Merhaba arkadaşlar. Elimden geldiği kadar kısa anlatmaya çalışacağım.
Eşimle 5 sene önce çok zor şartlar altında evlendik. Annemle çok büyük sorunlar yaşadım. Kendisi babamin ailesini hiçbir zaman sevmedi. Kendi ailesine 5 gidiyorsa babamın ailesine 1 giderdi.
Annem, annesi ve kardeşleriyle sabahlara kadar oturup gelin ve damatlar, akrabalar konu komşu kim varsa onlar hakkında konuşurlardı. Benim veya babam hakkında bir şey söylendiğinde gelir bizimle kavga ederdi.
Eşimle annemin ısrarından dolayı tanıştım. İş ciddiye binince birden istememeye başladı. Baktı ben istemeye devam ediyorum. Şiddet uyguladı, hakaretler, evde aç kaldım aylarca ayrıldığımı bildiği halde. Babamda sustu sadece. Çünkü beni susturmak annemi susturmaktan daha kolaydı. Ayrı olduğumu düşündüğü halde böyle davranmaya devam etti. Hatta babam bir gün odama sandviç getirdiği için kıyameti kopardı. Eşimle görüşmeye başladık biz bu arada tekrar. Annen rayından çıkınca babam dedi gelsinler seni istesinler ben annene rağmen seni vereceğim.
Annem her özel günümde sorun çıkardı. Bana bağırdı çağırdı. Erkek tarafı geç gelse bana patlardı veya getirdikleri bir şeyi beğenmedi bana kızardı.
Uzun lafın kısası biz evlendik. Şuan annem ve iki kucuk kardeşimle görüşemiyorum. Annem izin vermiyor. Babam bizim düğünden bir sene sonra ayrılma kararı aldı ve boşandı.
Gelelimki suanki duruma. 5 senelik evliliğimde görümcem tarafindan elestirildim. Yüzüm asık olsa veya migrenim tuttuğu için bi ortama gitmesem hemen anneme benzetildim eleştirildim. Biten çay bardağını görmem suç, kayinvalidemi doktora götürürüm sorun yok goturmem bir kere kötü olurum. Eşimin haraketlerinden bile ben suçlanıyorum. Iki sene önce ikiside benden özür diledi ve yeniden başlangıç yapalım dediler.
2 Senem sakin gecti bazen hareketlerime takılsalar bile. Bu sene görümcem ve ben hamileydik ayni anda. Kısa bi dönem önce kendisi doğum yaptı ve oğluna burnumda tüten öldü mü kaldımı bilmediğim kardeşimin ismini verdi bildiği halde. Çocuğu zor bi doğum olduğu için kontrol altında tuttular bir hafta. Öğrendiğimde cok ağladım neden diye ve bu mesajı attım:
.. abla.. yazsammi yazmasammi bilemedim. Dun aksamdan beri ağlıyorum .... ismini koydunuz mu kesin? Kardesimin ismi.. ... ismini agizima bile alamaz oldum ben. Cocuk hayatta en sevdigimdi, konuşamaz gorusemez oldum.. Ben senin cocuguna karışamam karismakta istemem.. Omur boyu her isim soylendiginde veya demek istedigimde aklima gelecek.. yuzum düşecek.. yabanci degilsin. Soylemek istedim.. sonra pisman olmak istemiyorum keske deseydim diye.. ama onceden bildiginiz icin koymazsiniz diye dusunmustum.. sonradan neden söylemedin demeyin diye soyluyorum..
Cevap alamadım. Fazla takılmadım yazmamasına. Tabi dokunuyor ama ben sadece içimi döktüm. Ertesi gun bir WhatsApp grubuna mesaj attığım için gruptan çıktı. Yine aldırış etmedim yemek yolladım hastaneye eşimle. Koronadan dolayı tek kişi gidebiliyor ziyarete. Löp löp yemiş. Ne sağol ne selam söyle ne bisey. Bunun üstüne ben bidaha arayip sormadım. Eşimde kızgın olduğu için oda arayip sormadı.
Gecen hafta eşimi annesi babası karşısına almış ve benim onu ailesinden ayırmak istediğimi söylemişler. Bende annemin huyları varmış. Arkadaşlarındanda ayiracakmisim. Huzursuzmusum. Ne varmış ismi vermişse çünkü beğenmiş. Sevinmeliymisim kardeşimin ismi diye ve buna benzer cok şeyler. Eşim öyle birsey yok dese bile devam etmişler.
Bunları öğrendikten sonra babami aldım yanlarına gittim kuran kitabını alıp elime öyle birsey olmadığını söyledim. Inanin eşime her hafta sonu gidelim diyen benim. Aradın mı diye soran benim. Ablana git benden bilirler diyen yine benim.
biz oyle düşünmüyoruz dediler sanki ben uyduruyormusum gibi taki eşimin söylediğini söyleyene kadar. Kayinvalidem başka şeyler söyledi yok onu gözün aydın diye aramamisim bebek doğduğunda tarzında. Konuya pek basmadilar
Daha cok detaylara girersem uzayacak ama şuan ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Bu çirkin şeyler ikinci kez olduğu için aslında görüşmek istemiyorum ama bu sefer diyorlar çocuklarını düşün. Yüz yüze geleceksiniz vs.
Gorusmesem adım annesi gibi bak gerçekten olacak. Ne yapmalıyım? Cok yorgunum.
eşim kendi kırgın onlara karşı Aslinda. Ablam oldu bitti huzursuzluk çıkarıyor annemi babamı dolduruyor diyor. Ben onları daha öncede uyardım hala yapıyorlar diyor.. aslinda annem ve annesigilin durumundalar ama suçlanan benim.. esiminde benim gibi ailesiz kalmasını istemiyorum ama olanları sindiremiyorum. Şaşırdım kaldım
