Merhaba.
Ben "asla okumam" dediğim bölüme 27 tercih yaparak yerleştim. Onun bunun akıl vermeleri, "çok pişman olursun bak,demedi deme" laflarıyla. Arkadaşlarıma "istemediğiniz yeri yazmayın" diye nasihat verirken kendim nasıl olduğunu anlamadan başkalarının lafıyla yazdım bu bölümü. Hem de hayalini kurduğum bölüme puanım,sıralamam fazla fazla yeterken...
Ataması daha kolay olduğu için önü açık diye ikna oldum.
Daha okula başladığım 2. haftadan aşırı mutsuz ve isteksizdim.
Neyse dedim az daha dayanır yarıyıl da yatay geçiş yaparım istediğim bölüme ama kontenjan açılmayinca ortada kaldım. Bu arada tabi derslerden bi haberdim.Derslere haftanin 2 günü anca gidiyorum sırf devamsızlık bari sorun olmasın diye. En yüksek sınavım 45..
Çok zorlandığım için başta yatay geçişe sıcak bakmayan babam aynı şehirde geçeceksen öyle yap dedi. Zaten okuduğum bölümü o istiyordu kendi alanı olduğu için. Karışmam diyordu ama alttan alttan tavır yapıyordu okumam dediğimde.Yani yazın açıklanacak sanırım kontenjanlar o zaman da açılmazsa buraya devam edicem...
Çok mu karışık anlattım yada anlatabildim mi bilmiyorum ama ne olacağı belli olmadan boş boş geçen zaman yıpratıyor.
Bir de ben çok çabuk gaza geliyorum.Şimdi yine deseler şöyle iyi böyle iyi diye ikna olurum. Nefret ediyorum bu huyumdan. Maymun iştahlı mı derler ne derler...
Nasıl böyle hata yaptım,nasıl başkalarına akıl verirken bu duruma düştüm bilmiyorum. Çok pişmanım. Çok mutsuzum. Okusam bi şekilde biter elbet bu bölüm ama ben ne sonrasında bu işi yapmak istiyorum ne de yüksek lisans vs hevesim yok. Dua ediyorum kontenjan açılsın diye başka bir şey gelmiyor elimden.Bilsem bi faydası olacak yaparım ne gerekirse. O bölümün hocalarıyla git konuş diyenler oldu ama etkili olacağını da sanmıyorum.
Sürekli sızlanıyorum,mutsuzum...
Boş yaşayan amaçsız bir insan da olmak istemiyorum ama ne yapacağımı da bilmiyorum.
Bir öneriniz diyeceğiniz var mıdır?