- 18 Ekim 2017
- 5.077
- 28.437
- 33
Cocuk ne guzel mutlu rahat bedava bakiliyor diye sevineceginize bir de tatava ediyorsunuz. Merak da etmeyin bizim cocuklarimiz ruh hastasi degil.
Cocuk ne guzel mutlu rahat bedava bakiliyor diye sevineceginize bir de tatava ediyorsunuz. Merak da etmeyin bizim cocuklarimiz ruh hastasi degil.ben işe başladım kızlar bebeğim 14 aylık kayınvalidem bakıyor.
Doğduğundan beri kayınvalidem yanımızdaydı zaten sık sık görüşüyorduk bebeğim dedesini de onu da çok seviyor. Haftada 4 gün işe gidiyorum sabah onlar geliyorlar kızımın başına biz işe gittikten sonra kızımı uyandırıp hazırlayıp köye götürüyorlar köyde bakıyorlar akşam 18 de babası alıp getiriyor
Kızım köyde hiç ağlamıyormuş uyanınca dedesini görünce çok mutlu oluyormuş akşama kadar tavuklarla çiçeklerle komşularla felan vakit geçiriyormuş çok yoruluyormuş orda oynarken
Eve gelince beni görünce kapıyı açtığımda hiç ağlamıyor afallıyor önce bakıyor sonra evde geziyor yanıma beş dakika sonra felan geliyor emziriyorum uyuyor ben emzirince ordada çok yoruluyormuş uyanınca akşam yemeğini yediriyorum geceye kadar oyun oynuyoruz sonra yatıyoruz sorum şu ki ben vicdan azabı çekiyorum bebeğim doğduğundan beri onları görüyor yani orda mutluymuş ama eve gelince beni görünce şaşırıyor çok üzülüyorum sabah kalkınca onları görünce çok mutlu oluyormuş dedesine düşkün zaten ama gene de vicdanım rahatlamıyor bana ne tavsiye edersiniz çalışan annenin çocuklarının genelde psikolojisi biraz bozuluyor bana neler önerirsiniz
Ben kimsenin emeğini karşılıksız bırakmam emin olabilirsinizCocuk ne guzel mutlu rahat bedava bakiliyor diye sevineceginize bir de tatava ediyorsunuz. Merak da etmeyin bizim cocuklarimiz ruh hastasi degil.
Evet aslında öyleydi Erken uyanıyordu amaBebeğin uyku saatini erkene çekseniz, sabah siz evden ayrılmadan uyanmış olsa daha iyi gibi geldi bana. Uyanınca sizi yanında göremediği için üzülebilir. Onla vedalaşıp evden öyle çıkın bence
Azı dişleri çıktı ikisi de bu sebeple gece çok uyandı bu hafta o yüzden ben gittikten sonra uyanıyorEvet aslında öyleydi Erken uyanıyordu ama
Genelde çalışmak istemeyip evde çocuk bakmak isteyenler uyduruyor bu sorunlu çocuk hikayesini. Halbuki çalışmak isteyen çalışsın,evde çocuk bakmak isteyen de baksın kim ne karışır? Elaleme karşı kendilerini avutuyorlar işteKim dıyo bunu nerden kanıya varmış hanımefendi. Benım annemde çalışan bir kadındı. Abim 36 yaşında bebekken babaannem bakıyor daha sonra cıkıyor. Ben 7 yasından ıtıbaren calısmaya basladı yani ikimizde gayet kariyerli düzgün insanlarız. Birimiz uluslararsı yönetici birimiz genetik mühendisi. Ruhsal olarakta kompleksi olmayan, tek başına da biyerlere giden insanlarız aksine evde annesi olup büyütenlere göre. Hıc bi eksıgımızde olmadı. Bu anneye bağlı bırazda ben çalışıyorum dıye cocuguna ılgı vermeyen onemsemeyen cok ınsan görüyorum.
Neden zarar görsün,ben de yeğenime bakıyorum anne ve babasının işi çok yoğun ve tempolu ara sıra şehir dışı toplantıları oluyor beraber yuvarlanıp gidiyoruzelbette olmayacaktım şimdilik halimizden memnunum ama yine de bağlanmamız zarar görürse diye korkuyorum
Aramızda psikolog vs varsa söyler ama benim bildiğim o aylarda bebekler anne babadan ayrılınca ağlaması vs lazım. Eğer ağlamazsa anne babayla güvenli bağlanamamış demekmiş. Kendi çocuklarımdan da böyle biliyorum ama ben bu işin uzmanı değilim. Siz bir bilene danışın isterseniz.
Ben sizi anladım. Bi ağlaması hiç olmazsa özlemesini belli etmesini istiyorsunuz. Bazen tepkisizlik de bir sorundur.
Güvensiz – Kaçınmacı Bağlanma
- Anne oyun odasını terk ettiğinde, bebek pek etkilenmemiş görünür.
- Anne oyun odasına geri döndüğünde, bebek ya annesini görmezden gelir ya da bilerek annesinden kaçar. Bebeğin hem annesinden ayrıldığında hem de tekrar annesiyle birlikte olduğunda, psikolojik olarak yüksek düzeyde uyarıldığı gözlenir. Bu da bebeğin annesinden ayrılmaya içsel bir psikolojik tepki verdiğinin göstergesidir.
Valla bana öyle dedi bir iki uzman. Hatta 3 kişilerdi ben büyük oğlumu onlara bırakıp mutfağa gidince oğlum ağladı ve üçü birden aynı anda “güvenli bağlanma” deyip gülmüşlerdi. Mesela komşum çocuk psikiyatristi o da her sabah kızını bırakıp işe gidiyor. Kızı şu an 13 aylık ve çok ağlıyor kız. O da bu kanaatte. Benim bildiğim 18 ay civarı düzeliyor. Ondan sonra bye bye anne ya da baba görüşürüz moduna giriyorlar. Benim tecrübelerim de hep bu yönde. Ama zaten babaanne ve dedeye de güvenli bağlanmış hep bir arada oldukları için o yüzden sorun yapmıyor olabilir.Yok öyle değil. Yanında güvenli bağlandığı başka kişiler olduğu için yalnızlık hissetmiyor. Tam aksine güvenli bağlanamamış çocuklarda ayrılık kaygısı daha çok meydana çıkıyor. Benim oğlum bana inanılmaz düşkün. Evde ben varsam benden başkasıyla yemek yemez uyumaz, oynamaz. Ama ben evden giderken bay bay anne der işine bakar. 7 aylıktan beri çalışıyorum her sabah vedalaşıyoruz nereye gideceğimi anlatıyorum. Her akşam uyuturken konuşuyoruz. Bir sorun yok yani.
Bir de bu ayrılık kaygısının tavan yaptığı dönem 8-11 ay civarı. 14. Ayda biraz daha normalleşiyorlar.
Her çalışan annenin hayalini yaşıyorsunuz. Şukredin geçin bence. Siz de çalışmanız gerek diye çalışıyorsunuz sonuçta. Annelik konusunda da ben yeterince iyi bir anneyim diyorum hep. İlla hata vs oluyordur ama insanım. Gayet iyi anneyim diyorum tavsiye ederimben işe başladım kızlar bebeğim 14 aylık kayınvalidem bakıyor.
Doğduğundan beri kayınvalidem yanımızdaydı zaten sık sık görüşüyorduk bebeğim dedesini de onu da çok seviyor. Haftada 4 gün işe gidiyorum sabah onlar geliyorlar kızımın başına biz işe gittikten sonra kızımı uyandırıp hazırlayıp köye götürüyorlar köyde bakıyorlar akşam 18 de babası alıp getiriyor
Kızım köyde hiç ağlamıyormuş uyanınca dedesini görünce çok mutlu oluyormuş akşama kadar tavuklarla çiçeklerle komşularla felan vakit geçiriyormuş çok yoruluyormuş orda oynarken
Eve gelince beni görünce kapıyı açtığımda hiç ağlamıyor afallıyor önce bakıyor sonra evde geziyor yanıma beş dakika sonra felan geliyor emziriyorum uyuyor ben emzirince ordada çok yoruluyormuş uyanınca akşam yemeğini yediriyorum geceye kadar oyun oynuyoruz sonra yatıyoruz sorum şu ki ben vicdan azabı çekiyorum bebeğim doğduğundan beri onları görüyor yani orda mutluymuş ama eve gelince beni görünce şaşırıyor çok üzülüyorum sabah kalkınca onları görünce çok mutlu oluyormuş dedesine düşkün zaten ama gene de vicdanım rahatlamıyor bana ne tavsiye edersiniz çalışan annenin çocuklarının genelde psikolojisi biraz bozuluyor bana neler önerirsiniz
Valla bana öyle dedi bir iki uzman. Hatta 3 kişilerdi ben büyük oğlumu onlara bırakıp mutfağa gidince oğlum ağladı ve üçü birden aynı anda “güvenli bağlanma” deyip gülmüşlerdi. Mesela komşum çocuk psikiyatristi o da her sabah kızını bırakıp işe gidiyor. Kızı şu an 13 aylık ve çok ağlıyor kız. O da bu kanaatte. Benim bildiğim 18 ay civarı düzeliyor. Ondan sonra bye bye anne ya da baba görüşürüz moduna giriyorlar. Benim tecrübelerim de hep bu yönde. Ama zaten babaanne ve dedeye de güvenli bağlanmış hep bir arada oldukları için o yüzden sorun yapmıyor olabilir.
Ya hahakaka senın fıkır beyan etmenne kadar onemlı ya konuların bellıÇocuk sizin yerinize dedesi ninesiyle büyüyor bence üzücü
Konularım belli derken?Ya hahakaka senın fıkır beyan etmenne kadar onemlı ya konuların bellı
Evden çalışıyorum ben. Fakat dediğim gibi sürekli gördüğü kişilere güvenli bağlanmıştır o yüzden normal karşılıyordur. Anneden ayrılıyor sanmıyordur. Olabilir sizin dedikleriniz de.Evet büyük oğlunuz onlarla bir odada yalnız bıraktığınızda tepki gösterdi çünkü o kişileri ömrü boyunca maksimum 3-4 kez görmüştü. Belki de ilkti.
Benim oğlum annemi 2-3 haftada bir görür o dönemde asla yalnız kalmıyordu annemle. Hatta şu an 3 yaşında yine kalmaz. Bir kere kuaföre gitmek için 1 saat bıraktım kapının önünden ayrılmamış.
Ama bakıcı ablasıyla hiç sorun yaşamadık. Ablası benimle birlikte 1 ay evde vakit geçirdi tam yalnız bırakmadan ve ona çok alışmıştı artık. Konu sahibi de kayınvalidesi İle sürekli vakit geçiriyor.
Siz çalışıyor musunuz?
Bu arada her çocuğun mizacı farklı.
Komşunuzun kızı da güvenli bağlanmış olabilir ama anneye fazla düşkün olabilir. Yani böyle teşhis koymak doğru değil. Özellikle kız çocuklarda anne arkasından ağlama olayını duyuyorum ben iş yerimdeki arkadaşlardan. Erkek çocuklar bakıcı değişse bile sallamıyor çoğu zaman.
Bunu yazmamın sebebi çocuk dede ninesiyle mutlu ama anneyi takmıyor bile. O yaştaki bir çocuğun annesine tepki vermemesi çook üzücü.Çocuk sizin yerinize dedesi ninesiyle büyüyor bence üzücü
Beni takmıyor değil sadece arkamdan ağlamıyor onları görünce mutlu oluyormuş geldiğinde de hiç bir şey olmamış gibi yine hayatıma devam ediyorBunu yazmamın sebebi çocuk dede ninesiyle mutlu ama anneyi takmıyor bile. O yaştaki bir çocuğun annesine tepki vermemesi çook üzücü.
Ben de çalışan kadınım ve ücretsiz iznimi kullandıktan sonra ben de mecbur başkasına baktıracağım. Mevcut düzende mecburen böyle olmak zorunda. Çocuğum bakıcıyı çok sever de bana tepki vermezse çok üzülürüm ben de.
Yani benim de çalışıyor oluşum bunu üzücü bulmayacağım anlamına gelmez ki. Gönül isterdi ki hep ben baksaydım çocuklarıma. Maalesef şartlar buna müsaade etmiyor.