- Konu Sahibi uzumgozlum
- #1
çok seviyorum oda çok seviyor ailelerimiz herkes destek olmaya çalışıyor başından beri herkes çok mutlu ama hala iş bulamadı .benim iyi denilebilecek bir işim var .o üniversite mezunu gayet kültürlü düzgün bir insan .ama olmuyor olmuyor işte tam oldu derken direkten dönüyor .1 sene oldu ufak tefek işler yaptı ama evlenebilmek için düzenli ve de daha makul işler olması gerekiyor . şuanda işsiz evde .artık ailem bişiy demese bile ben utanmaya başladım onlardan kaçıyorum her an her dakika bana soru sorcaklarmış bişey diceklermiş gibi geliyor .elimiz kolumuz bağlı hiçbir adım atamıyoruz.ailelerimizle tanıştık onun ailesi bize gelip ailemle tanışmak istiyor ama bu durumda böle ciddi bir adım yeri ve zamanı degil .peki ya iş bulamazsa ben napıcam daha ne kadar bu strese bu başı öndeliğe katlanabilicem bilmiyorum .antidepresanlarla toparlamaya çalışıyorum kendimi .ona belli etmemeye çalışıyorum ama olmuyor.bazen ayrılayım neden bukadar stres diyorum ama seviyorum
sevgi güven huzur mutluluk bunlarda kolay bulunmuyor böyle kolay harcamak olmaz diyorum ama okadar karışıkki kafam altından kalkamıyorum ben ..
artık adam akıllı bir işe girmek torpile bakıyor . kimse parmagını kıpırdatmıyor dediğim gibi tam oluyor derken bi sebep oluyor ve gercekleşmiyor sanki görünmez bir el bunu engelliyor .Allahım bize yardım et lütfen çok mutsuzum ..bukadar mutluyken mutluluk bukadar yakınken aynı zaman bu denli mutsuz ve umutsuz olmak çok zor..yaptıgım hersey amaçsız geliyor zaten iş bulamıcak evlenemicez neden bukadar tanışma v.s diyorum .evcilik oynuyormuşum gibi geliyor . 


