Dünden beri bunu düşünüyorum kızlar...
Bilerek yaptığım bir şey değil ama bütün enerjimi, sabrımı, iyi niyetimi, yaratıcılığımı işime ayırıp eve saatli bomba gibi geliyormuşum meğer. Normalde öyle iyilik meleği, inanılmaz anlayışlı ya da sabırlı bir yapım yok, sosyal hayatta normal herhangi bir insanım yani. Söz konusu iş olunca melek, yardımsever, her işe koşmaya çalışan, anlayışlı bir insan oluveriyorum. Bu sıra iş çevremdeki herkes çok neşeli, kibar, yardımsever olduğumu falan söylüyor. Eşime söylediğimde ise inanamıyor, evet işte çok güleryüzlü anlayışlıyım ama evde tam bir nemrutum biliyorum
Sosyal çevrem ise sabırsız, tembel ve sinirli olduğumu.
İşte onca hevesim, koşturmacam işten çıkar çıkmaz sövüneriyor...Tam tersi inanılmaz tembel birine dönüşüyorum.
Sizde de böyle oluyor mu? Yoksa evde neyseniz işte de o musunuz? Sanki ikili oynuyormuşum, kendimi farklı yansıtıyormuşum gibi oluyor ama gerçekten bilerek olmuyor.