Aynı şekilde şu 9 ayda 2 hafta falan durmuştur benim eşim de evde. Alışılıyor ama çok zor geliyor.
Hayırlı olsun hocam Bende bu sene atandım hocam evimden 1600 km uzaktayım türkiyenin bir ucundan bir ucuna geldim ve gerçekten çok zorlanıyorum eşimden ailemden 4.5 aydır ayrıyım eşim 1 kere gelebildi özel sektörde işleri aşırı yoğun bende gidemiyorum hem salgından dolayı hemde zaten ha diyince gidemiyorsun zaten uçak biletleri çok pahalı bi gidiş dönüş 800-1000 arası değişiyor dört gözle sömestrayı bekliyorum gerçekten çok zor bazen boğulacakmış gibi oluyorumMerhaba arkadaşlar,
Bir senedir evliyim. Eşim özel sektörde çalışıyor ve işinden memnunuz çok şükür.
Ben ise öğretmenim ama çalışmıyorum. Kendi branşımda özel sektörde maalesef iş bulamadım. İş bulamadığım için hiç aklımda yokken KPSS 'ye çalışmaya karar verdim. Yaklaşık 7 ay bu sınava hazırlandım. Branşımda iyi bir sıralama elde ettim. Allah nasip ederse ilk atamada atanabileceğim. Kendi bulunduğum şehre veya çok yakınlarına atanma ihtimalim yok denebilir.
Eşim özel sektörde olduğu için 3 yıl ayrı durmamız gerekecek. Eşimin desteği var ama ben üç sene ayrı kalmaktan korkuyorum sanırım. Ailem, arkadaşlarım vs bütün düzenim bu şehirde. Üniversiteyi de kendi şehrimde okumuştum. Sınava hazırlanırken atanmayı çok istiyordum ve çok emek verdim. Fakat sonucum iyi gelince duygularım birden değişti. Tabi ki tercih yapacağım ve ne olursa olsun emeklerimi ziyan etmeyeceğim ama mutsuz hissediyorum kendimi.
Bu durumu yaşayan arkadaşlar var mı ?
Varsa tecrübeleri bana cesaret verecektir. Bu nedenle konuyu açtım. Hepinize teşekkür ediyorum :)
Not: Branş öğretmeni değilim.
Çocuk yok.
bir de istanbuldan küçük bir şehire gelmek dahada zor benim için inşallah hayırlısıyla geçer 3 seneİşte öyle olmuyor bende ayrıyım eşimden ve işini bırak demem bencillik olur 10 yıldır aynı sektörde çalışıyor atandığımız yerler büyük şehirler değil burada insanlar tarım hayvancılıkla gelir elde ediyor. İş bulmakta kolay değil hele çoğu meslek her yerde iş bulamaz.
Merhaba arkadaşlar,
Bir senedir evliyim. Eşim özel sektörde çalışıyor ve işinden memnunuz çok şükür.
Ben ise öğretmenim ama çalışmıyorum. Kendi branşımda özel sektörde maalesef iş bulamadım. İş bulamadığım için hiç aklımda yokken KPSS 'ye çalışmaya karar verdim. Yaklaşık 7 ay bu sınava hazırlandım. Branşımda iyi bir sıralama elde ettim. Allah nasip ederse ilk atamada atanabileceğim. Kendi bulunduğum şehre veya çok yakınlarına atanma ihtimalim yok denebilir.
Eşim özel sektörde olduğu için 3 yıl ayrı durmamız gerekecek. Eşimin desteği var ama ben üç sene ayrı kalmaktan korkuyorum sanırım. Ailem, arkadaşlarım vs bütün düzenim bu şehirde. Üniversiteyi de kendi şehrimde okumuştum. Sınava hazırlanırken atanmayı çok istiyordum ve çok emek verdim. Fakat sonucum iyi gelince duygularım birden değişti. Tabi ki tercih yapacağım ve ne olursa olsun emeklerimi ziyan etmeyeceğim ama mutsuz hissediyorum kendimi.
Bu durumu yaşayan arkadaşlar var mı ?
Varsa tecrübeleri bana cesaret verecektir. Bu nedenle konuyu açtım. Hepinize teşekkür ediyorum :)
Not: Branş öğretmeni değilim.
Çocuk yok.
Benim şerefsiz eski nişanlım da öğretmen olduğu halde arada engel yokken gelmemeyi tercih etti ayrılmıştı. Böyle eşleri görünce özeniyorum valla.Merhaba arkadaşlar,
Bir senedir evliyim. Eşim özel sektörde çalışıyor ve işinden memnunuz çok şükür.
Ben ise öğretmenim ama çalışmıyorum. Kendi branşımda özel sektörde maalesef iş bulamadım. İş bulamadığım için hiç aklımda yokken KPSS 'ye çalışmaya karar verdim. Yaklaşık 7 ay bu sınava hazırlandım. Branşımda iyi bir sıralama elde ettim. Allah nasip ederse ilk atamada atanabileceğim. Kendi bulunduğum şehre veya çok yakınlarına atanma ihtimalim yok denebilir.
Eşim özel sektörde olduğu için 3 yıl ayrı durmamız gerekecek. Eşimin desteği var ama ben üç sene ayrı kalmaktan korkuyorum sanırım. Ailem, arkadaşlarım vs bütün düzenim bu şehirde. Üniversiteyi de kendi şehrimde okumuştum. Sınava hazırlanırken atanmayı çok istiyordum ve çok emek verdim. Fakat sonucum iyi gelince duygularım birden değişti. Tabi ki tercih yapacağım ve ne olursa olsun emeklerimi ziyan etmeyeceğim ama mutsuz hissediyorum kendimi.
Bu durumu yaşayan arkadaşlar var mı ?
Varsa tecrübeleri bana cesaret verecektir. Bu nedenle konuyu açtım. Hepinize teşekkür ediyorum :)
Not: Branş öğretmeni değilim.
Çocuk yok.
