Erkeğin gözünde ne mini eteğin ne de çarşafın bir önemi var söz konusu 'kadın' olduktan sonra.
Maalesef ki bunu 14 yaşındayken umre ziyaretim sırasında tacize uğradığımda kavradım.
İnsan namaz kılarken de mi tacize uğrar üstelik öylesine kutsal bir yerde?
Adam secdeye varmamdan tahrik olmuş, var mı daha ötesi?
Bu yüzden kimse önlemden, kendini korumadan falan bahsetmesin...
Gece yarısı dışarı çıkmayalım, oramızı buramızı göstermeyelim, ee adam haklı.
E madem biz namaz da kılmayalım, her an her şey olabilir... değil mi?
Şu yaşımda olsam o an ortalığı ayağa kaldırır o şerefsizi yakalatırdım belki de.
Ama ben ne yaptım?
Ne anneme ne babama ağzımı açamadım..
Utandım, kaç gün ağladım hatırlamıyorum.
Sadece kendi yaşımdaki kuzenime anlatabildim.
O günlerden çok anılarım silindi hafızamdan... Fakat bu birkaç saniyenin her karesi hala gözlerimin önünde.
Ve biliyorum ömrüm boyunca da silinmeyecek.
Yaşadığım 2 saniyenin benden neler alıp götürdüğünü düşünüyorum, düşünüyorum da acaba o yaşlarda belki daha küçük ya da daha büyük bir kızın, bir kadının yaşadığı tecavüz sonucu ruh hali, psikolojisi nasıl olur? Tahmin dahi edemiyorum. Etmek istemiyorum. Tecavüz en büyük suçtur. Cezaların da en büyüğünü hakeder.
Bu yüzden sıralanan kendimizi koruma yöntemlerini asla kabul etmek istemiyorum.
Daha nasıl koruyalım kendimizi?
Bir arkadaş 'Erkeklerin düşünme organının beyin olduğunu hatırlatmak gerekir' demiş.
Aynen öyle... Çözüm budur.
yanlış anlaşılmak istemedim o kadar..Aynı düşüncedeyiz.. özellikle işin gerçeğinde...
