çalışıyorum.Kızımı (2 yaşında) görümceme bıraktım.Akşamdan anlaşmıştık.Kayınvalidem bakıyor normalde.O memlekette olduğu için kendi annem bakıyordu.Ama bugün anneme gitmeye üşendik ve görümceme bıraktık.
Saat 12 gibi görümcem,eşimi aramış.
- Biz pikniğe gidiyoruz diye. ( kızım da tabi )
Eşim de '' Tamam '' demiş.Sonra beni aradı eşim.'' Ablamlar pikniğe gidiyorlarmış,bende tamam dedim '' diye.
Kızım daha yeni gripten kurtuldu ama burun akıntısı ve kuru öksürüğü devam ediyor.Bende bana sorulmamasına kızdım ve
'' Gitmesini istemiyorum.Daha yeni iyileşti.Hasta olursa tekrar,açık hava çarparsa burun tıkanıklığıyla,öksürüğüyle ben uğraşıyorum '' dedim.
Eşim hemen tavır yaptı.Gitsinler bişey olmaz gibi.
Neyse ben görümcemi aradım.
'' Abla daha yeni iyileşti zaten biliyorsun.İstersen çıkarma.Siz gidecekseniz de planınızı bozmayın.Komşum var çok samimi olduğum,ona bırakın,ben zaten erken çıkacağım '' dedim.
Telefonu suratıma kapattı
Aradım aradım ama açmadı.Sonra eniştemi aradım.
'' Enişte ablam telefonu duymuyor herhalde (?) dedim - bozuntuya vermeden -. Teli suratıma kapattı ama bunda alınacak darılacak bir şey yok.Çocuk gerçekten daha yeni iyileşti '' dedim.
Enişte direk bana '' Bana bak doğru konuş sen önce.Biz hiç çocuk büyütmemiş adamlar değiliz.Ablanla öyle konuşamazsın,doğru konuş................ gibi bir şeyler söyledi ki,inanın o şokla hatırlayamıyorum çoğunu,çünkü bu gerginliği yaşayacak bir şey söylemedim.
'' Yanlış anladın enişte.Zaten doğru konuşuyorum ben.İŞ yerindeyim.Zor konuşuyorum zaten.Ben size çocuk bakmadınız filan demedim.Estafurullah...Sadece izah ediyorum,yeni iyileşti diye '' anlatmaya çalışıyorum.
Ama eniştem ısrarla '' Doğru konuş , doğru konuş '' deyip duruyor.Yada o şokla sadece bu kelimesi kaldı aklımda ama tavrı her an kavga çıkaracak bi ses tonundaydı.
En son benim de şartelim attı '' Enişte bak gerginlik yaratmaya gerek yok.Ortada bişey yok diye anlatmaya çalışırken,baktım ses tonu yükseliyor.Dedim artık
'' Niye etrafınızda kimse yok çok belli.Hep böyle agresif davrana davrana kaybetmişsiniz.Bizi de kaybetme '' dedim kapattım teli. Sonra eşimi aramış. '' Ekes ' in derdi ne.Bana böyle böyle söyledi.Ben kaydettim her konuşmamamızı.Dinleteyim gelde '' diye. ( Ayrıca neyi dinletecekse. )
Eşimde beni aradı bi hışımla '' Sen benim ailemle aramı bozuyosun.'' gibi bağırmalara başladı.Zaten sinirlerim bozuktu,boşaldım.Tutamıyorum gözyaşlarımı.Etraf insan dolu.Ağlama diyorum kendi kendime,gözyaşım akıp gidiyor....
Ben de babamı aradım.İlk defa...O kadar tartışma oldu hiç yansıtmadım ama bu defa nasıl oldu bilmiyorum.Aradım
-Ben gelmek istiyorum dedim. ( Ağlamaktan konuşamıyorum tabi ) Dur dedi sakin ol. Ne oluyor....Bıktım ben ailesinden dedim.Hiç bir suçum yokken böyle böyle oldu dedim.Akşam gelin oturup konuşalım,ne yapacaksak yapalım dedim.
İyimi yaptım bilmiyorum ama aradım babamı evet.Şİmdi biraz sakinleştim,keşke aramasamıydım diyorum.Offfffffff
Çalışmak zorundayım maddi anlamda.Anneme uzağım.Burada oturdukça hep eşimin ailesine muhtaç olacağım KIZIM İÇİN. Bunu istemiyorum.Akşam konuşağaım eşimle.Ben kızımı da alıp gideceğim ailemin yanına.Eğer bizi istiyorsa,kızı için ve benim için,annemin yanına bi yerlere taşınır.İşe gelip giderken aklım hep kızımda kalmaz.Rahat rahat bırakır giderim anneme.Taşınmazsa da kendi bilir.....
İpler koptuuuu