kafam karıştı :(

gulerresim .!.:

26 yaşında 1 yıllık evliyim , eşimde 29 yaşında ikimizde çalışıyoruz evimiz kira öyle çok bir borcumuz yok. Eşim bebek istiyor bende istiyorum lakin eşimin ailesine pek alışamadım ben, gelirler gideriz sorun yok ama rahat değilim diğer arkadaşlar gibi gideyim yemek yapayım temizliğine yardım edeyim falan yok misafir gibiyim alışamadım, alışmamamın sebeplerinden en önemlisi annemi düğünümüzden 13 gün sonra kaybetmem ki kabullenemedim ailesini içine giremedim, sanki mesafe olmazsa çok yüz göz olup her işime karışacaklar gibi geliyor. tabi konu bebek ve ilk torun olunca aklıma bir sürü şey geliyor okuduklarım sağdan soldan duyduklarım... zaten sık gelip gitmemizi istiyor buna belli bir mesafe koymayı başardım 2 haftada bir gidiyoruz 2/3 saatliğine akşam yemeğine ama bebek olunca çok daha üstüne düşecekler bu konun haliyle daha sık gidip gelmeler olacak , ben biraz kıskancım bebeğimi paylaşmak istemeyeceğim işime karışılmasını istemeyeceğim ama olmayacak muhakkak yaşayacağım sanırım. bebek olunca onca insanı dolduracak evime yedi kat eli bile kv. bebek görmeye geldiler diye mevlütte gecelikle yat diye tutturacak hastaneye bir dünya insan gelecek . kimse dinlenip toparlanmamı beklemeyecek ve bayanlar aaa bizde sendeniz bizim yanımızda utanma sen yat uzan bebeğini emzir diyecek ama ben öyle biri değilim yapamam kendi annem ablamın yanında da yapamam sadece kv. yanı değil ama bilsem ki ablam bana annem gibi bakacak kimsenin eline bırakmayacak hiç düşünmem ama o da olmayacak ablamında 4 yaşında bir kızı var onunla ilgilenmesi gerekecek çok değil kendimi toparlayana kadar yardım etse beni kimseye muhtaç etmese yalnız kalmayacağımı bilsem keşke tüm bunları düşünüp istediğim halde cesaret edip hamileliği bir bebeği göze alamıyorum ama biliyorum ki 1yıl sonrada olsa 10 yıl sonrada olsa kv. aynı kv. ne yapacağım bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

gulerresim .!.:

26 yaşında 1 yıllık evliyim , eşimde 29 yaşında ikimizde çalışıyoruz evimiz kira öyle çok bir borcumuz yok. Eşim bebek istiyor bende istiyorum lakin eşimin ailesine pek alışamadım ben, gelirler gideriz sorun yok ama rahat değilim diğer arkadaşlar gibi gideyim yemek yapayım temizliğine yardım edeyim falan yok misafir gibiyim alışamadım, alışmamamın sebeplerinden en önemlisi annemi düğünümüzden 13 gün sonra kaybetmem ki kabullenemedim ailesini içine giremedim, sanki mesafe olmazsa çok yüz göz olup her işime karışacaklar gibi geliyor. tabi konu bebek ve ilk torun olunca aklıma bir sürü şey geliyor okuduklarım sağdan soldan duyduklarım... zaten sık gelip gitmemizi istiyor buna belli bir mesafe koymayı başardım 2 haftada bir gidiyoruz 2/3 saatliğine akşam yemeğine ama bebek olunca çok daha üstüne düşecekler bu konun haliyle daha sık gidip gelmeler olacak , ben biraz kıskancım bebeğimi paylaşmak istemeyeceğim işime karışılmasını istemeyeceğim ama olmayacak muhakkak yaşayacağım sanırım. bebek olunca onca insanı dolduracak evime yedi kat eli bile kv. bebek görmeye geldiler diye mevlütte gecelikle yat diye tutturacak hastaneye bir dünya insan gelecek . kimse dinlenip toparlanmamı beklemeyecek ve bayanlar aaa bizde sendeniz bizim yanımızda utanma sen yat uzan bebeğini emzir diyecek ama ben öyle biri değilim yapamam kendi annem ablamın yanında da yapamam sadece kv. yanı değil ama bilsem ki ablam bana annem gibi bakacak kimsenin eline bırakmayacak hiç düşünmem ama o da olmayacak ablamında 4 yaşında bir kızı var onunla ilgilenmesi gerekecek çok değil kendimi toparlayana kadar yardım etse beni kimseye muhtaç etmese yalnız kalmayacağımı bilsem keşke tüm bunları düşünüp istediğim halde cesaret edip hamileliği bir bebeği göze alamıyorum ama biliyorum ki 1yıl sonrada olsa 10 yıl sonrada olsa kv. aynı kv. ne yapacağım bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...