ben kacarak evlendım hemde okulumu bıraktım mimarlık okuyodum 3.sınıfta bıraktım kaçtım..ailem ögrendı vs. barısmaya gıttık barıstık..ama aslında hıc barısmadık

öyle görünüşte ama affetmedıler..eskıden babamın omzuna cıkar yanında yatardım arkadas gıbıydık cok baskaydık biz..ben artık babamın o cok sevdıgı kızı degılım..ne bana sarılıyor eskısı gıbı nede konusuyor..sankı komsusu oturmaya gelmıs gıbı sıradan sohpet edıyor benımle.sonra yıne öyle ugurluyor..ben kactıgımda babam okuluma gıtmıs evımden esyalarımı toplamaya..odama girmiş yatagıma uzanmıs yorganıma sarılmıs aglamıs annemı arayıp.hala kokusu duruyor yatagında demıiş sankı gelecek gıbı

ben barısmaya gıttıgımde bana bunu nasıl yaptın dedı ve koca adam agladı karsımda...kendımden nefret ettım..hayatımda en büyük pişmanlıgım babamın gözyasları olacak ve ben bunu hıcbır zaman ödeyemeyecegım..hayatım boyunca bunun azabını cekeceğim ben..hep eksık kalıcam hep onları özliycem ama ulaşamıycam..evt esımı sevıyorum...ama esıme kactıgım gün ben ailemı kaybettım ..