kafa karışıklığı bu olsa gerek...

Ayglmrat .!.:

arkadaşlar ben daha yeni katıldım daha yeni kullanmaya başladım burayı ama üye olmadan öncede de sürekli takip ediyodum.. benim şöyle bi derdim var aslında bu konu üzerine çok konuşma yapılmış herkesin fikrine saygı duyuyorum o yüzden paylaşmak istedim. ben 2 senelik evliyim eşimle sevgiliyken çok sağlıklı bi ilişkimiz olmadı 3 sene beraberdik ama o yurtdışındaydı. sonra nişanlandık ve işler daha da kötü oldu kavgayla ciddi anlamda kavgayla nişanlarımızı attık 3 ay ayrı durduk hayatımın en güsel 3 ayıydı nese 3 ay sonrası eşim karşıma çıktı ve barışmak istediğini söyledi ben gerçekten istemiyodum ne evlenmek ne de onu görmek benmle konuştu pişman olduğunu söyledi nese arkadaşlar bu şekilde evlendik ama eşime karşı hep içimde burukluk vardı bu şekilde olmamlıydı die 2 sene içinde hiç beklemediğim istemediğim şekilde yürüdü evliliğim bi gün güsel bi gün kötü ben yine sabrettim ve Allaha şükür yerine oturdu biraz şimdi eşim çocuk istiyo ve ben istemiyorum aslında istiyorum ama ben eşimi çok kıskanıyorum garip ama çocuklardan çok kıskanıyorum ve en ufak bişey de benm istemediğim bişeyse senn yüzünden oldu die kızıyorum.. bu aralar hep rüyalarımda çocuğum var ben çocuk her ağladında eşime bakamıyorum senn yüzünden oldu diorum bunu nasıl aşıcam bilmiyorum çocuk istiyorum ama bazende öyle istemiyorum die tutturuyorum eşime çok yüklenicem ve korktuğum başıma gelcek die düşünüyorum ne yapım bilmiyorum bazen çocukla hayal ediyorum kendimi çok kötü oluyorum ve ben çalışıyorum hastanede işimi de çok seviyorum çok uzun yazdım kusura bakmayın...

Genişletmek için tıkla...

Ayglmrat .!.:

aklınızda çok soru kaldı ben şöyle söylim size bazı şeyler benm elimdeydi ama ben bırakıp gitmek istemedim kaçırdı yanlış bi kelime oldu kusura bakmayın. tabiki herşey rızayla oldu zorla olan hiçbişey olmadı zorla olsaydı bu zamana kadar evlilik olmazdı yani bi şekilde kopardı..

Genişletmek için tıkla...

caninfistigi .!.:

Ben konunuzu 22 yaşındayım eşim 29. Ben çocuğa kendimi hazır hissetmiyorum ama eşim istiyor ne yapmalıyım olarak alıyorum ve ona göre cevap vereceğim. Çünkü diğer kısmı bana çok ters ve gereksiz yere sinirlendiriyor.

Çiftlerden biri hazır değilse bebek konusunda ortak bir karar olmalı. Siz isteseydiniz ve eşiniz hazır olmasaydı da aynı şey geçerli olurdu. Sonuçta hayatınızı oldukça değiştirecek bir durumdan bahsediyoruz. Sizin psikolojik olarak hazır olmanız da bir tık daha önemli. Sonuçta bu işin lohusa depresyonu bile var.

Bakın cankuslarinannesi isimli kullanıcının da 2 çocuğu var, çocuklarını çok seviyor ama hazır olmadan olmuş anladığım kadarı ile. Ve konularını okursanız çocuğa hazır olmadan anne olan bir insanın dramını okuyabilirsiniz.

Eşinizle bu şekilde konuşmayı deneyin. Umarım faydası olur.

Genişletmek için tıkla...

Ayglmrat .!.:

arkadaşlar ben daha yeni katıldım daha yeni kullanmaya başladım burayı ama üye olmadan öncede de sürekli takip ediyodum.. benim şöyle bi derdim var aslında bu konu üzerine çok konuşma yapılmış herkesin fikrine saygı duyuyorum o yüzden paylaşmak istedim. ben 2 senelik evliyim eşimle sevgiliyken çok sağlıklı bi ilişkimiz olmadı 3 sene beraberdik ama o yurtdışındaydı. sonra nişanlandık ve işler daha da kötü oldu kavgayla ciddi anlamda kavgayla nişanlarımızı attık 3 ay ayrı durduk hayatımın en güsel 3 ayıydı nese 3 ay sonrası eşim karşıma çıktı ve barışmak istediğini söyledi ben gerçekten istemiyodum ne evlenmek ne de onu görmek benmle konuştu pişman olduğunu söyledi ve insanız sonuçta ne kdar da olsa insann içinde bişeyler kalıo ama ben yine istemedim ve bana eşim beni istemeyeni bende istemem aygül yetr dedi ben beylikdüzünde oturuyodum staj yaptığım yer bahçelievlerdeydi. gel seni eve bırakıyım ondan sonra sen yoluna ben yoluma geç kaldın dedi bende o cümlesine güvenerek tamam dedim ve arabaya bindim ve kaçırıldım eşim tarafından nese arkadaşlar bu şekilde evlendik ama eşime karşı hep içimde burukluk vardı bu şekilde olmamlıydı die 2 sene içinde hiç beklemediğim istemediğim şekilde yürüdü evliliğim bi gün güsel bi gün kötü ben yine sabrettim ve Allaha şükür yerine oturdu biraz şimdi eşim çocuk istiyo ve ben istemiyorum aslında istiyorum ama ben eşimi çok kıskanıyorum garip ama çocuklardan çok kıskanıyorum ve en ufak bişey de benm istemediğim bişeyse senn yüzünden oldu die kızıyorum.. bu aralar hep rüyalarımda çocuğum var ben çocuk her ağladında eşime bakamıyorum senn yüzünden oldu diorum bunu nasıl aşıcam bilmiyorum çocuk istiyorum ama bazende öyle istemiyorum die tutturuyorum eşime çok yüklenicem ve korktuğum başıma gelcek die düşünüyorum ne yapım bilmiyorum bazen çocukla hayal ediyorum kendimi çok kötü oluyorum ve ben çalışıyorum hastanede işimi de çok seviyorum çok uzun yazdım kusura bakmayın...

Genişletmek için tıkla...