Aslında her ilişki kendine özeldir. kıyaslama yapmak yanlış olur.. sen beklersin, adam kıymetini bilir bu sabrının ve mükafatını alırsın belki.. bi yorum yapmak şöyle yap böyle yap demek anlamsızdır o yüzden.. ben 4 sene bekledim.. işsizdi.. mesleği de vardı ama sevmiyordu.. ben üniversiteyi bitirdiğim sene başladık ilişkimize.. o ben tekrar üni okuyacağim dedi, peki dedim, destekledim.. hiçbi zaman hayallerinin önünde bi engel olarak durmadım.. 1 sene dershaneye gitti tekrar sınava girdi olmadı.. kazanamadı.. ben bi sene daha şansımı deneyeceğim dedi, peki dedim.. ki üni.yi kazansaydı en az bi 6 sene daha bekleyecektik yuvamızı kurmak için.. beklerim dedim.. gene olmadı, kazanamadı.. bu arada herhangi bi işte çalişmadı.. ben çaliştim dönem dönem.. ücretli öğretmenlik, özel ders falan oyalandım bi şekilde.. sonra açık öğretime kayıt yaptirdi.. aöf okurken çalişabilirsin dedik ben de ailesi de, bi kaç yere başvurdu üzerine de pek düşmedi.. bu arada 3. senemiz bitmişti.. karşıma aldım konuştum " bu ilişki nereye gidiyor ? en azından bi adı konsun " dedim.. bana , onca desteğime, onca sabrıma karşılık " sana beni bekle demedim, benim gelecekten bi beklentim yok, o yüzden bana umut bağlama " dedi.. pek tepki vermedim.. kısmen haklıydı.. ve yapmam gerekeni yaptım ilişkimizi sonlandırdım.. yaklaşık 3 ay ayrı kaldık.. bu 3 ay içerisinde gerçekten çok acı çektiğine şahit oldum... kıymetimi anladiğini ve bu ayriliğin onu kendine getirdiğini söylüyordu... son bir şans istiyor, iş bulacağini ve benimle evlenmek istediğini söylüyordu.. ailesi de biz kefiliz dediler.. gelip ailemle konuştular.. ve biz nişanlandık.. ve sevgilim gerçekten de hatalarının farkına varmıştı ve sorumluluklarının bilincindeydi.. işe girdi.. çalişti.. aldiği haftaliği elime verip sende kalsın biriktir aşkım diyordu.. 4 ay böyle rüya gibi geçti.. ama anladım ki insanların gerçekten değişmesi neredeyse imkansız.. o sadece beni yanında istiyordu hepsi bu.. o gerçekten de sorumluluk sahibi biri değildi, olamayacaktı hiçbir zaman.. karamsardı ve gelecekten umutsuzdu her daim.. ben de bi ışık olamamıştım umutsuzluğuna... sonra işten çıktı.. iyice karanlığa ve umutsuzluğa gömdü kendini.. ve onca umudumla başbaşa bırakıp gitti.. giden benmişim gibi algılasa da giden de oydu aslında bizi ayıran da.. yani.. seneler sonra kimseye hesabını soramazsın giden senelerinin.. yalnızca kendine kızar kendine acırsın..
MRB KISLAR BENİM 6 YILLIK BİR İLŞKİM VAR VE İŞSİZLİK SOUNU YÜZÜNDEN EVLENEMİYORUZ BENDEK SABIRDA BİTMEK ÜZERE NAPICAM BİLMİYORUM SEVGİLİM SON OLARAK KPSS YE GİRDİ AMA ÜMİTLİDE DEĞİL DAHA ÖNCE ÇALIŞIYODU 2 YILDIR İŞSİZ ÇOK ÇARESİZ KALDIM Bİ AKLIM AYRIL DİYO Bİ AKLIM KIYAMIYO NAPICAM BİLMİYORUM DAHA NE KADAR BEKLERİM BİLEMİYORUMDA UZAKTA Bİ İLŞKİ ÇARESİZİM.
Evet,erteliyoruz malesef.
İki yıldır işsiz,atama bekliyoruz,inşallah tüm bekleyenler bir an önce kavuşur.
