Merhaba hanımlar.
Öncelikle hepinize iyi günler diliyorum.
Mayıs ayından beri aşırı çalkantılı bir süreçten geçiyorum. İsteyen eski konularıma bakıp durumumdan haberdar olabilir.
Evet gayet düzenli olan hayatımı gururumu daha fazla ezdirmemek adına zora soktum ve istifa ettim. Ufak tefek pişmanlıklar yok mu, tabiki var. Ama bu kararı vereim ve dik bir şekilde olabildigince arkasında duruyorum kararımın.
Gelin görün ki, evde oturmak bana göre değilmiş. Sıkılıyorum. Kendimi işe yaramaz gibi hissediyorum. Lütfen beni bu konuda yanlış anlamayın. Hayatımın son 11 senesini lisans + lisansüstü uzmanlık adına aşırı tempolu şekilde yaşadım. Bir anda herşeyi bırakınca da sudan çıkmış balığa döndüm.
Kafamı dinlemek falan evet güzel hoş ama işte zaman geçmiyor. Hava sıcak. Çalışan arkadaslarımın hepsi işinde gücünde. İnanır mısınız anneannemin bile benden aktif sosyal hayatı var. Ben de tekrar hayata dönmek istiyorum.
Gelelim konu açmamın sebebine. Önüme bir teklif geldi. Tamamen farklı bir şehirde, önceki işimden daha alt bir konumda, önceki işimin yaklaşık yarı maaşında bir iş. Ama önümde 6 aylık bir deneme süreci gibi bir dönem var. 6 ayın sonunda istedigim taktirde ve istedigim şartları bulabildigim bir kurum dahilinde geçiş yapabileceğim. Uzmanlığıma da gittigim şehirde sıfırdan değil ama belirli bir aşamasından sonra başlayabileceğim.
Kafam dünden beri kazan gibi.
Ailem bu sürece kadar arkamdalardı ama bu işe sıcak bakmıyorlar. Bir nevi attan inip eşeğe binmek gibi hoş bir tabir olmasa da.
Yaşadığım şehirde kendime ait evim var, kira falan ödemiyordum ve maddi açıdan şükür çok rahattım. Gittigim yerde bu da olmayacak.
Acele mi ediyorum, kabul etmeyi cok gururuma yediremesem de bir yerden de başlamak gerek diye düşünüyorum.
Belirli bir birikimim var ama hazıra dağ dayanmaz. En basitinden bu ay mtv ödemem gerek, 500 küsür. Her ay kredi kartı harcamam şu bu derken birikimim beni max 8 ay idare eder.
Eskisi gibi devler bünyesinde çalışabilmek için gerekli sınavları güncellemem gerek. Onlar da en geç mayıs ayı. Yani her koşulda babamdan 30 yaşına gelince para istemek zorunda kalacagım. Babadır yapar ama gururuma yediremiyorum.
Ben diyorum ki, sınavlarımı güncelleyene kadar kabul edeyim. tamamen farklı bir şehir, muhtemelen kurulu bir ev düzeni olmayacak. Ama en azından kendi paramı kazanıyor olacagım. Bir yandan çalışıp bir yandan sınavlara hazırlanayım. Siz olsanız napardınız?
Öncelikle hepinize iyi günler diliyorum.
Mayıs ayından beri aşırı çalkantılı bir süreçten geçiyorum. İsteyen eski konularıma bakıp durumumdan haberdar olabilir.
Evet gayet düzenli olan hayatımı gururumu daha fazla ezdirmemek adına zora soktum ve istifa ettim. Ufak tefek pişmanlıklar yok mu, tabiki var. Ama bu kararı vereim ve dik bir şekilde olabildigince arkasında duruyorum kararımın.
Gelin görün ki, evde oturmak bana göre değilmiş. Sıkılıyorum. Kendimi işe yaramaz gibi hissediyorum. Lütfen beni bu konuda yanlış anlamayın. Hayatımın son 11 senesini lisans + lisansüstü uzmanlık adına aşırı tempolu şekilde yaşadım. Bir anda herşeyi bırakınca da sudan çıkmış balığa döndüm.
Kafamı dinlemek falan evet güzel hoş ama işte zaman geçmiyor. Hava sıcak. Çalışan arkadaslarımın hepsi işinde gücünde. İnanır mısınız anneannemin bile benden aktif sosyal hayatı var. Ben de tekrar hayata dönmek istiyorum.
Gelelim konu açmamın sebebine. Önüme bir teklif geldi. Tamamen farklı bir şehirde, önceki işimden daha alt bir konumda, önceki işimin yaklaşık yarı maaşında bir iş. Ama önümde 6 aylık bir deneme süreci gibi bir dönem var. 6 ayın sonunda istedigim taktirde ve istedigim şartları bulabildigim bir kurum dahilinde geçiş yapabileceğim. Uzmanlığıma da gittigim şehirde sıfırdan değil ama belirli bir aşamasından sonra başlayabileceğim.
Kafam dünden beri kazan gibi.
Ailem bu sürece kadar arkamdalardı ama bu işe sıcak bakmıyorlar. Bir nevi attan inip eşeğe binmek gibi hoş bir tabir olmasa da.
Yaşadığım şehirde kendime ait evim var, kira falan ödemiyordum ve maddi açıdan şükür çok rahattım. Gittigim yerde bu da olmayacak.
Acele mi ediyorum, kabul etmeyi cok gururuma yediremesem de bir yerden de başlamak gerek diye düşünüyorum.
Belirli bir birikimim var ama hazıra dağ dayanmaz. En basitinden bu ay mtv ödemem gerek, 500 küsür. Her ay kredi kartı harcamam şu bu derken birikimim beni max 8 ay idare eder.
Eskisi gibi devler bünyesinde çalışabilmek için gerekli sınavları güncellemem gerek. Onlar da en geç mayıs ayı. Yani her koşulda babamdan 30 yaşına gelince para istemek zorunda kalacagım. Babadır yapar ama gururuma yediremiyorum.
Ben diyorum ki, sınavlarımı güncelleyene kadar kabul edeyim. tamamen farklı bir şehir, muhtemelen kurulu bir ev düzeni olmayacak. Ama en azından kendi paramı kazanıyor olacagım. Bir yandan çalışıp bir yandan sınavlara hazırlanayım. Siz olsanız napardınız?
