- 1 Haziran 2017
- 636
- 700
- 53
Merhaba.
Nasipse bu haftasonu nişanım var. Bir türlü aşamadığım bir huyumdan bahsetmek istiyorum. Nişanlımın ailesi ile geçmişte ufak tefek sorunlar yaşadık. Hatta nişanlım bir kaç ay ailesi ile görüşmedi bu olaylar yüzünden. Neyse toplanıldı konuşuldu herşey unutuldu gibi.. yani en azından onlar öyle davranıyor. Bir araya geldikçe ufak laf sokmalara, bazen hiç arayıp sormamalara devam etseler de, kendi huzurumuz için ya bizde lafa cevap veriyoruz ya da görmezden geliyoruz. ama ne zaman ailesinin konusu açılsa ben geriliyorum. Mesele nişanlım babam aradı dese sinir oluyorum, ya da telefonda annesiyle konuştuğunu görsem yine benim hakkımda mı konuştunuz diyorum başlıyoruz kavgaya. Nişanlım benden birşey saklamaz, her kararı ikimiz beraber veririz. Zaten ailesi de bu yüzden sırt dönmüştü nişanlıma ama yine evlatlarına dayanamayıp çıktılar ortaya. Sanki nişanlımın ailesi ile görüşmesini istemiyorum kıskanıyorum ve geçmişte bize yaptıklarının pat diye unutulmasını hazmedemiyorum. Ama nişanlım hiçbir şey olmamış gibi davranıyor onlara. Ben herkesin ne yanlış yaptığının farkındayım ve herkese gerekeni konuşacağım ama senin gibi fevri davranarak yapmak istemiyorum bu işi diyor. Ve bizim nişanlım ile tek kavga sebebimiz onun ailesi... memleketlerimiz aynı ve memlekete gittiğimizde hep yanlarında olsun istiyorlar. Benim yanımdayken ya da ailemle otururken pat arıyorlar şu işimiz var gel, ya da ne zaman geleceksin vs gibi... nişanlım benden önce çok pasifmiş hakkını savunamaz ve kim ne derse onu yaparmış kimse kırılmasın diye. Kendi anlatıyor bunu. Ama senden sonra hakkımı savunmayı ve hayır demeyi öğrendim diyor. Ve artık babası kafasına göre konuşamıyor nişanlıma, ölçüp tartıyor her şeyi söyleyemiyor artık.. önceden adam yerine koymazdı beni diyor. Nişanlım 29 yaşında bu arada. Ben nasıl olmalıyım, bu işin doğrusu nedir? Nişanlım ailesinden bahsettiğinde nasıl davranmalıyım?
Nasipse bu haftasonu nişanım var. Bir türlü aşamadığım bir huyumdan bahsetmek istiyorum. Nişanlımın ailesi ile geçmişte ufak tefek sorunlar yaşadık. Hatta nişanlım bir kaç ay ailesi ile görüşmedi bu olaylar yüzünden. Neyse toplanıldı konuşuldu herşey unutuldu gibi.. yani en azından onlar öyle davranıyor. Bir araya geldikçe ufak laf sokmalara, bazen hiç arayıp sormamalara devam etseler de, kendi huzurumuz için ya bizde lafa cevap veriyoruz ya da görmezden geliyoruz. ama ne zaman ailesinin konusu açılsa ben geriliyorum. Mesele nişanlım babam aradı dese sinir oluyorum, ya da telefonda annesiyle konuştuğunu görsem yine benim hakkımda mı konuştunuz diyorum başlıyoruz kavgaya. Nişanlım benden birşey saklamaz, her kararı ikimiz beraber veririz. Zaten ailesi de bu yüzden sırt dönmüştü nişanlıma ama yine evlatlarına dayanamayıp çıktılar ortaya. Sanki nişanlımın ailesi ile görüşmesini istemiyorum kıskanıyorum ve geçmişte bize yaptıklarının pat diye unutulmasını hazmedemiyorum. Ama nişanlım hiçbir şey olmamış gibi davranıyor onlara. Ben herkesin ne yanlış yaptığının farkındayım ve herkese gerekeni konuşacağım ama senin gibi fevri davranarak yapmak istemiyorum bu işi diyor. Ve bizim nişanlım ile tek kavga sebebimiz onun ailesi... memleketlerimiz aynı ve memlekete gittiğimizde hep yanlarında olsun istiyorlar. Benim yanımdayken ya da ailemle otururken pat arıyorlar şu işimiz var gel, ya da ne zaman geleceksin vs gibi... nişanlım benden önce çok pasifmiş hakkını savunamaz ve kim ne derse onu yaparmış kimse kırılmasın diye. Kendi anlatıyor bunu. Ama senden sonra hakkımı savunmayı ve hayır demeyi öğrendim diyor. Ve artık babası kafasına göre konuşamıyor nişanlıma, ölçüp tartıyor her şeyi söyleyemiyor artık.. önceden adam yerine koymazdı beni diyor. Nişanlım 29 yaşında bu arada. Ben nasıl olmalıyım, bu işin doğrusu nedir? Nişanlım ailesinden bahsettiğinde nasıl davranmalıyım?
