- 20 Nisan 2020
- 285
- 221
- 33
- Konu Sahibi azicikturuncu
- #1
.
Son düzenleme:
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Ailesi öyle yetiştirmiş, bağırdığında susturmaya alışmış bağırdıkça susturacağını haklı olacağını zannediyor.Merhaba,
Ben 2 senedir evliyim. Yaşım 26. Eşimle üniversiteden beri beraberiz. Çok eğlenceli, esprili, istediğinde sevgisini çok güzel gösterebilen bir insan. Fakat konu eleştirilmeye, tartışmaya, beni üzmesinin nedenini sormaya geldiğinde çok değişiyor. Hep haklı, asla haksız olduğunu kabul etmez. Karşılıklı tartışamayız, hep o haklı olduğu için sonunda bağır çağır sinirlenir ya da konuşmaz. Bazen öyle şeylere sinirlenir ki emin olamayıp “şaka mı yapıyorsun, gerçekten mi sinirlendin?” diye sorarım. Çok sinirlendiğinde “gerizekalı mısın kızım sen, aptal mısın” gibi hakaretler eder. Ben ona şimdiye kadar bir kere bile hakaret etmedim. Saygımızı kaybetmeyelim derim her seferinde. “Ama sen bu lafları beni kızdırdığın için hak ettin” der. Telefonuyla çok ilgilenir, bırakmasını söylersem yine bir sinir… Zaten genel olarak aşırı bir siniri var. Annesine de aynı şeyleri yapıyor. Asla tartışamıyorlar, hemen esip gürlüyor ve hep haklı görüyor kendini.
Öfke kontrolünün olmadığını, ben onu alttan aldığım için öfke sorunun hafiflediğini vs söylüyor. Ama evlilikte tek taraflı idare etmek nereye kadar sürer bilmiyorum. Evet kör aşıklar gibi “beni çok seviyor” düşüncesi çoğu zaman geçerli olduğu için çoğu şeyi görmezden gelip içime atıyorum. Ama sevgiyle ne kadar ileri gidebileceğiz bilmiyorum…
Çocuk olursa daha büyük sıkıntı yaşarsın benden söylemesi.Konuşmaya da korkuyorum işin kötüsü. Başlarda bir uzmana görünmek istiyordu ama artık öyle bir niyeti yok. İş arkadaşları öyle denk geldi ki hepsi onun sinirini alttan alan insanlar. Bu da eve fazlasıyla yansıdı. Ne yapsa idare edileceğini düşünüyor.
Telefonun notlar kısmına upuzun yazıp asla ona göndermediğim bir mesaj var aslında, olabilirİçine attıkların yok olup gitmeyecek hatta içinde büyümeye devam edecek.
Konuşamıyorsan, mektup yaz kendisine.
Alttan almaktan yorulduğunu, senin de anlaşılmaya ve alttan alınmaya ihtiyacın ve hakkın olduğunu ifade et.
Vazgeçtim çocuktan onun haberi olmasa daÇocuk olursa daha büyük sıkıntı yaşarsın benden söylemesi.
Evet ama evlenme kararı almadan önceki 1 sene hiç tartışmamıştık, haklı haksız durumu olmamıştı. Bu da bana unutturdu sanırım ilk halleriniFlört döneminizde de böyle miydi?
Gercekten çok sevdiğiniz insanı kirmiyorsunuz biliyor musunuz .O beni çok seviyor fikrini bir kenara bırakın.Merhaba,
Ben 2 senedir evliyim. Yaşım 26. Eşimle üniversiteden beri beraberiz. Çok eğlenceli, esprili, istediğinde sevgisini çok güzel gösterebilen bir insan. Fakat konu eleştirilmeye, tartışmaya, beni üzmesinin nedenini sormaya geldiğinde çok değişiyor. Hep haklı, asla haksız olduğunu kabul etmez. Karşılıklı tartışamayız, hep o haklı olduğu için sonunda bağır çağır sinirlenir ya da konuşmaz. Bazen öyle şeylere sinirlenir ki emin olamayıp “şaka mı yapıyorsun, gerçekten mi sinirlendin?” diye sorarım. Çok sinirlendiğinde “gerizekalı mısın kızım sen, aptal mısın” gibi hakaretler eder. Ben ona şimdiye kadar bir kere bile hakaret etmedim. Saygımızı kaybetmeyelim derim her seferinde. “Ama sen bu lafları beni kızdırdığın için hak ettin” der. Telefonuyla çok ilgilenir, bırakmasını söylersem yine bir sinir… Zaten genel olarak aşırı bir siniri var. Annesine de aynı şeyleri yapıyor. Asla tartışamıyorlar, hemen esip gürlüyor ve hep haklı görüyor kendini.
Öfke kontrolünün olmadığını, ben onu alttan aldığım için öfke sorunun hafiflediğini vs söylüyor. Ama evlilikte tek taraflı idare etmek nereye kadar sürer bilmiyorum. Evet kör aşıklar gibi “beni çok seviyor” düşüncesi çoğu zaman geçerli olduğu için çoğu şeyi görmezden gelip içime atıyorum. Ama sevgiyle ne kadar ileri gidebileceğiz bilmiyorum…
Öfke kontrolü yok ve öfkesinin nedeni sizsinizÇok sinirlendiğinde “gerizekalı mısın kızım sen, aptal mısın” gibi hakaretler eder. Ben ona şimdiye kadar bir kere bile hakaret etmedim. Saygımızı kaybetmeyelim derim her seferinde. “Ama sen bu lafları beni kızdırdığın için hak ettin” der.
Konuşmaya da korkuyorum işin kötüsü. Başlarda bir uzmana görünmek istiyordu ama artık öyle bir niyeti yok. İş arkadaşları öyle denk geldi ki hepsi onun sinirini alttan alan insanlar. Bu da eve fazlasıyla yansıdı. Ne yapsa idare edileceğini düşünüyor.
Evlenme hazırlığı yaparken de hiç gerilmediniz mi? Nelerden çıkıyor tartisma mesela? Gerçi bunların hiçbiri bahane değil. Seven insan kendini tutar, sevdiğini incitmek istemez bence.Evet ama evlenme kararı almadan önceki 1 sene hiç tartışmamıştık, haklı haksız durumu olmamıştı. Bu da bana unutturdu sanırım ilk hallerini
Sizin için zor bir durum, zaman içinde yıpranacaksınız gibi duruyor. Sinir kontrolü için tedavi görür en kısa sürede umarım.Merhaba,
Ben 2 senedir evliyim. Yaşım 26. Eşimle üniversiteden beri beraberiz. Çok eğlenceli, esprili, istediğinde sevgisini çok güzel gösterebilen bir insan. Fakat konu eleştirilmeye, tartışmaya, beni üzmesinin nedenini sormaya geldiğinde çok değişiyor. Hep haklı, asla haksız olduğunu kabul etmez. Karşılıklı tartışamayız, hep o haklı olduğu için sonunda bağır çağır sinirlenir ya da konuşmaz. Bazen öyle şeylere sinirlenir ki emin olamayıp “şaka mı yapıyorsun, gerçekten mi sinirlendin?” diye sorarım. Çok sinirlendiğinde “gerizekalı mısın kızım sen, aptal mısın” gibi hakaretler eder. Ben ona şimdiye kadar bir kere bile hakaret etmedim. Saygımızı kaybetmeyelim derim her seferinde. “Ama sen bu lafları beni kızdırdığın için hak ettin” der. Telefonuyla çok ilgilenir, bırakmasını söylersem yine bir sinir… Zaten genel olarak aşırı bir siniri var. Annesine de aynı şeyleri yapıyor. Asla tartışamıyorlar, hemen esip gürlüyor ve hep haklı görüyor kendini.
Öfke kontrolünün olmadığını, ben onu alttan aldığım için öfke sorunun hafiflediğini vs söylüyor. Ama evlilikte tek taraflı idare etmek nereye kadar sürer bilmiyorum. Evet kör aşıklar gibi “beni çok seviyor” düşüncesi çoğu zaman geçerli olduğu için çoğu şeyi görmezden gelip içime atıyorum. Ama sevgiyle ne kadar ileri gidebileceğiz bilmiyorum…