Samimi bir arkadaşım var yurtta tanışmıştık. O da ankaralı ben de. Arkadaşım zengin bir adamla beraber. Ben de tanıştım kendisiyle. Açık konuşmak gerekirse bu herifi pek gözüm tutmamıştı. Birkaç kere aldatti , şu an anlatmak istemedigim büyük badireler atlattılar ve hepsinin sorumlusu adam. Buna inanabilirsiniz. Herif hem zenginliğin hem de eline yüzüne bakılır bir tip olmanın etkisiyle bi o kadından bi bu kadına koşuyor ama salak arkadaşım hala ayrılmıyor. Bana surekli mutsuz olduğunu aldatılmaktan biktigini söylüyor e ayrıl diyorum ayrilicam diyor ama bakıyorsunuz iki gün sonra sanki hicbir şey olmamış gibi devam ediyorlar. Yani surda anlatsam adamın buna yaptıklarını yuh dersiniz. Ben de artık he he deyip geciyorum arkadaşım her aradiginda.
Normalde görüşürüz arkadasimla.sinemaya kafeye falan haftanın 2-3 günü gideriz. Bu safliklari dışında iyi biridir. Ama her ayrıldıklarında beni arıyor ve yarim saat bir saat falan konuşuyoruz. Ben sürekli dert dinlemekten ve hep ayni derdi dinlemekten bunaliyorum. Bazen acmiyorum telefonu ders çalışıyorum, işteyim falan diyerek.
Pazar sabahı beni aradı. Bi haftasonumuz var sonuçta. Sevgilisinin evinde kalmis kavga mi etmişler bir şey olmuş beni arıyor ağlayarak. Dediği şey "beni burdan alır misin?" hayır ağlamasına acidim da alır misin nedir? Sanki arabam var. Bir de şehrin bir ucu. Otobüs ile gideceğim onu alıp evine kadar eslik edeceğim. Ve yaninda kalacağım. İstediği şey bu. Ben usengeclikte çığır açmış biriyim ve haliyle bunu yapamadım. Kusura bakma hastayım gekemem simdi oraya kadar sen biraz toparlan evine git yarin görüşelim dedim. Buna bozulmuş. Mesaj atıyor sen iyi gün dostusun ben senin için neler yapıyorum sen beni zor günümde birakiyosun yüzünü görmek istemiyorum falan demiş. Sıkışık olduğum bir donem bir miktar borç almıştım bir yüzüğünü bozdurmustu bana borç vermek icin ve onu işe girer girmez ödemistim herhalde bunu basıma kakıyor.
İlk defa olan bir şey olsa belki kalkıp giderdim ama nasılsa yarin barisacaklar dedim. Ki haftasonu uyumak varken kalkıp sanki ölüm kalım meselesiymis gibi 2 saatlik yolu tepemezdim. Açıkçası sürekli birilerinin ayrılma barışma hikayelerini dinlemekten bunaldim. Biraz da bunun etkisi var. Cevap falan da vermedim. Bencillik mi bu?
Normalde görüşürüz arkadasimla.sinemaya kafeye falan haftanın 2-3 günü gideriz. Bu safliklari dışında iyi biridir. Ama her ayrıldıklarında beni arıyor ve yarim saat bir saat falan konuşuyoruz. Ben sürekli dert dinlemekten ve hep ayni derdi dinlemekten bunaliyorum. Bazen acmiyorum telefonu ders çalışıyorum, işteyim falan diyerek.
Pazar sabahı beni aradı. Bi haftasonumuz var sonuçta. Sevgilisinin evinde kalmis kavga mi etmişler bir şey olmuş beni arıyor ağlayarak. Dediği şey "beni burdan alır misin?" hayır ağlamasına acidim da alır misin nedir? Sanki arabam var. Bir de şehrin bir ucu. Otobüs ile gideceğim onu alıp evine kadar eslik edeceğim. Ve yaninda kalacağım. İstediği şey bu. Ben usengeclikte çığır açmış biriyim ve haliyle bunu yapamadım. Kusura bakma hastayım gekemem simdi oraya kadar sen biraz toparlan evine git yarin görüşelim dedim. Buna bozulmuş. Mesaj atıyor sen iyi gün dostusun ben senin için neler yapıyorum sen beni zor günümde birakiyosun yüzünü görmek istemiyorum falan demiş. Sıkışık olduğum bir donem bir miktar borç almıştım bir yüzüğünü bozdurmustu bana borç vermek icin ve onu işe girer girmez ödemistim herhalde bunu basıma kakıyor.
İlk defa olan bir şey olsa belki kalkıp giderdim ama nasılsa yarin barisacaklar dedim. Ki haftasonu uyumak varken kalkıp sanki ölüm kalım meselesiymis gibi 2 saatlik yolu tepemezdim. Açıkçası sürekli birilerinin ayrılma barışma hikayelerini dinlemekten bunaldim. Biraz da bunun etkisi var. Cevap falan da vermedim. Bencillik mi bu?