Is sorunu ne olur yardım.

Beni mi anlattın sen? Bende 2 yıldır bilgisayar başında çalışıyorum aslında kendi işim değil ama işte.. bıktım yoruldum, üstelik ofiste çalışan diğer 2 kişiyi de hiç sevmiyorum çok dedikoducu ve çıkarcılar, zaten meraba günaydın dışında muhabbetimiz yok. uzaklara tatile gidip kafa toplamayı çok istedim ama olmadı.. bak bunları şuan yatakta yazıyorum daha kalkıp gitmedim işe hiç gidesim yok, ayaklarım hergün geri geri gidiyor. Paraya ihtiyacım yok gitme çalışma diyorum ama boş durup ne yapacagım. Pandemiden sebep planlarımda gitti yoksa bu sene çok farklı geçecekti. Yalnızım kimsem yok, küçük şehirde yaşıyorum yapacak bir şey bulamıyorum. Belki İstanbul olsa hergün bir semt gezecem ama yok. Yaşım 28. Hayat geçiyor. Sana tavsiyem ‘yapmak istemediğin şeyi asla yapma’ tükenirsin. Sonra benim gibi aynaya bakıp aa saçımda beyaz çıkmış, yüzüm çok solgun deme. Bak yemin ediyorum en son 1 buçuk yıl önce içten gülümsemiştim. Onu bile unuttum. İstemediğin yerde, işte çalışma...
Tükendim zaten. Maalesef tükendim
 
Ülkede mobbingi ciddiye alıp uğraşacak bir kurum yok ki sadece adı var, siz haksızlığa gelemediğiniz için o ortamda bulunmak istemiyorsunuz. Mobbing yaşadığımız sürece olmaya devam edecek. Ailede, iş yerinde, akraba ilişkilerinde, arkadaş, eş, sevgili, kardeş. İnsan olan yerde kaçınılmaz. Umursamamayı deneyin yada siz de aynı politikayı uygulayın. Ülkenin bize sağladığı haklar bukadar maalesef, paket bu. İnsan hakları yok, hakkımızı koruyacak kurum yok. Şikayet etseniz bi sürü prosedür vs. Herkes aynı sorunu yaşıyor, keşke yaşamasak.
 
Iznim kalmadı maalesef. Buraya geliyorum iş dolu ama ben yapamıyorum çünkü kafam burda değil.
Is arayışına girmiştim ama çalıştığın zaman ve iş arayışına girdiğinde görüştüğüm firma buna pek olumlu bakmıyor

Nasil yani? Ille issizmi olman lazim is aramak için? Görüstügün firma niye olumlu bakmiyor?
Ben Türkiyede sistemi tam bilmiyorum fakat doktordan istirahat alamazmisin depresyon nedeni ile?

Sevmedigin is yerinde çalismak nedir bilirim. Cok cok zor, insanin psikolojisini iyicene bozuyor. Ancak iste ülke sartlari. Gerçekten olmuyorsa ve paraya sikisik degilsen, is yerin ile anlas ve isten atil. Issizlik maas hakkin var ise, bir ara onun ile geçinmeye çalis.
 
Problemim evlenmemiş olmak değil zaten. Hiç bi zamanda olmadı.
Duygu durumum stabil değil maalesef. Ve sağlığımda elden gitmek üzere.
Bu güzel işte,en azından problemin bir nebze farkındasın. Tamam,doktora git ama lütfen sana direkt ilaç veren doktorlara da dikkat et. Ne hissediyorsan yada neyi hissedemiyorsan her şeyi anlat..Emin ol hepimiz bu buhranlı zamanları yaşadık,sen de iyi olacaksın.
 
Beni mi anlattın sen? Bende 2 yıldır bilgisayar başında çalışıyorum aslında kendi işim değil ama işte.. bıktım yoruldum, üstelik ofiste çalışan diğer 2 kişiyi de hiç sevmiyorum çok dedikoducu ve çıkarcılar, zaten meraba günaydın dışında muhabbetimiz yok. uzaklara tatile gidip kafa toplamayı çok istedim ama olmadı.. bak bunları şuan yatakta yazıyorum daha kalkıp gitmedim işe hiç gidesim yok, ayaklarım hergün geri geri gidiyor. Paraya ihtiyacım yok gitme çalışma diyorum ama boş durup ne yapacagım. Pandemiden sebep planlarımda gitti yoksa bu sene çok farklı geçecekti. Yalnızım kimsem yok, küçük şehirde yaşıyorum yapacak bir şey bulamıyorum. Belki İstanbul olsa hergün bir semt gezecem ama yok. Yaşım 28. Hayat geçiyor. Sana tavsiyem ‘yapmak istemediğin şeyi asla yapma’ tükenirsin. Sonra benim gibi aynaya bakıp aa saçımda beyaz çıkmış, yüzüm çok solgun deme. Bak yemin ediyorum en son 1 buçuk yıl önce içten gülümsemiştim. Onu bile unuttum. İstemediğin yerde, işte çalışma...
ahh sende suan beni anlattin :( evlenip ailemden uzaga tasindim, isimi cevremi degistirdim ve cok mutsuzum is yerimde. Benimde kendi isim degil masa basinda calisiyorum 1 senedir ve hergün buraya gelmek ölüm gibi geliyor bana. Calismak zorunda degilim ama ayni senin gibi düsünüyorum evde oturup neyapayim:( isimi, is yerindekileri hic sevmiyorum eski isimi is arkadaslarimi cok özlüyorum, baska is te bulamiyorum, olacak sey degil vallahi koskoca sehirde kendime göre bir yer bulamadim daha :(
 
Özel hayat dediğiniz ikili ilişkilerde sorun yaşadınız sanırım

Ne güzel patron anlayışlı bir insanmış izne çıkın dönünce bakarsın demiş

Yaş 36 çalışmayıp ne yapacaksın ?

Maddi durumunuz nasıl bilmiyorum ama o yaştan sonra da aileden destek istemez pek hoş olmasa gerek

Ayrıca çalışmak kafa dağıtır

İşi bırakıp hep evde olduğunuzda mutlu olacağınızı mı sanıyorsunuz bir gün uyur iki gün uyursunuz. Sonrada alışkanlık olur uyku düzeniniz bile şaşar tekrar iş bulayım deseniz yaş ve pandemi nedeniyle bulmakta zorluk yaşayabilirsiniz.

Ayrıca o bahsettiğiniz iki yüzlü insanlar her işyerinde var , bir sonraki yerinizde böyle anlayışlı bir patrona denk gelemeyebilirsiniz de

Bence kendinize Fırsat alanları bulun iş dışında sevdiğiniz şeylere de zaman ayırın o zaman kafanız toplanır belki
 
kişiden kişiye tabii ki değişir de sorununuz ne ise ona değil işinize odaklanmaya çalışsanız

yani benim çevremde herkes kafasını iş yaparak dağıtır da

arkadaşım düşük yaptığı gün iş yerine eşini gönderip dosyalarını toplatmıştı ben onları evde yazayım da kafam dağılsın diye

keza ben de benzer bir süreçte delice çalıştım

evet işiniz dikkat ister işte maksimum dikkat ile uğraşırken derdi unutursunuz

bir de bu sorun nedir

aileniz sağ ve sağlıklı anladığım kadarı ile sizi bu kadar dibe çeken konuyu da paylaşırsanız belki ona ilişkin öneriler de gelir
 
Nasil yani? Ille issizmi olman lazim is aramak için? Görüstügün firma niye olumlu bakmiyor?
Ben Türkiyede sistemi tam bilmiyorum fakat doktordan istirahat alamazmisin depresyon nedeni ile?

Sevmedigin is yerinde çalismak nedir bilirim. Cok cok zor, insanin psikolojisini iyicene bozuyor. Ancak iste ülke sartlari. Gerçekten olmuyorsa ve paraya sikisik degilsen, is yerin ile anlas ve isten atil. Issizlik maas hakkin var ise, bir ara onun ile geçinmeye çalis.
Evet işsizlik hakkım var.konuşmuştum tamam dediler
 
kişiden kişiye tabii ki değişir de sorununuz ne ise ona değil işinize odaklanmaya çalışsanız

yani benim çevremde herkes kafasını iş yaparak dağıtır da

arkadaşım düşük yaptığı gün iş yerine eşini gönderip dosyalarını toplatmıştı ben onları evde yazayım da kafam dağılsın diye

keza ben de benzer bir süreçte delice çalıştım

evet işiniz dikkat ister işte maksimum dikkat ile uğraşırken derdi unutursunuz

bir de bu sorun nedir

aileniz sağ ve sağlıklı anladığım kadarı ile sizi bu kadar dibe çeken konuyu da paylaşırsanız belki ona ilişkin öneriler de gelir
Evet iinsalar genelde çalışarak kafalarını dağıtımlarını söylüyorlar. Oysaki benim gücüm yok çalışmaya.zorluyorum ama olmuyor.bu sebeple hemen bırakmadım işi. Izinden sonra geri döndüm ki sonradan pişman olmayayım diye.ama zaten mutlu olmadigim bir yere bu halde gelince iyice mutsuzlasiyorum.birde insanların hakkına girmek istemiyorum.calisamiyorum çünkü. Kafam yerinde değil. Bi süre kafamı topkaya ihtiyacım var.birde özel sektör ha diyince izin alamam artık.patron bana bu şekilde ne kadar katlanır.kimse kimsenin nazıni niyazını depresyonunu çekmek zorunda değil.
Özel hayatımda ki konuya gelince o kadar karışık ki.basli başına bir konu açmak lazım.
Ama kısaca paylaşayım. Ben birine aşık oldum.maddi manevî kötü durumda idi.maddi olarak çok yardımda bulundum.manevi olarakta yanında oldum hep.adi hiç bi zaman konulmadi ilişkinin evet.ama benim kendisine çok aşık olduğumu biliyordu.bunu bilerek yakınlık kurdu benimle. 2 yıldır süren bir durum bu.ve en sonunda be rest çektim ilişkinin adını koymak için.oda arkadaş olduğumuzu söyledi. Önceki evliliğinden dolayı korkularının olduğunu ve ciddi bir ilişkiye maddi manevî hazır olmadığını söyledi.ve beni o kadar degersizlestirdi ki benim onun için sokaktaki herhangi birinden farkım yok gibiydi konuşurken. yani kısacası bunca zaman zaafımi kullanarak maddi olarak nemalanmış benden.onda para olmadığı için bana olan borcunu da veremiyor.yada ben öyle biliyorum durum bu(arkadaşlarım lütfen özel hayatın konusunda çok yaralayıcı yorumlar yapmayın. Çünkü gerçekten psikolojik olarak hiç iyi durumda değilim.kullanilmisligi ve degersizlestirilmeyi hazmetmek için zaman lazım çünkü)
 
Evet iinsalar genelde çalışarak kafalarını dağıtımlarını söylüyorlar. Oysaki benim gücüm yok çalışmaya.zorluyorum ama olmuyor.bu sebeple hemen bırakmadım işi. Izinden sonra geri döndüm ki sonradan pişman olmayayım diye.ama zaten mutlu olmadigim bir yere bu halde gelince iyice mutsuzlasiyorum.birde insanların hakkına girmek istemiyorum.calisamiyorum çünkü. Kafam yerinde değil. Bi süre kafamı topkaya ihtiyacım var.birde özel sektör ha diyince izin alamam artık.patron bana bu şekilde ne kadar katlanır.kimse kimsenin nazıni niyazını depresyonunu çekmek zorunda değil.
Özel hayatımda ki konuya gelince o kadar karışık ki.basli başına bir konu açmak lazım.
Ama kısaca paylaşayım. Ben birine aşık oldum.maddi manevî kötü durumda idi.maddi olarak çok yardımda bulundum.manevi olarakta yanında oldum hep.adi hiç bi zaman konulmadi ilişkinin evet.ama benim kendisine çok aşık olduğumu biliyordu.bunu bilerek yakınlık kurdu benimle. 2 yıldır süren bir durum bu.ve en sonunda be rest çektim ilişkinin adını koymak için.oda arkadaş olduğumuzu söyledi. Önceki evliliğinden dolayı korkularının olduğunu ve ciddi bir ilişkiye maddi manevî hazır olmadığını söyledi.ve beni o kadar degersizlestirdi ki benim onun için sokaktaki herhangi birinden farkım yok gibiydi konuşurken. yani kısacası bunca zaman zaafımi kullanarak maddi olarak nemalanmış benden.onda para olmadığı için bana olan borcunu da veremiyor.yada ben öyle biliyorum durum bu(arkadaşlarım lütfen özel hayatın konusunda çok yaralayıcı yorumlar yapmayın. Çünkü gerçekten psikolojik olarak hiç iyi durumda değilim.kullanilmisligi ve degersizlestirilmeyi hazmetmek için zaman lazım çünkü)
Keşke yapmasaymışsınız bunları ama olan olmuş artık yapacak birşey yok.verdiklerinizi de o adamı da unutup yolunuza bakın
Bir şeyi kendi kendinize nekadar tekrarlarsanız o kadar takıntı olur.bazen bazı seyleri sıfırlamak lazım.
Ben patronunuzun tavrını begendim.kafamı veremiyorum demeyin aksıne sadece işinize yogunlaşın.
 
Keşke yapmasaymışsınız bunları ama olan olmuş artık yapacak birşey yok.verdiklerinizi de o adamı da unutup yolunuza bakın
Bir şeyi kendi kendinize nekadar tekrarlarsanız o kadar takıntı olur.bazen bazı seyleri sıfırlamak lazım.
Ben patronunuzun tavrını begendim.kafamı veremiyorum demeyin aksıne sadece işinize yogunlaşın.
Keşke yapmassydim tabi ama yaptım işte. Aşık oldum olmuş bulundum :((((
 
Keşke yapmasaymışsınız bunları ama olan olmuş artık yapacak birşey yok.verdiklerinizi de o adamı da unutup yolunuza bakın
Bir şeyi kendi kendinize nekadar tekrarlarsanız o kadar takıntı olur.bazen bazı seyleri sıfırlamak lazım.
Ben patronunuzun tavrını begendim.kafamı veremiyorum demeyin aksıne sadece işinize yogunlaşın.
Onu zaten ne bu dünyada ne obur dünyada asla affetmeyecegim.
 
Evet iinsalar genelde çalışarak kafalarını dağıtımlarını söylüyorlar. Oysaki benim gücüm yok çalışmaya.zorluyorum ama olmuyor.bu sebeple hemen bırakmadım işi. Izinden sonra geri döndüm ki sonradan pişman olmayayım diye.ama zaten mutlu olmadigim bir yere bu halde gelince iyice mutsuzlasiyorum.birde insanların hakkına girmek istemiyorum.calisamiyorum çünkü. Kafam yerinde değil. Bi süre kafamı topkaya ihtiyacım var.birde özel sektör ha diyince izin alamam artık.patron bana bu şekilde ne kadar katlanır.kimse kimsenin nazıni niyazını depresyonunu çekmek zorunda değil.
Özel hayatımda ki konuya gelince o kadar karışık ki.basli başına bir konu açmak lazım.
Ama kısaca paylaşayım. Ben birine aşık oldum.maddi manevî kötü durumda idi.maddi olarak çok yardımda bulundum.manevi olarakta yanında oldum hep.adi hiç bi zaman konulmadi ilişkinin evet.ama benim kendisine çok aşık olduğumu biliyordu.bunu bilerek yakınlık kurdu benimle. 2 yıldır süren bir durum bu.ve en sonunda be rest çektim ilişkinin adını koymak için.oda arkadaş olduğumuzu söyledi. Önceki evliliğinden dolayı korkularının olduğunu ve ciddi bir ilişkiye maddi manevî hazır olmadığını söyledi.ve beni o kadar degersizlestirdi ki benim onun için sokaktaki herhangi birinden farkım yok gibiydi konuşurken. yani kısacası bunca zaman zaafımi kullanarak maddi olarak nemalanmış benden.onda para olmadığı için bana olan borcunu da veremiyor.yada ben öyle biliyorum durum bu(arkadaşlarım lütfen özel hayatın konusunda çok yaralayıcı yorumlar yapmayın. Çünkü gerçekten psikolojik olarak hiç iyi durumda değilim.kullanilmisligi ve degersizlestirilmeyi hazmetmek için zaman lazım çünkü)
Siz kullanılmış filan değilsiniz ki, yardımcı olmak istemişsiniz olmuşsunuz. Gerisi o kişinin bileceği iş. Ne düşünürse düşünsün. Siz önünüze bakın, geçecek bugünler. Tecrübe olarak düşünün. Sizin sevginizi hak edecek biri çıkar.
 
Siz kullanılmış filan değilsiniz ki, yardımcı olmak istemişsiniz olmuşsunuz. Gerisi o kişinin bileceği iş. Ne düşünürse düşünsün. Siz önünüze bakın, geçecek bugünler. Tecrübe olarak düşünün. Sizin sevginizi hak edecek biri çıkar.
Ah be canım nerdeyse bir araba parası verdim.az bişey olsa tamam yardım ettim geçtim derim.
Önüme bakmak kısmında evet çok kararliyim asla geri dönüşü yok
 
Ah be canım nerdeyse bir araba parası verdim.az bişey olsa tamam yardım ettim geçtim derim.
Önüme bakmak kısmında evet çok kararliyim asla geri dönüşü yok
Seni o kadar iyi anlıyorum ki :( Maalesef ben de zamanında bu şekilde dolandırılmıştım (aynen dolandırılma diyorum ben buna). İçimde bir yerde ,en son ana kadar , hala bir umut besleyerek kabullenmek de istememiştim. Yıllar sonrasında yine bu olay başıma geldi;hem de bu yıl içinde. Deli gibi benimle flörtleşen (sözde iyi bir işi,parlak kariyeri olan) konu mankeni bey benden mesajla (hem de mesajla) nakite sıkıştığını ,çok utandığını ama bilmem ne kadar paraya ihtiyacı olduğunu söyledi. O kadar kötü hissettim ki ilk başta. Tabi ki veremem diyip rest çektim. Sonra da dedim ki kendi kendime " acaba ben mi dışarıdan saf salak yada yolunacak kaz imajı çizdim";yok kesinlikle değil. Bu adamların karaktersizliği. Bu adamlar da yeni türemedi ;hep vardı aslında ama biz kadınlar bunları konuşmaya başladıkça çıkıyor foyaları. Yaşadığın talihsizlik için üzüldüm ama emin ol yalnız değilsin.
 
Seni o kadar iyi anlıyorum ki :KK43: Maalesef ben de zamanında bu şekilde dolandırılmıştım (aynen dolandırılma diyorum ben buna). İçimde bir yerde ,en son ana kadar , hala bir umut besleyerek kabullenmek de istememiştim. Yıllar sonrasında yine bu olay başıma geldi;hem de bu yıl içinde. Deli gibi benimle flörtleşen (sözde iyi bir işi,parlak kariyeri olan) konu mankeni bey benden mesajla (hem de mesajla) nakite sıkıştığını ,çok utandığını ama bilmem ne kadar paraya ihtiyacı olduğunu söyledi. O kadar kötü hissettim ki ilk başta. Tabi ki veremem diyip rest çektim. Sonra da dedim ki kendi kendime " acaba ben mi dışarıdan saf salak yada yolunacak kaz imajı çizdim";yok kesinlikle değil. Bu adamların karaktersizliği. Bu adamlar da yeni türemedi ;hep vardı aslında ama biz kadınlar bunları konuşmaya başladıkça çıkıyor foyaları. Yaşadığın talihsizlik için üzüldüm ama emin ol yalnız değilsin.
Sanada geçmiş olsun canım. Evet bende dolandırma diyorum artık. Benden para isterken çok güzel flortlesen güzel guzel sözler söyleyen ama iş ciddiye binince arkadaşız diyen birine ne denilebilir ki başka. Ve tam 2 yıl sürdü bu şekilde.enn sonunda resti çektim ama neye yarar.
Böylelerini allah nasıl biliyosa öyle yapsın.masum aşkımızın ve iyi niyetin kurbanı oluyoruz.cok.merak ediyorum nasıl vicdanları var bunların. Kaldı ki verdiğim az bir para değil ttaM 49 bin lira.
 
Sorun isle ilgili değil, tavsiyem destek alin psikolok vs gibi
 
Back
X