- Konu Sahibi gulerresim
-
- #1
aaaa
Son düzenleme:
26 yaşında 1 yıllık evliyim , eşimde 29 yaşında ikimizde çalışıyoruz evimiz kira öyle çok bir borcumuz yok. Eşim bebek istiyor bende istiyorum lakin eşimin ailesine pek alışamadım ben, gelirler gideriz sorun yok ama rahat değilim diğer arkadaşlar gibi gideyim yemek yapayım temizliğine yardım edeyim falan yok misafir gibiyim alışamadım, alışmamamın sebeplerinden en önemlisi annemi düğünümüzden 13 gün sonra kaybetmem ki kabullenemedim ailesini içine giremedim, sanki mesafe olmazsa çok yüz göz olup her işime karışacaklar gibi geliyor. tabi konu bebek ve ilk torun olunca aklıma bir sürü şey geliyor okuduklarım sağdan soldan duyduklarım... zaten sık gelip gitmemizi istiyor buna belli bir mesafe koymayı başardım 2 haftada bir gidiyoruz 2/3 saatliğine akşam yemeğine ama bebek olunca çok daha üstüne düşecekler bu konun haliyle daha sık gidip gelmeler olacak , ben biraz kıskancım bebeğimi paylaşmak istemeyeceğim işime karışılmasını istemeyeceğim ama olmayacak muhakkak yaşayacağım sanırım. bebek olunca onca insanı dolduracak evime yedi kat eli bile kv. bebek görmeye geldiler diye mevlütte gecelikle yat diye tutturacak hastaneye bir dünya insan gelecek . kimse dinlenip toparlanmamı beklemeyecek ve bayanlar aaa bizde sendeniz bizim yanımızda utanma sen yat uzan bebeğini emzir diyecek ama ben öyle biri değilim yapamam kendi annem ablamın yanında da yapamam sadece kv. yanı değil ama bilsem ki ablam bana annem gibi bakacak kimsenin eline bırakmayacak hiç düşünmem ama o da olmayacak ablamında 4 yaşında bir kızı var onunla ilgilenmesi gerekecek çok değil kendimi toparlayana kadar yardım etse beni kimseye muhtaç etmese yalnız kalmayacağımı bilsem keşke tüm bunları düşünüp istediğim halde cesaret edip hamileliği bir bebeği göze alamıyorum ama biliyorum ki 1yıl sonrada olsa 10 yıl sonrada olsa kv. aynı kv. ne yapacağım bilmiyorum
kendını bıraz rahatlatmaya çalış,çok fazla üzerine düşme konunun.Tabıkı kv. uzerıne dusecek,onlarında oğullarının çocugu,ilgi odağı olucak,gelen gıden olucak herkes bunları yasıyor.Bıraz sabretmeye calıs.Ablanla da konussan,yıgenını de alıp bı sure senınle kalsa daha rahat olursun sanırım.
Bir kadın doğum yapınca az birazda okuyup araştırınca sanki 10 çocuk doğurmuş gibi tecrübe sahibi olabiliyor. .
Sana birşey denildiğinde kulaklarını tıkayacak veya nazikçe fikrini belirteceksin. .
Çok aktif veya hareketli biri isen doğumunda rahat olursa kimsenin uzun uzun bakmasına gerek kalmayacak eşinin 3-4 günlük yardımı sonucunda eski hayatına dönebileceksin. .
Ama kayınvaliden yüzünden çocuk fikrini ertelemen bence yanlış . . Eşinde sende hazırsan sıkıntı olacağını düşünmüyorum
Bir kadın doğum yapınca az birazda okuyup araştırınca sanki 10 çocuk doğurmuş gibi tecrübe sahibi olabiliyor. .
Sana birşey denildiğinde kulaklarını tıkayacak veya nazikçe fikrini belirteceksin. .
Çok aktif veya hareketli biri isen doğumunda rahat olursa kimsenin uzun uzun bakmasına gerek kalmayacak eşinin 3-4 günlük yardımı sonucunda eski hayatına dönebileceksin. .
Ama kayınvaliden yüzünden çocuk fikrini ertelemen bence yanlış . . Eşinde sende hazırsan sıkıntı olacağını düşünmüyorum
tabiki sevecekler ama işime karışırlarsa sen dur bilmezsin derlerse
tabiki sevecekler ama işime karışırlarsa sen dur bilmezsin derlerse
yanlış anlama ama doğmamış çocuğa don biçmiş gibi olmuşsun daha şimdiden. hele bi hamile kal, sağlıkla bebeğini kucağına al, sonra düşünürsün bunları.
26 yaşında 1 yıllık evliyim , eşimde 29 yaşında ikimizde çalışıyoruz evimiz kira öyle çok bir borcumuz yok. Eşim bebek istiyor bende istiyorum lakin eşimin ailesine pek alışamadım ben, gelirler gideriz sorun yok ama rahat değilim diğer arkadaşlar gibi gideyim yemek yapayım temizliğine yardım edeyim falan yok misafir gibiyim alışamadım, alışmamamın sebeplerinden en önemlisi annemi düğünümüzden 13 gün sonra kaybetmem ki kabullenemedim ailesini içine giremedim, sanki mesafe olmazsa çok yüz göz olup her işime karışacaklar gibi geliyor. tabi konu bebek ve ilk torun olunca aklıma bir sürü şey geliyor okuduklarım sağdan soldan duyduklarım... zaten sık gelip gitmemizi istiyor buna belli bir mesafe koymayı başardım 2 haftada bir gidiyoruz 2/3 saatliğine akşam yemeğine ama bebek olunca çok daha üstüne düşecekler bu konun haliyle daha sık gidip gelmeler olacak , ben biraz kıskancım bebeğimi paylaşmak istemeyeceğim işime karışılmasını istemeyeceğim ama olmayacak muhakkak yaşayacağım sanırım. bebek olunca onca insanı dolduracak evime yedi kat eli bile kv. bebek görmeye geldiler diye mevlütte gecelikle yat diye tutturacak hastaneye bir dünya insan gelecek . kimse dinlenip toparlanmamı beklemeyecek ve bayanlar aaa bizde sendeniz bizim yanımızda utanma sen yat uzan bebeğini emzir diyecek ama ben öyle biri değilim yapamam kendi annem ablamın yanında da yapamam sadece kv. yanı değil ama bilsem ki ablam bana annem gibi bakacak kimsenin eline bırakmayacak hiç düşünmem ama o da olmayacak ablamında 4 yaşında bir kızı var onunla ilgilenmesi gerekecek çok değil kendimi toparlayana kadar yardım etse beni kimseye muhtaç etmese yalnız kalmayacağımı bilsem keşke tüm bunları düşünüp istediğim halde cesaret edip hamileliği bir bebeği göze alamıyorum ama biliyorum ki 1yıl sonrada olsa 10 yıl sonrada olsa kv. aynı kv. ne yapacağım bilmiyorum
Arkadaşım bu kadar şeyi kafanda kurup yorma kendini yawİnan okurken ben yoruldum, sanki evde 3 çocukta ben bakıyorum gibi. Herşeyin hayırlısı için dua et, ve sandığın gibi de olmayabilir. Benim anneminde tek torun olamasına rağmen 10 günde bir görse ona yetiyor mesela.. çok seviyor, ama çocuk öyle kolay değil, yorucu iş. Herkes kendi çocuğunu büyütsün diye düşünen kayınvalideler de çok inan :)
Mevlüt idi, görmeye gelen falan, hepsi geçer sonuçta. Ebedi yükler değil...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?