Kaç yaşındayken ne sanırdınız?

fiyonk_

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
31 Temmuz 2009
2.923
13
0
Eskişehir
hayatın herhengi bir alanındaki deneyimlerimizi paylaşabilmek için açıyorum bu başlığı... hangi yaşta neler düşünüyorduk hayat hakkında? sonradan anladık ki öyle değilmiş?

mesela ben yirmi yaşındayken kendimi gerçekten çok büyük sanıyordum.
 
ben de lisedeyken hep hayatımın aşkını üniversitede bulacağımı düşündüğümden bu konulardan uzak durup kendimce zaman kaybetmiyorum.

üniversiteyi bitirdim.

Sonuç:Bi hayatımın aşkı olmadı:(
 
18 yaşında reşit olunuyor ya bende hep 18 yaşıma gelince kafama göre davranacağımı,hiçkimse bana karışmayacak zannetmiştim. ama öyle olmuyormuş hatta daha da baskı artıyormuş.
 
Son düzenleme:
lisedeyken aşkın herşeyin önüne geçebilceğini önemli olanın sevgi olduğunu ama gerçek sevginin anca üniversitede olabilceğini düşünürdüm.

Şimdi üniversitede 3.yılım hala aşkı bu yaşlarda bulmak gerektiğine inanıyorum ama aşk tanımım değişti. Mantık aşkın başrolü oldu bence
 
Anlatırım ama gulmek yok.

Cok ama cooook kucukken, gokyuzunde bır suru kadının oturdugunu
ve onların cok hızlı orgu orduklerını,
gece yaklasınca sıyah ogru yaptıklarını,
gunduz yaklasınca da beyaz orgu yaptıklarını zanneder,
gece ve gunduzun bu sekılde olustunu dusunurdum :kedi:
 
valla gülecem :)
cok yasa emi
bende kücükken büyümek büyüdügümde ise hersei daha cabuk asabilecegimi sanirdim
ama malesef öyle degilmis insanin üstüne daha cok yük binermis :(
ayrica bekarken habire adam bosardim :)
 
(:
Daha cok saflıklarım vardı da su an aklıma bu geldı.

Bosuna bekara karı-adam bosamak kolay dememısler.

He bırde ben kucukken, koltuga oturur, sırtımı ıyıce arkama dayardım.
Sonrada 'buyuyunce boyle oturdugumda ayaklarım yere bıle degecek' derdım.
Buyudum, sırtımı koltuga ıyıce dayayarak oturuyorum ve ayaklarım hala havada kalıyor.
Cunku boy 1,53 :(
 
Son düzenleme:
küçükken madonna ile mıchael jacksonu kardeş sanardım.
18 yaşıma girince bi b.k olucağımı sanar babamdan 1 tl alarak (çocukluğumda çok paraydı) ingiltereye yerleşip adımı izabella yapacağımı hayal ederdim.
ilkokul da hayran olduğum çocuk bana pas veremeyince bir daha aşık olamayacağımı sanardım.
okul asmayı okula ip balayıp havaya kaldırma sanar hayretler içersinde hayal kurardım.
yani küçükken saf salak bi şeydim ama büyüyünce anladımki
kimseyi dost bilip sırt çevirme ve asla kendinden kimse için taviz verme..
 
safmisiniz evet ama en güzel zamanlarimizmis
gerci ben 2 cocuk annesiyim ama halen safim
bi gidisle akkilanmamda zaten
 
:))) bende kucukkken bu dızılerdeki cocukların nasıl hızla buyuduklerıne hayret ederdım keske derdım benıde televızyona koysalarda hemen buyusem hatta bı keresınde babanem seni yarın televızyona gonderıcem demıstı hemen buyuceksın saka yapıyormus ne bılıyım sabaha kadar uyuyamamıstım artı valızımı bıle hazırlamıstım
 
Ben küçükken maymunlar muzla besleniyo diye maymun olmak isterdim :)))))))) çok severim muzu halen öyle :)

Havada karada denizde muzu affetmem!!! hatta ünirvesite de yurtta muz alınca internette pc kiralar kızları ineternete çağırırdım,ben yurda gidip muzları yerdim :)))))))))
 
Küçükken bi ara oruç tutucam diye tutturmuşdum sanırım annemde hastaydı ve gizli gizli su içiyodu bende orucun gizlice yemek yemek olduğunu sanıp kardeşimin beşiğinin arkasında yemek yerdim :dance:
 
çocukken, 16 yaşıma gelince uzun boylu çok güzel bir kız olacağımı
hayatın en fazla 25 e kadar eğlenceli olduğunu 25ten sonra yaşlanılacağını
ergenlik döneminde
evlenince hayatın anlamsızlaştığını
kesinlikle üniversite okuyacağımı (bugerçek oldu :) )
ev hanımı olmanın çok keyifsiz olacağını
peşimde bir sürü insan olacağını seçmekte zorlanacağımı delikafadulden
sivilcelerim geçince çok güzel olacağımı :1:
üniversite döneminde
hayatımın aşkını bulacağımı ve onunla üniversite tanışıp üniversite bitince evleneceğimi :sinifsinif: (evliliğe üni.de sıcak bakmaya başladım. şimdi çookkk ısındım da evlenemedim kaydirigubbakcemile3 )
işimi sevemeyeceğimi (tam tersi çok sevdim asla başka bir meslekte düşünemem kendimi ) bu nedenle yüksek lisans yapıp başka mesleğe geçeceğimi
üniversiteden sonra
aşkmı bulup kısa sürede evleneceğimi (üni.den 1 sene sonra gerçekten hayatımın aşkını buldum ama :sinifsinif:
şimdi
sadece 30 dan önce bir kez daha aşık olup evlenmeyi mutlu huzurlu ve çocuklu olmayı ümit ediyorum :utangac:
 
ben hep derdimki keşke böyle köy filmlerindeki gibi gizli ama güçlü bir şekilde birini seveyim çok acı çekeyim sonra o benim farkıma varsın sonuç mutlu son olsun...ama çok istiyordum böyle bir sevda yaşayayım.sonuç mu?
evet birini çok sevdim imkansız olmayabilirdi belki ama şimdi çok imkansız aralıkta nişanı var halen daha abi derim kendisine ben nereden bilecem böyle kötü bir duyguymuş...güzel birşeyler hayal edipte olduğunu hiç hatırlamam
 
İlkokuldayken tüm öğretmenler gözlüklü olur sanırdım.
 
Back
X