Ben sizin kadar sorun yaşamıyorum çünkü anneleri ile yaşıyorlar
Ama hep diken üzerinde bir halim var, gözün üzerinde kaş var desem eşimin bakışları değişiyor
Hiç bir zaman kötü davranmadım, hiç bir zaman incitmedim
Yaşları ufak değil biri 15 diğeri 9 yaşında
Anne rolünde değilim en baştan ablaları olacağımı belirttim, annelerine saygı duyduğumu da
Ama anneleri benim gibi değil, huzur bozmak için çocukları sonuna kadar kullanıyor
Ve eşim bunu biliyor olmasına rağmen her kaprislerine boyun eğiyor
Tüm planlarımızda bir erteleme var, bir kaç kez fazlaca gerildik, çok mülayim bir insan olmama rağmen tepki vermeden edemedim. Eşime köle olacaksan sen olursun ama ben olamam dedim. Bu yaştan sonra benim için zaten zor evliliğe alışmak bana biraz alan yarat dedim. Eski eşi çok sıkıntı yaratıyor, gece yarıları telefonlar, acıtasyonlar, koş geller, arkadan çocuklar adama bir huzurlu uyku yok sürekli faaliyetteler. Koşmasa kadın çocukları dolduruyor babanız sizi bir o... ya tercih etti diyerek. Yani lafın kısası yargılamak kolayda yaşama aşamasında zor. Tabi ki bilerek evlendik hepimiz ama bu sürekli işkenceyi de hak ettik anlamına gelmiyor.
bide herkes çocuk doğurur herkes anne olmaz kadın bulmuş kocayı kendi huzurunu ne diye bozsun bir de ondan doğuracaktır..
siz çocuk bakıcısı değilsiniz bunu da belirtin 
