- Konu Sahibi Mathildamae
- #21
Merhaba,
Her zaman iyi insan olmaya çalıştım. Kimsenin kötülüğünü istemedim hiç, kalbimde fesatlık olmadı. Bir gün mutlu olacağıma inandım. Çok sevdiğim sevgilim beni bırakana kadar. İyilik ve çok sevmek sanırım her zaman karşıdaki için kıymeti bilinmesi gereken bir şey olmuyor. Sonrasında o beni çok üzdü arada aradı sonra baktım başkalarıyla görüşüyor. Şu anda da başka biriyle mutlu. Seni seviyorum ama olmaz farklıyız diyen adam resmen bir kaç ayda unuttu kendi hayatına bakıyor ben burda üzüntüden bittim. Sanırım her zaman iyiler kazanmıyor bu hayatta, işte ben üzüldüğümle kaldım. Ben bittim ağlamaktan, hasretten, beni benim onu sevdiğim gibi sevmediği gerçeğinden öldüm bittim.
Ah canım benim.
Oncelikle, o akıttıgın goz yaslarına kalbıne kendıne yazık, bunu ınsan anlıyor ama onca gecırsıgı mutsuz uzgun zamandan sonra.
Iyıler kazanır mı? Bence evet belkı aynı konuda degıl ama sen kalbını temız tuttugun surece bir gun hakettıgın tum guzellıklerı yasayacaksın.
Iyılık konusuna gelince... bazı ınsanlar ıyı olmayı hketmıyor, ben bunu evlılıgımde yasaadım ıyı oldukca esım benı onemsememeye basladı, saolsun burdada arkadaslardan fıkır aldım ve ne yazık kı eski saf iyi niyetli burcu olmamam gerektıgını anladım ve ne yazık ki bazı insanlar sen iyi oldukca seni ona muhtac ve zayıf goruyor elinin altında goruyor..
Sımdı gunlerının kendının kıymetını bıl hic kimse kendını uzmenı degecek kdar degerlı degıl ve zaten aenın uzulmene nden olan ınsanın da canı cehenneme