Maalesef annemle benzer bir sorun yaşıyorum. Onun yüzünden eşimi çok kırdım, çok kavgalar ettik. O kadar enteresan ki benimle konuşmadığı için annem bunu bir zafer sanıyor, kardeşime ulaşamayınca cep telefonundan ev telefonunu arıyorum, benim numaramı görünce açmıyor, kardeşime açmasını söylüyor. Telefonun geç açılışından anlıyorum, üzülmeyim diye ne kadar kardeşim yalanlasada biliyorum. Merak ettiğim, ya zor durumda olduğum için arıyorsam, ya başıma bişi gelmiş olsa yardım için arıyorsam? o kadar uzun çaldırıyorum ki hiç mi merak etmiyor, bu kız neden bu kadar ısrarlı. pardon kendi derdimden sizi unuttum.
Size tavsiyem eşinizle aranızı aileniz yüzünden açmayın. Hiçbirşey için geç değil. Yeni bir sayfa açın kendinize. Eşiniz eğer değerinizi biliyorsa babanız o olsun. Her buluşmada üzüyorsa görüşmeyin. annenizle yalnız görüşün. Babanız yokken ziyaret edin yada dışarda buluşun. Çocuk niyetinizi engellemesin bu durum. Aksine kuvvetlendirsin. Bunu yaşatmayacağım diyin kendinize.
Mutluluğunuzu kimse engellemesin. Babanız bile.