- 29 Mayıs 2017
- 1.993
- 12.025
- 123
- Konu Sahibi Latinachica
-
- #41
Doktora gidin.
Kimin bitirdigi onemli degil ama sanki o bitirmis gibi hissetmiyorum zaten. Haftasonu konusmayi planliyodum ki sonucu eminim ayrilik olucakti ama buna klmadan o once davrandi. Nisan misan olsaydi atardik, evlilik olsaydi kesin bosanirdik.
Annemler karari bana biraktiginda sanki biz istemiyoruz desinler de kurtarsinlar beni diye dusunuyodum. Bu baska bisey. Sevgi asktan cok uzak. Sadece huzirsuz eden ama kopmana izin vermeyen bi rahatsizlik.
Benim arkadas cevrem cok az. Onun sayesinde. Hobim vs yok. Ben kendime yetemeyip saplantili kalmaktan korkuyorum. Unutmak zorundayim diyip kendimi baskilamak yanlis sanirim. Insallah unutacagimi biliyorum. Ama kolay olmasini diliyorum. Insanlar neler yasiyor...
Siz hayatinizi yoluna koydunuz mu cok zaman aldi mi
Haklisin ona dair ne varsa atmaliyim. Simdi yine dusuncelere dalmak uzereyken cikardim kendimi. Cok can yakici bisey ama gorup de hatirlamak daha kotu olur sanirim. Kendime soz verdim takip etmemek icin. Umarim merakima yenilip sozumu tutamamazlik yapmam.Asagi yukari 1 bucuk sene surdu benim untmam. Uzun surdu yani. Ama bunun sebebi sosyal medyadan hala ara sira takip etmem, hala ona ait seyleri cope atmamam( mektup, ani kitabi, hediyeler). Eger aci cekmek istiyosan yukardakileri yap. Eger bu acilari cabucak bitirmek istiyorsan ilk once kafanda btir. " aci cekmek istemiyor cunku kendimi seviyorum" diyip gezip tozmak ve yanlis kalmamak. Ben yanliz kalinca cok kotu oluyordum. Arkadslarim aZ demissin. Bu konuda bi baslangic yapabilirsin. Sosyallesmeyi ne kdrda zor olsada denersen ve bunla mesgul olursan ayriligi unutman kolaylasir.
Su an uzun zaman gecti ve ben " Allahin sevgili kuluymusum cok sukur" diyerek hala o ayrilik gunune sukrediyorum. Yeni asklarada yelken acabilirdim cok kolay ama ben gorucu usulu yonundeyim. Hayirli kismetlerini bekliyorum en dogru vakte.
Gitsin gitsin. En dogrusu bu. Evet onun daha olgun oldugu dogruydu. Beddua etmekten alikoyamiyorum kendimi ama tsk etmek lazimmis diyecegim gunler gelir insallahBu delilik diyorsunuz da adam sizden akıllıymışzorla güzellik olmaz uğraşmayın bence takıntı haline de getirmeyin en kısa zamanda başka bir sevgili bulursunuz zaten bırakın gitsin
Diik duruyoruz. Ne bağımlı kişilik hikayesi falan filan. Geçin bunları. Kendinizi olumlu şeylerle etiketleyin.Nerden baslasam nasil toparlasam bilmiyorum. Daha once de iliskim hakkinda yazdim, bu adamla ömür gecer mi demistim, cevanini bildiğim sorular sormustum, siz de geçmez dediniz.
2.5 yil boyunca devam etmistik duse kalka, tum sorunlara ragmen, o kadar ayril barisa ragmen, benim cabamla tekrar baslayip adini koymak icin adim attik. Ikimiz de biliyorduk icimize sinmeye cok sey vardi. Evlensek bosaniriz diye korkumuz hep oldu. Anlasamiyorduk. Ama sevgi var sandik. Ben seviyor muydum bundan da emin degilim. Cok alismistik. Bagimli kisilik ozelligi gosteriyorum. Bundan hic ayrilamadim sanirim.
Cunku bu iliskiye basladigimda bile hemen isinamamistim, hep ayrilmayi dusunuyordum. Sonralari alistim ama mutlu olamiyoruz diye hep ayrilmayi dusunuyordum. Eve gelince icimde bi agirlik oluyordu. Onunla konustugumda bulustugumda mis gibi yapmaya devam ediyordum. Hislerimi tanimlayamiyorum. Ne hissetnistim gercekten bilmiyorum. Hala da bilmiyorum.
Neyse en son 2 bucuk ay ayri kaldik. Ben dayanamadim adim attim. Belki de keske dememek icin bu son hamleyi yapmaliydim. Pisman degilim. Sonra o da hemen dondu zaten. Biz ani kararla artik adini koyalım dedik. Bayramda aileleri tanistirdik. Ailem ailesini begendi ama bu kisiyi hic begenemedi. Dış görünüş olarak asla yakistirmadilar bana. Anlasamadigimiz cok nokta var desem zaten niye evlenmeyi dusunuyosunuz derdi babam. Tum sorunlari gizledim ama, ailemin de icine sinmeyerek sen istiyorsan tamam demeleri korkularimi daha da arttirdi. Kendi ellerimle kendimi mi mahvediyordum. Geceleri uykum bolunuyor, annemin huzursuzlugu ruyalarima giriyordu. Eylul sonunda gelsinler dediler ailem ama ben hala dusunuyodum. Ta ki bu sabaha kadar.
Dun kucucuk bi gerginlik yasadik ve ben surat biraz yaptim. Sabah ise bana yapamayacagiz, ailelerimize mahcup olacagiz, cok kotu gunler gecirecegiz, bu sacmaligi bir daha acmamak uzere kapayalim diye mesaj yazmis. Sacmalik demis. Delilik daha uygundu. Agladim zirladim ama olmasi gereken buydu ben de biliyorum.
Oluru yok artik. Biliyorum. Ama en sonki 2.5 aylik ayriligimiz doneme donmek istemiyorum. Uzulmek yipranmak hakkim degil artik. Olgun bir insan gibi davranmaliyim. Bosluktan surekli dusunmek istemiyorum. Kendimi isime vermeliyim, yeni ugraslar bulmaliyim. Ama diyorum ya bagimli kisilik ozelligim var. Tek basima bisey yapasim gelmiyor. Ben de sariyorum düşünmeye...
Uyusam uyansam ve bu gunleri hakkaten ne sacmalamisim diye hayal meyal hatirlasam...
Destege tecrubelerinize cok ihtiyacim var
Haklisin ona dair ne varsa atmaliyim. Simdi yine dusuncelere dalmak uzereyken cikardim kendimi. Cok can yakici bisey ama gorup de hatirlamak daha kotu olur sanirim. Kendime soz verdim takip etmemek icin. Umarim merakima yenilip sozumu tutamamazlik yapmam.
Arkadasim az. Iki gundur kara kara ne yapsam etsem de arkadas edinsem diye dusunuyorum. Pek sevimli biri degilim bence.
Bence de gorucu usulu en güzel yontem. Insallah gölüne uygun hayirli biri cikar
Kafanizda bu kadar soru isareti varken ne icin aile tanistirirsiniz. Olmayacak dua ya amin denmez. Uzak kalin biraz ve bu surede kendinize bakin mutlu olun. Senin yerinde olsam ben tam bu konuda sana msj atacaktim ben istemiyorum gelmeyin yazacaktim sen yazdin isabet oldu derdim onume bakardim evli degilsin cocuk yok ne diye hla dusuyosun? Bak evlendikten sonra duzelir diye sakin dusunme duzelmezler.
Diik duruyoruz. Ne bağımlı kişilik hikayesi falan filan. Geçin bunları. Kendinizi olumlu şeylerle etiketleyin.
Kalabalik yerlerde daha kotu hissettigimi farkettim. Insanlari birlikte gorunce kotu oluyorum. Dun bi arkadsimla birlikteydim ama ruhen yalnizdim tabi yine huzun coktu bagrima.Bari kalabalik yerlere git, alisverise sal kendini. Yada sacini boyat/ kestir. Mesgale bul kendine. Kuzenlerindemi yok hic anlastigin?
Şu an nasılsın?Nerden baslasam nasil toparlasam bilmiyorum. Daha once de iliskim hakkinda yazdim, bu adamla ömür gecer mi demistim, cevanini bildiğim sorular sormustum, siz de geçmez dediniz.
2.5 yil boyunca devam etmistik duse kalka, tum sorunlara ragmen, o kadar ayril barisa ragmen, benim cabamla tekrar baslayip adini koymak icin adim attik. Ikimiz de biliyorduk icimize sinmeye cok sey vardi. Evlensek bosaniriz diye korkumuz hep oldu. Anlasamiyorduk. Ama sevgi var sandik. Ben seviyor muydum bundan da emin degilim. Cok alismistik. Bagimli kisilik ozelligi gosteriyorum. Bundan hic ayrilamadim sanirim.
Cunku bu iliskiye basladigimda bile hemen isinamamistim, hep ayrilmayi dusunuyordum. Sonralari alistim ama mutlu olamiyoruz diye hep ayrilmayi dusunuyordum. Eve gelince icimde bi agirlik oluyordu. Onunla konustugumda bulustugumda mis gibi yapmaya devam ediyordum. Hislerimi tanimlayamiyorum. Ne hissetnistim gercekten bilmiyorum. Hala da bilmiyorum.
Neyse en son 2 bucuk ay ayri kaldik. Ben dayanamadim adim attim. Belki de keske dememek icin bu son hamleyi yapmaliydim. Pisman degilim. Sonra o da hemen dondu zaten. Biz ani kararla artik adini koyalım dedik. Bayramda aileleri tanistirdik. Ailem ailesini begendi ama bu kisiyi hic begenemedi. Dış görünüş olarak asla yakistirmadilar bana. Anlasamadigimiz cok nokta var desem zaten niye evlenmeyi dusunuyosunuz derdi babam. Tum sorunlari gizledim ama, ailemin de icine sinmeyerek sen istiyorsan tamam demeleri korkularimi daha da arttirdi. Kendi ellerimle kendimi mi mahvediyordum. Geceleri uykum bolunuyor, annemin huzursuzlugu ruyalarima giriyordu. Eylul sonunda gelsinler dediler ailem ama ben hala dusunuyodum. Ta ki bu sabaha kadar.
Dun kucucuk bi gerginlik yasadik ve ben surat biraz yaptim. Sabah ise bana yapamayacagiz, ailelerimize mahcup olacagiz, cok kotu gunler gecirecegiz, bu sacmaligi bir daha acmamak uzere kapayalim diye mesaj yazmis. Sacmalik demis. Delilik daha uygundu. Agladim zirladim ama olmasi gereken buydu ben de biliyorum.
Oluru yok artik. Biliyorum. Ama en sonki 2.5 aylik ayriligimiz doneme donmek istemiyorum. Uzulmek yipranmak hakkim degil artik. Olgun bir insan gibi davranmaliyim. Bosluktan surekli dusunmek istemiyorum. Kendimi isime vermeliyim, yeni ugraslar bulmaliyim. Ama diyorum ya bagimli kisilik ozelligim var. Tek basima bisey yapasim gelmiyor. Ben de sariyorum düşünmeye...
Uyusam uyansam ve bu gunleri hakkaten ne sacmalamisim diye hayal meyal hatirlasam...
Destege tecrubelerinize cok ihtiyacim var
Nerden baslasam nasil toparlasam bilmiyorum. Daha once de iliskim hakkinda yazdim, bu adamla ömür gecer mi demistim, cevanini bildiğim sorular sormustum, siz de geçmez dediniz.
2.5 yil boyunca devam etmistik duse kalka, tum sorunlara ragmen, o kadar ayril barisa ragmen, benim cabamla tekrar baslayip adini koymak icin adim attik. Ikimiz de biliyorduk icimize sinmeye cok sey vardi. Evlensek bosaniriz diye korkumuz hep oldu. Anlasamiyorduk. Ama sevgi var sandik. Ben seviyor muydum bundan da emin degilim. Cok alismistik. Bagimli kisilik ozelligi gosteriyorum. Bundan hic ayrilamadim sanirim.
Cunku bu iliskiye basladigimda bile hemen isinamamistim, hep ayrilmayi dusunuyordum. Sonralari alistim ama mutlu olamiyoruz diye hep ayrilmayi dusunuyordum. Eve gelince icimde bi agirlik oluyordu. Onunla konustugumda bulustugumda mis gibi yapmaya devam ediyordum. Hislerimi tanimlayamiyorum. Ne hissetnistim gercekten bilmiyorum. Hala da bilmiyorum.
Neyse en son 2 bucuk ay ayri kaldik. Ben dayanamadim adim attim. Belki de keske dememek icin bu son hamleyi yapmaliydim. Pisman degilim. Sonra o da hemen dondu zaten. Biz ani kararla artik adini koyalım dedik. Bayramda aileleri tanistirdik. Ailem ailesini begendi ama bu kisiyi hic begenemedi. Dış görünüş olarak asla yakistirmadilar bana. Anlasamadigimiz cok nokta var desem zaten niye evlenmeyi dusunuyosunuz derdi babam. Tum sorunlari gizledim ama, ailemin de icine sinmeyerek sen istiyorsan tamam demeleri korkularimi daha da arttirdi. Kendi ellerimle kendimi mi mahvediyordum. Geceleri uykum bolunuyor, annemin huzursuzlugu ruyalarima giriyordu. Eylul sonunda gelsinler dediler ailem ama ben hala dusunuyodum. Ta ki bu sabaha kadar.
Dun kucucuk bi gerginlik yasadik ve ben surat biraz yaptim. Sabah ise bana yapamayacagiz, ailelerimize mahcup olacagiz, cok kotu gunler gecirecegiz, bu sacmaligi bir daha acmamak uzere kapayalim diye mesaj yazmis. Sacmalik demis. Delilik daha uygundu. Agladim zirladim ama olmasi gereken buydu ben de biliyorum.
Oluru yok artik. Biliyorum. Ama en sonki 2.5 aylik ayriligimiz doneme donmek istemiyorum. Uzulmek yipranmak hakkim degil artik. Olgun bir insan gibi davranmaliyim. Bosluktan surekli dusunmek istemiyorum. Kendimi isime vermeliyim, yeni ugraslar bulmaliyim. Ama diyorum ya bagimli kisilik ozelligim var. Tek basima bisey yapasim gelmiyor. Ben de sariyorum düşünmeye...
Uyusam uyansam ve bu gunleri hakkaten ne sacmalamisim diye hayal meyal hatirlasam...
Destege tecrubelerinize cok ihtiyacim var
İleride seni daha ve hatta aileni daha çok üzecek, daha çok yıpratacak bir dönemden kurtulmuş oldun, işe buna sevinmekle başla. O dönmek istemediğin dönem, devam etseydiniz yaşayacaklarınızın yanında hafif kalacak. Atlatacaksın ve mutlu olacaksın, kitap, film, hobi kursu, oyalanacak çok şey var, emin olun her şey çok güzel olacak:)
Uzman yardimina basladim. Ama saglikli bir beraberlik yasama kismina bir hayli gecebilecegimi sanmiyorumYazının başından sonuna kaygılarını ve kararsızlığını okudum . Neden uzman yardımı alıp , doğru kişiyle , sağlıklı bir beraberlik yaşamıyorsun ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?