İyi geceler arkadaşlar o kadar yorgun ve bitkinim ki, o kötü ruh halinin verdiği yorgunluğu bilenler bilir..
Nişanlılık süreci, düğün hazırlığı kabus gibi geçiyor bu kadar zor olacağını hiç tahmin etmemiştim. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Derdim nişanlım, ailesi tavırları.
Düğüne üç hafta kaldı çeyiz gideli de 10 gün oldu ben yerleştirdim yapabileceğim her şeyi yaptım. Şimdi iş çıkışlarında gidip çamaşır nevresim vs yıkıyorum giyinme odasındaki dolaba yerleştiriyorum çünkü mobilya yok hâlâ ortada, 25 gün verilen süre nerdeyse bir buçuk ayı buldu. Avizeler yok, halılar yok çünkü mobilya olmadığı için ölçü alınamıyor, duş başlıkları yok, klozetler akıtıyor usta lazım, Güneş enerjisinden sıkıntı var sıcak su akmıyor, şofben de yok, alt kapıyı açan otomatik çalışmıyor ben bunları söylediğim için bugün çok büyük kavga ettik. Bu saydıklarımı ben yapamıyorum bir erkeğin ilgilenmesi lazım ya da en azından ben diğer işlerle ilgilenirken nişanlımın bunları yapması gerekirdi en azından birini. Nişanlandığımız günden beri her ama her hafta memleketten misafir geldi sürekli onlarla ilgilendi iki tane abisi varken. İki üç gündür sürekli eve gidiyorum eksikleri yapmaya çalışıyorum ki düğüne bir hafta kala dinlenebileyim diye. Ama ne oldu bu seferde amcasiyla oğlu geldi onlarla ilgilendi dün de yine akşam tuttuğumuz eve geçtim o da yanıma uğradı arabanın anahtarını almaya kuzeniyle abisi geldi. Pikniğe gidiyoruz hadi gel çabuk ol dediler nişanlıma akşam 7 civarıydı benim de işlerim bitmemişti kaçta biteceği belli değildi. Nişanlım yine beni bırakıp pikniğe gitti, benim işim on gibi bitti 40 dk mesafedeki evime otobüsle binip geldim. Bu arada eve gitmek için alt geçitten geçmem lazım evde biraz kuytu bir yerde. Ondan önceki iki günde ve bugünde eve otobüsle döndüm geç bir saatte.
Düğün onların memlekette olacağı için tutturdular davetiye ordan basilsin diye. Neymiş abisi birkaç gün erken gidip davetiye bastırıp ordaki akrabalara dağıtacak. Ee benim misafirlerim ailem ne olacak dedim, ha onlar da var demi dediler. Bende burda gidip ben seçmek istiyorum dedim siz yine burdan alıp götürürsünüz düğüne üç gün kala davetiye basılması olmaz bence dedim. Yani düğün oluyor diye ben ve ailem saf dışıyız şu an. Nişanlımın işi dolayısiyla balayı yapmicaz düğün bittikten bir gün sonra eve döneceğiz dönerken de annesi babası biz aynı arabada dönecekmişiz bu arada abisinin tek başına kullandığı bir araba var onunla dönmeyip bizimle döneceklermiş. Bi en azından dönerken yol üstündeki şehirleri gezeriz diyorduk o da suya düşecek yani. Nişanlımla bu durum yüzünden sürekli kavga ediyoruz. Gelip bana evde yardım ettiğini düşündükleri için ailesi benim kendi evimi temizleme bile laf ediyorlar. Annesi ben bu zamana kadar asla ona temizlik yaptırmadin bu kadar yormadim dedi. Sadece camları sildi bu arada. Ben de tabiki yorulacak bende çok yoruluyorum evimizi yuvamızı kuruyoruz emek vermek zorundayız dedim. Şu an sessiz kalıyorum sabrediyorum arkadaşlar ama patlarsam sonu bu işin bitmesine kadar gidecek gibi. Su an hiç bir ay sonra düğünü olacak bir kız gibi hissetmiyorum gözlerimin feri söndü saçlarım bembeyaz oldu. Beni anlayanlar olacaktır kuaföre bile gitme hevesim kalmadı sizce ne yapmalıyım kimseye anlatamıyorum
