- 29 Mart 2012
- 1.783
- 1.839
- 333
- Konu Sahibi Camille_claudel
-
- #1
bir kere kimseye kendinizi sevdirmek zorunda değilsiniz. Günaydın der geçersiniz. Hal hatır sormayın. Bırakın onlar size yanaşsın. Bazı işyerlerinde yeni gelen personele hep ön yargı ile yaklaşılır. Sizi tanımalarına müsaade edinselam arkadaslar,
benim icin hic de yabanci olmayan bir dertle karsinizdayim.
Yaklasik bir ay önce yeni bir ise basladim. Yeni is, yeni ortam, yeni insanlar ancak yasadiklarim hep ayni.
Insanlarin beni sevmedigini, benden hoslanmadiklarini hissediyorum. Eski is yerimde 2 yil kadar calistim, sevenim de vardi daha az hoslanan da. Ortamin aranilan ismi hic bir zaman olmadim. Ama simdiki yerde isi bana ögreten kiz beni gördügü an surati düsüyor. Kizin benden nefret ettigini resmen görüyorum.
Kimse kimseyi sevmek zorunda degil ama bir degil bes degil her yerde karsima cikinca ister istemez üzülüyorum.
Günaydin derim, selamlarim, halini hatrini sorarim herkesin, ancak insanlar zorla yanit veriyorlar adeta. Bazen kendimi hic istemedigim halde onlarla konusurken yakaliyorum, sonra kendime kiziyorum. Yasadiklarim performansima da yansiyor elbette. Bir de bir süre sonra ben de kendimi kapatmaya basliyorum.
Devrik cümleler kurmus olabilirim kusura bakmayin. Ne yapmali ne etmeliyim ? Ayni durumda olanlar ne önerir?
Gelecek her yorum benim icin kiymetli, simdiden tesekkür ederim.
Belki bu tavrınız insanları uzaklaştırıyordur. Olduğunuzdan farklı görünmeye çalışmayın boşverin insanların düşüncelerini. Siz kendiniz olursanız sizinle iyi anlaşabilecek birileri mutlaka sizi bulur.Göze batmamak icin fazlaca konusup, fazlaca gülümsüyorum. Arkadaslarimin, ailemin yanindaki ben baska bunlarin yanindaki ben bambaska. Sevilmek icin cirpiniyorum adeta.
Herhangi bir sıkıntı yaşamadan her girdiğin yerde böyle olması çok enteresan. Bir fikir yürütmeye çalışıyorum. Sana verilen veya öğretilmeye çalışılan işleri yapamıyo olabilir misin? Çünkü bu diğer çalışanları çok gıcık eden bir durum oluyor.
Göze batmamak icin fazlaca konusup, fazlaca gülümsüyorum.
Yahu is yeri orasi neden sevilmek için cirpiniyorsunuz gidin calisin evinize donun mesaiye kadar her sey zaten gereksiz samimiyetlere gerek yok. Sizi işi öğreten belliki işi bildigi için tepeden bakan birisi vardir öyle tipler ise yeni giren acemiye kendisi anne rahminde mastir yapmış gibi davranir. Gunaydin deyin gecin bittiGöze batmamak icin fazlaca konusup, fazlaca gülümsüyorum. Arkadaslarimin, ailemin yanindaki ben baska bunlarin yanindaki ben bambaska. Sevilmek icin cirpiniyorum adeta.
Ise başladım bende calisirken konusmam asla soru sorarim arada bu nereye gonderilicek falan filan bu kadari yeter. Çok fazla belli ederseniz konusarak gülerek falan itici olursunuzGöze batmamak icin fazlaca konusup, fazlaca gülümsüyorum. Arkadaslarimin, ailemin yanindaki ben baska bunlarin yanindaki ben bambaska. Sevilmek icin cirpiniyorum adeta.
yapmacık geliyor olabilir misiniz
yani bana böyle hemen ilişki kurmaya çalışan kişiler itici gelir
iş yerinde sürekli bir hal hatır sorma ortamı yoksa siz değişik gelmiş olabilirsiniz
sevmek sevmemek değil de alışmak bir süreçtir
mesela X geç kalmış, aaa ben bugün onu görmedim, hasta mı yoksa demiştim bir keresinde
meğerse geç kalmış da idare ediyorlarmış, kimse bana bunu söylemediği için ben de pat diye ortaya bu soruyu sormuştum, evet bilseydim sormaz ben de idare ederdim ama ben samimi bir şekilde o kişiyi merak etmiştim
bu olay üzerine muhtemelen ispiyoncu bir kişi olduğum, özellikle yaptığım vs düşünülmüş olabilir ki ben bu kişilerden üst bir konumda çalışıyordum, evet onların amiri değildim ama amirlerinin eşiti hatta belki onun da konum olarak bir tık üstündeydim
bir süre geçince insanlar tanışıyor öğreniyor birbirlerini
mümkün olduğunca az iletişim ile tanımaya çalışın kişileri yani bir söyleyip 3 dinleyin ki herkesi değerlendirip ona göre hareket edin
Bilemedim şimdi. Çok dikkat çekici giyinme, çok konuşma veya sesli konuşma gibi şeylerden de insanlar itiliyor. Veya fark etmeden fazla dobraca konuşuyo olabilirsiniz bilmiyorum aklıma gelenler bunlar. Siz kendinizi daha iyi tanırsınız aslında hiç mi tahmininiz yok nedeni hakkında?Aksine calismamdan her yer memnundu simdiye dek, eski is yerim köklü bir firmaydi ve beni kadrolu almak istediler. Buradan da ayni sekilde olumlu feedback aliyorum ama insan iliskilerimde bir hata var. Itici bir halim var sanki vebali gibi hissediyorum .
Bu antipatik olabiliyor bazen. fazla konuşmayın işinizi yapın sadece. siz arkadaşlık yapmaya değil çalışmaya gittiniz orayaGöze batmamak icin fazlaca konusup, fazlaca gülümsüyorum. Arkadaslarimin, ailemin yanindaki ben baska bunlarin yanindaki ben bambaska. Sevilmek icin cirpiniyorum adeta.
Bende katılıyorum iş yeri ınsanın 2. Evidir ortamın olmadıktan sonra işe gitmek eziyet gıbı gelebilir ınsana. Ama maalesef iş ortamında var böyleleri. Fakat her defasında aynı problemi yasıyorsanız acaba siz mi bi yerde yanlıs yapıyosunuz.selam arkadaslar,
benim icin hic de yabanci olmayan bir dertle karsinizdayim.
Yaklasik bir ay önce yeni bir ise basladim. Yeni is, yeni ortam, yeni insanlar ancak yasadiklarim hep ayni.
Insanlarin beni sevmedigini, benden hoslanmadiklarini hissediyorum. Eski is yerimde 2 yil kadar calistim, sevenim de vardi daha az hoslanan da. Ortamin aranilan ismi hic bir zaman olmadim. Ama simdiki yerde isi bana ögreten kiz beni gördügü an surati düsüyor. Kizin benden nefret ettigini resmen görüyorum.
Kimse kimseyi sevmek zorunda degil ama bir degil bes degil her yerde karsima cikinca ister istemez üzülüyorum.
Günaydin derim, selamlarim, halini hatrini sorarim herkesin, ancak insanlar zorla yanit veriyorlar adeta. Bazen kendimi hic istemedigim halde onlarla konusurken yakaliyorum, sonra kendime kiziyorum. Yasadiklarim performansima da yansiyor elbette. Bir de bir süre sonra ben de kendimi kapatmaya basliyorum.
Devrik cümleler kurmus olabilirim kusura bakmayin. Ne yapmali ne etmeliyim ? Ayni durumda olanlar ne önerir?
Gelecek her yorum benim icin kiymetli, simdiden tesekkür ederim.
Sen herkesi seviyor musun???
Eğer sevmiyorsan onlar da seni sevmebilir. Bundan doğal ne var???
Şahsen keşke sevmesem,ben herkese uyuz oluyorum:)
Bir sürü yeni mezun aldılar, yaşı küçük kızlar. Daha hayatın enn basindalar (hayata karşı bir heyecanlari da yok)
Yani ne paylaşabilirim ki? Ev kızı mode on modunda, her konuda annesine danışan kızlar. Heyecanla anlattıkları hiç bir şey bana dinlenesi gelmiyor... O yüzden iletişimim minimum düzeyde. Bir de hayattaki tek hedefi evlilik olan kesim var. Yirmilerinin başında evlenmiş (evlenemediyse de evlenemedigi için üzgün) en büyük pazar planları kahvalticiya gitmek falan , bütün gün perde merde, mihir konuşuyorlar:)) onlar da çok sıkıcı olduğu için iletişim kurmuyorum.
Biraz bir şey yasitim bekar kızlar var. Onlar da 'tabii ki sevgilim kiz iş arkadaşıyla konusamaaaaz' diye ilişki muhabbeti yapan, genel olarak ataerkil dili olan İnsanlar.
Bambaşka bir dünyadan buraya düşmüş gibi hissediyorum:) yabancılık cekiyorum... Ama alıştım denebilir.
Tak kulaklığını,işine bak
Patronun aynı ofise sizi koydu diye kimse ile yakın arkadaş olacak halin yok.onlar sadece iş yerindeki insanlar.
Seni sevsinler istiyorsan bol bol vivident al, düzenli aralıklarla dağıt:)) iş yerinde sakız ikram eden kız her zaman sevilir
Bende katılıyorum iş yeri ınsanın 2. Evidir ortamın olmadıktan sonra işe gitmek eziyet gıbı gelebilir ınsana. Ama maalesef iş ortamında var böyleleri. Fakat her defasında aynı problemi yasıyorsanız acaba siz mi bi yerde yanlıs yapıyosunuz.
Bence ılk etapta kendinizi sevdırmeye calısmak yerıne kendınızı ağırdan alın. Gereksız samimiyet kurmaktan kacının zaten bi zaman sonra gereken o samımıyet kendılıgınden kuruluyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?