Iyi günler hanımlar... Benim derdim eşimin geçmişini kabullenemiyorum. Çok dar kafalı biri olduğumdan değil ama belli başlı kriterlerim vardı çoğu insan gibi. Ve eşim bu konuları kabul etmeyeceğimi bildiği için hep yalan söylemiş. Yavaş yavaş itiraf ediyor, ben de bilmiyorum şeytan mı dürtüyor nedir içime şüphe düştükçe tek öğrenme yolum maalesef eşimin ağzı olduğu için biraz oyunlar oynadım çünkü içim içimi kemiriyor biraz da yüksek hissiyatım var...
Evleneceğim kişinin biraz kendim gibi olmasını istemiştim en önemlisi ise bebek konusunda. Eşim biz nişanliyken, daha önce bir bebek muhabbeti olduğunu kaçırmışti ağzından, ben ayrılmak istemiştim çünkü kabullenemeyecegimi biliyordum bir ömür içime oturur. Daha sonra savunma olarak zaten benden olduğu bile belli değildi, kız benimle birlikte olmak için yalan söylemiş olabilir, o zamanlar doktor bana çocuğun olmaz falan demişti. Ben çok bozulmuştum tabi. Bu kadar üzülme, sanki planlı çok isteyerek olmuş bişey olsa haklısın VS demişti, deyim yerindeyse yedim.
Meğerse gayet böyle bir durummus, hatta düşük yapınca eşim gayet ağlamış çocuğumu kaybettim diye. Tabi bunlar için onu suclayamam ama içim kaldırmıyor... Sanırım bosanacagim ben bunu bir ömür kabullenemem, en baştan da böyleydim. Belki evlenmeden önce söylese kabullenebilirdim. Konu kapanirdi ama durmadan neden yalan söyledin başka ne söyledin diye sorup duruyorum... Normalde bu hafta ailemin yanına gidiyordum Bayadır görmedim, belki geri dönmeyegim o da az çok farkında.
Çok seviyorum, içimden büyük bir parça bırakacağım belki de bu hayal kırıklığına. Nasıl öğrendim konuları da işte kendime Facebook tan sahte hesap atıp başkası ağzından sana yalan söyledi böyle böyle oldu diye mesaj atıp gösterdim denemek için, yalan diyemedi döküldü. Geçmişini değiştiremezsin biliyorum dedim, keşke en azından baştan yalan söylemeseydin de böyle olmasaydı dedim.. Pişman mısın benle evlendiğine dedi evet ve her gün daha da olacagim, sana güvenemiyorum artık dedim. Beni üzmek için böyle söylüyorsun vs dedi hissettiğimi söylüyorum dedim. En son dün konuştuk daha da konuşmadık... İçimi dökmek içindi aslında bu konu, teşekkürler okuyanlara...
Not: Ben de hamileyim belki de bu yüzden bu konu bana iyice batmaya başladı... Benim ilk sevincim ama onun değil diye.. Lütfen kırıcı yorumlar yapmayın hanımlar. Doğruları hamilelikten sonra öğrendim
Evleneceğim kişinin biraz kendim gibi olmasını istemiştim en önemlisi ise bebek konusunda. Eşim biz nişanliyken, daha önce bir bebek muhabbeti olduğunu kaçırmışti ağzından, ben ayrılmak istemiştim çünkü kabullenemeyecegimi biliyordum bir ömür içime oturur. Daha sonra savunma olarak zaten benden olduğu bile belli değildi, kız benimle birlikte olmak için yalan söylemiş olabilir, o zamanlar doktor bana çocuğun olmaz falan demişti. Ben çok bozulmuştum tabi. Bu kadar üzülme, sanki planlı çok isteyerek olmuş bişey olsa haklısın VS demişti, deyim yerindeyse yedim.
Meğerse gayet böyle bir durummus, hatta düşük yapınca eşim gayet ağlamış çocuğumu kaybettim diye. Tabi bunlar için onu suclayamam ama içim kaldırmıyor... Sanırım bosanacagim ben bunu bir ömür kabullenemem, en baştan da böyleydim. Belki evlenmeden önce söylese kabullenebilirdim. Konu kapanirdi ama durmadan neden yalan söyledin başka ne söyledin diye sorup duruyorum... Normalde bu hafta ailemin yanına gidiyordum Bayadır görmedim, belki geri dönmeyegim o da az çok farkında.
Çok seviyorum, içimden büyük bir parça bırakacağım belki de bu hayal kırıklığına. Nasıl öğrendim konuları da işte kendime Facebook tan sahte hesap atıp başkası ağzından sana yalan söyledi böyle böyle oldu diye mesaj atıp gösterdim denemek için, yalan diyemedi döküldü. Geçmişini değiştiremezsin biliyorum dedim, keşke en azından baştan yalan söylemeseydin de böyle olmasaydı dedim.. Pişman mısın benle evlendiğine dedi evet ve her gün daha da olacagim, sana güvenemiyorum artık dedim. Beni üzmek için böyle söylüyorsun vs dedi hissettiğimi söylüyorum dedim. En son dün konuştuk daha da konuşmadık... İçimi dökmek içindi aslında bu konu, teşekkürler okuyanlara...
Not: Ben de hamileyim belki de bu yüzden bu konu bana iyice batmaya başladı... Benim ilk sevincim ama onun değil diye.. Lütfen kırıcı yorumlar yapmayın hanımlar. Doğruları hamilelikten sonra öğrendim