- 6 Ağustos 2014
- 17.656
- 31.610
- 598
Arkadaşlar, yedi yıllık bir ilişkim var. Yani ilk iki yılı diyeyim.. Sonrasında sevdiğim imsan üniversiteyi kazanıp başka bir şehre gitti. Bende lise sonda idim. O dönem..
Bir yıl uzaktan devam ettik. Sonra ben kendi şehrimizde üniversiteyi kazandım.
ikinci yılımıza girmemize bir kaç gün kala ara verelim dedi. Tabi bu bi' ayrılık talebi idi. O benim ilk ve son aşkım.. öylesine zor geçti ki ayrı kaldığımız günler.. zaten uzakta idi, artik bayramda bile göremeyecektim.hayal etmeye bile tahammül edemiyordum.
sebepsizce gidişini sonradan öğrendim tabi.. ilk başladığımızda öğrenen annesi vazgeçeriz zannetmiş ve beni istemediğini söylememiş.
Biz hâlâ devam edince evde epey bir olay sonucunda istemediğini söylemiş. O ise epey bir sonra ayrılık haberini söyledi bana..
bir bir ay sonrasında tekrar görüşmeye başladık ancak artık bir sevgili gibi özel kelimelerimiz olmadan..
birbirimize her anlamda öyle bağlıydık ki; benim dostumdan öte idi. Ben de onun için öyleyim sanırım. Yani hep o şekilde ifade eder. Birbirmizin maddi manevi her zor anında destek oluruz, yardıma koşarız.. Geçen yıllar en çok buni ve birbirimize olan değeri sevgiyi öldürmedi. Aşk konusunda maalesef aynı şeyi diyemeyeceğim ama..
asıl mevzu annesi.
Annesi ile bu yedi yılda hiç tanışmadık ancak annesi ile sosyal ve mesleki çevremiz hemen hemen aynı bu sebeple denk geldiğimiz vakitlerde ortamda durmaktan çok hoşlanmıyorum. Çünkü kendisine yaranmaya çalıştığımı düşünüyor. Babası ile çok farklı bir şekilde tanışmıştık evde benden bahsedince sevdiğim kişi onun kim olduğunu biliyor musun yıllardır istemediğiniz ama görünce de beğendiğiniz kız.. diyerek sitem etmiş. Babası artık istiyor ama :)
Sorun hala devam ediyor çünkü o bu yıl üniversiteyi bitirdi. Ben de son sınıfım. Ikimizde aynı bölüm okuyoruz. 5 yıllık. ve haliyle artık toplumdaki evlilik beklentisi artıyor. Annesi ise hala baska kızlara bakıyor, engel olamıyor. Halbuki okumuş yazmış bir hanım. Ve böyle bir durum olmasa hakikaten sevdiğim ve saydığım bir insan.. ama ben yokmuşum gibi davranması öyle acıtıyor ki.. abileri annesinin istemediği kişilerle evlilik yaptılar ve maalesef aradıkları huzuru bulamadılar. Çünkü her iki abla ile de aile yaşam tarzları farklı idi.
Annesi birazda bunu kullanıyor, abinlere bak benim istediklerimle evleselerdi böyle sıkıntıları olmayacaktı diye.. Allah var gelinlerine kötü davranmıyor ama ilk evlenecekleride çok sorun çıkardı.
Bizim ise hem aile yapımız az çok uyusuyor, hem de ailelerimizin arkadaş çevresi bile birbiri ile epey bağlantılı.. kötü bir şey duyduğundan değil sadece bir oğlumu bari ben evlendireyim hevesi...
tabi olaylar çok uzun, yedi yılı sizleri sıkmadan sığdırmak ne mümkün..
bu zaman içinde yaşam tarzımıza ve kendi doğrularımızdan şaşıp yakınlaştğımız vakitler oldu.
Ne diyeyim neresinde tutsak dökülüyoruz, neresinden tutsak diriliyoruz.
Allah tez vakitte güzel ve hayırlı bir iş güç versin de artık bazı şeyler bizim için de rayına otursun. Ne olur çok dua edin evliliğimiz ve huzurumuz için..
Bir yıl uzaktan devam ettik. Sonra ben kendi şehrimizde üniversiteyi kazandım.
ikinci yılımıza girmemize bir kaç gün kala ara verelim dedi. Tabi bu bi' ayrılık talebi idi. O benim ilk ve son aşkım.. öylesine zor geçti ki ayrı kaldığımız günler.. zaten uzakta idi, artik bayramda bile göremeyecektim.hayal etmeye bile tahammül edemiyordum.
sebepsizce gidişini sonradan öğrendim tabi.. ilk başladığımızda öğrenen annesi vazgeçeriz zannetmiş ve beni istemediğini söylememiş.
Biz hâlâ devam edince evde epey bir olay sonucunda istemediğini söylemiş. O ise epey bir sonra ayrılık haberini söyledi bana..
bir bir ay sonrasında tekrar görüşmeye başladık ancak artık bir sevgili gibi özel kelimelerimiz olmadan..
birbirimize her anlamda öyle bağlıydık ki; benim dostumdan öte idi. Ben de onun için öyleyim sanırım. Yani hep o şekilde ifade eder. Birbirmizin maddi manevi her zor anında destek oluruz, yardıma koşarız.. Geçen yıllar en çok buni ve birbirimize olan değeri sevgiyi öldürmedi. Aşk konusunda maalesef aynı şeyi diyemeyeceğim ama..
asıl mevzu annesi.
Annesi ile bu yedi yılda hiç tanışmadık ancak annesi ile sosyal ve mesleki çevremiz hemen hemen aynı bu sebeple denk geldiğimiz vakitlerde ortamda durmaktan çok hoşlanmıyorum. Çünkü kendisine yaranmaya çalıştığımı düşünüyor. Babası ile çok farklı bir şekilde tanışmıştık evde benden bahsedince sevdiğim kişi onun kim olduğunu biliyor musun yıllardır istemediğiniz ama görünce de beğendiğiniz kız.. diyerek sitem etmiş. Babası artık istiyor ama :)
Sorun hala devam ediyor çünkü o bu yıl üniversiteyi bitirdi. Ben de son sınıfım. Ikimizde aynı bölüm okuyoruz. 5 yıllık. ve haliyle artık toplumdaki evlilik beklentisi artıyor. Annesi ise hala baska kızlara bakıyor, engel olamıyor. Halbuki okumuş yazmış bir hanım. Ve böyle bir durum olmasa hakikaten sevdiğim ve saydığım bir insan.. ama ben yokmuşum gibi davranması öyle acıtıyor ki.. abileri annesinin istemediği kişilerle evlilik yaptılar ve maalesef aradıkları huzuru bulamadılar. Çünkü her iki abla ile de aile yaşam tarzları farklı idi.
Annesi birazda bunu kullanıyor, abinlere bak benim istediklerimle evleselerdi böyle sıkıntıları olmayacaktı diye.. Allah var gelinlerine kötü davranmıyor ama ilk evlenecekleride çok sorun çıkardı.
Bizim ise hem aile yapımız az çok uyusuyor, hem de ailelerimizin arkadaş çevresi bile birbiri ile epey bağlantılı.. kötü bir şey duyduğundan değil sadece bir oğlumu bari ben evlendireyim hevesi...
tabi olaylar çok uzun, yedi yılı sizleri sıkmadan sığdırmak ne mümkün..
bu zaman içinde yaşam tarzımıza ve kendi doğrularımızdan şaşıp yakınlaştğımız vakitler oldu.
Ne diyeyim neresinde tutsak dökülüyoruz, neresinden tutsak diriliyoruz.
Allah tez vakitte güzel ve hayırlı bir iş güç versin de artık bazı şeyler bizim için de rayına otursun. Ne olur çok dua edin evliliğimiz ve huzurumuz için..