- 16 Şubat 2012
- 1.577
- 504
- 323
dün iş yerindeki arkadaşla tartışmamız oldu. hiç yoktan bir sebepten başladı ama arkadaşın içinde biriktirmiş olduğu bazı şeyler olduğu için, onları da patllayınca içinden çıkılmaz hal aldı.
yok babamın yanında çalıştığım için, şımarıkmışım yok babama güvenmemeliymişim, yok onlar çalışmaya ben eğlenmeye geliyor muşum. bunun gibi birçok şey zırvaladı. ben de bunu itekledim artık dayanamadım arkadaşlar falan araya girdi, yoksa daha fena da yapardım. bunu patronlara da söyledim (babamla beraber çalışıyoruz diye hiçbir ayrıcalık tanınmıyor bana, baba kız ilişkisi yok ayrıca ofis içinde , patron, bey diye hitap ederim. )
bu hala söyleniyor. küçük bir şeyden lafları nereye getirdi. yok ben ofistekilere küfür ediyor muşum falan. tabi konuyu patronlara söyledim. en çok da kanıma dokunan iftiraları oldu. beni, onu ve aramıza girip bizi ayırmaya çalışan arkadaşı tek tek odaya çağrıp sordular.
en son öpün barışın özür dileyin birbirinizden falan dediler. yaptık da öyle. ama içime sinmiyor. iş dışında konuşmak istemiyorum. afra tafraları bitmiyor arkadaş ya, dedim kıskançsın vb, birçok şey dedim tartışma esnasında.
sinir bozucu bir tip zaten. acayip sinir oluyorum. iş yerine geldiğimde hiç mutlu değilim sırf bunun yüüznden. ay bir de karşılıklı oturuyruz.
nasıl bir tavır takınmam gerek bundan sonra , sizler de bir akıl verirseniz sevinirim.
yok babamın yanında çalıştığım için, şımarıkmışım yok babama güvenmemeliymişim, yok onlar çalışmaya ben eğlenmeye geliyor muşum. bunun gibi birçok şey zırvaladı. ben de bunu itekledim artık dayanamadım arkadaşlar falan araya girdi, yoksa daha fena da yapardım. bunu patronlara da söyledim (babamla beraber çalışıyoruz diye hiçbir ayrıcalık tanınmıyor bana, baba kız ilişkisi yok ayrıca ofis içinde , patron, bey diye hitap ederim. )
bu hala söyleniyor. küçük bir şeyden lafları nereye getirdi. yok ben ofistekilere küfür ediyor muşum falan. tabi konuyu patronlara söyledim. en çok da kanıma dokunan iftiraları oldu. beni, onu ve aramıza girip bizi ayırmaya çalışan arkadaşı tek tek odaya çağrıp sordular.
en son öpün barışın özür dileyin birbirinizden falan dediler. yaptık da öyle. ama içime sinmiyor. iş dışında konuşmak istemiyorum. afra tafraları bitmiyor arkadaş ya, dedim kıskançsın vb, birçok şey dedim tartışma esnasında.
sinir bozucu bir tip zaten. acayip sinir oluyorum. iş yerine geldiğimde hiç mutlu değilim sırf bunun yüüznden. ay bir de karşılıklı oturuyruz.
nasıl bir tavır takınmam gerek bundan sonra , sizler de bir akıl verirseniz sevinirim.
