Kafayı yemek üzereyim artık

Kedili ev

Ben,oğlum ve kedim ♥️
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
3 Eylül 2015
15
5
Arkadaşlar merhaba foruma uzun süredir üye olmama rağmen sadece konuları okumak için bakıyordum. Az çok buradaki üyelerinde benim konum hakkında yapacakları yorumu biliyorum. Dertleşmeye, fikirlerinize ve yol bulmaya ihtiyacım var. Ben 19 yaşında çokta tanımadığım ve ailemin asla onay vermediği biriyle kaçarak evlendim. O dönem nasıl bir hayatın içine düşeceğimle ilgili pek fikrim olmamakla beraber çevremdeki insanların evliliği ile ilgili kötü birşey duyunca 'insan neden katlanır, boşanmak çokmu zor, hiç mi gururları yok diye yorum yapardım.Şimdi 9,5 senelik evliyim 7 yaşında bir oğlum var. Evliliğim boyunca sürekli fiziksel ve psikolojik şiddete uğradım/uğruyorum. Eşime göre ben dışarı çıksam başkasına kuyruk sallayan evde otursam eve başkasını almak için oturan bir kadınım. Kaldı ki beni yakınen tanıyan insanlar, arkadaşlarım ve kendi ablaları dahil dışardan çok katı göründüğümü asla öyle bir izlenim bırakmadığımı söylerler. Ama eşim bekarken evli bir çok kadınla birlikte olmuş ve yaşadığı şeylerin yakıştırmasını bana yapmayı seven bir insan. Basit bir şekilde özet geçiyorum çünkü yıllardır yaşadığım şeyler konuya sığacak şeyler değil. Ailem beni okutmadı evlendikten sonra liseyi arkadaşım desteği ile dışardan okudum. Hiç çalışma hayatım olmadı kendime ait 1 kuruş paramda yok. Boşansam bir süre zorlanıp sonra toparlanırım biliyorum ama beni düşündüren şey oğlum bu sene 2. sınıfa başlayacak ve ben çalışırsam ona bakacak kimse yok. Ailem çok yakın ama asla destek olmaz. Annem bencil bir kadın ve geçen sene de böyle bir durum yaşadım o zaman açık açık ben bakamam dedi. Bakıcı tutayım desem zaten ev kira mümkün değil altından kalkamam ne yapacağım bilmiyorum. Anlayacağınız kafayı yemek üzereyim. Eşim 4 gün önce evi terk etti otelde kalıyor. Sebebi ise dizinden bir ameliyat geçirdi 15 gün önce artık toparlandı kendi yürüyebilir durumda. Yılda 1 kez 1 haftalığına gelen ablamı görmeye gideyim mi diye sordum birşey olursa aramasını söyledim. 4 saat ablamın yanında kaldım dönerken dışarıdan birşey istiyor mu diye aradım telefonda bana nasıl olduda aklına geldim dedi kapattı. Eve geldim oğlum benden önce içeri girdi bağırarak niye geldiniz ki gelmeseydiniz dedi. Bende niye böyle davrandığını giderken kendisine sorduğumu söyledim. Bana insan bir arar birşey oldumu düştümmü fln diye dedi. Zaten 4 saatliğine gittiğimi birşey olursa aramasını söylediğimi hatırlattım. Sonra konu o kadar farklı yerlere geldiki zorla ayağa kalkan adam beni dövmek için kalktı ben oğlumu alıp kendimi odaya kilitledim sonrada işte çıktı gitti. Sürekli arayıp oğlumla konuşup onu çok sevdiğini fln söylüyo ama o kavga esnasında ve daha öncekiler de oğlum korkudan sinir krizi geçirip günlerce etkisinden çıkamıyor kendine göre herşeyin sorumlusu benim. Dışarıya karşı mükemmel bir insan yaşadıklarımı anlatsam kimse inanmaz. Biraz uzun oldu hakkınızı helal edin.
 
Şu evden kaçanların %80'i senin gibi..
Yazık ediyorsunuz çocuktan yaştan kendinize..
Kocan tam bir d.m.b.k..
Evli kadınlarla birlikte olup kendi karisini o...pu sanan cinsten.
ANCAK kendi hayvanligini onur madalyası gibi taşımaktan da imtina etmiyor.
Bir iş bul öncelikle.
Sonrasında çok küçük bir daire..
Gerekirse bir kuru ekmek yeyin ama kocanizin size o..pu demesine,sizi dövüp gururunuzu yerle yeksan etmesine izin vermeyin.
Çocuk için illaki benden daha tecrübeli birileri öneride bulunacaktır.Ancak psikolojik refahı için bu çocuğun zaten babadan uzak kalması gerek bana sorarsanız.
 
Sığınma evleri var gidebilirsiniz sonrasında devlet ve yaşayacağımız yerde ki belediye yardım ediyor kiraniza Kadar. Boşanmaktan da korkmuyorsnz nasılsa bırakıp gidin.
Aslında oturduğum evdeki düzenimi bozmak istemiyorum. Burada yaşamaya devam edip çalışıp hayatımı devam ettirmek istiyorum ama manevi destek görmemek çocuğumla çalışma durumunu nasıl yürüyeceğimi düşünmek beni delirtiyor.
 
Ruh hastası, pskopat ya.
Darp raporu alıp uzalaştırma kararı çıkarttır. Birdaha da dönemesin eve. Yazık değil mi o çocuğa ya yaşadığı pskolojiye bak reva mı bu yavruna cesur ol çocuğun için ayağa kalk.
Çocuk okula gidiyor partime bulaşıkcılık bile olur bir iş bul devlet yardımlarına yazıl kirana yemene içmene yardım ederler. Ama nolur o savaş ortamından o cocuğu çıkar nolur.
 
tek caren calisabilmen gibi duruyor evde cocuk bakimi da yapamaz misin
cocugun gunduz okula gidecek evinde cocuk bakabilirsin o yokken en azindan elinde bir paran olur biriktirirsin yolun sonu gorunmuyor simdiden maddi bir birikime baslaman lazim
 
Aslında oturduğum evdeki düzenimi bozmak istemiyorum. Burada yaşamaya devam edip çalışıp hayatımı devam ettirmek istiyorum ama manevi destek görmemek çocuğumla çalışma durumunu nasıl yürüyeceğimi düşünmek beni delirtiyor.
Orda hiç güzel anınız yok ki ne diye kalacaksnz çocuğunuzu da alın o adamın yüzünü görmeyeceginiz güzel bir yere gidin daha iyi olmaz mı ?
 
Şu evden kaçanların %80'i senin gibi..
Yazık ediyorsunuz çocuktan yaştan kendinize..
Kocan tam bir d.m.b.k..
Evli kadınlarla birlikte olup kendi karisini o...pu sanan cinsten.
ANCAK kendi hayvanligini onur madalyası gibi taşımaktan da imtina etmiyor.
Bir iş bul öncelikle.
Sonrasında çok küçük bir daire..
Gerekirse bir kuru ekmek yeyin ama kocanizin size o..pu demesine,sizi dövüp gururunuzu yerle yeksan etmesine izin vermeyin.
Çocuk için illaki benden daha tecrübeli birileri öneride bulunacaktır.Ancak psikolojik refahı için bu çocuğun zaten babadan uzak kalması gerek bana sorarsanız.
Aynen öyle yaptığı şeyleri yıllarca bana yakışırdı bunu öyle bir şekilde yaptıki hemde bazen durup acaba doğru mu söylüyor diye düşünüyordum. Kendimden tiksindim bir dönem hiç suçum olmamasına rağmen. Özgüvenimi yitirdim. 2 senedir takmamaya çalışıyorum daha iyiyim psikolojik olarak bunu gördükçe dahada delirip bana yükleniyor. Oğlum zaten babaya çok düşkün bir çocuk değil çünkü artık herşeyin farkında bana yaptıklarını görüyor. Ev sıkıntısı yok düzenimi bozmam. Burada iş imkanımda var çok rahat bulurum. Daha öncede bir yere başvurdum kabul edildim izin vermedi çalışmama ayaklarımın üzerinde durunca kendisine katlanmayacağımı biliyor.
 
Evde sinir krizi geçiren bir çocuk varken hala boşanırsam ne yaparım diye mi düşünüyorsunuz?
Haklısınız ama düşündüğüm şey boşanırsam ne yaparım değil çocukla nasıl çalışabilirim nasıl bir yol izleyebilirim tam olarak sorun bu
 
Çocuğunuz elinizden kayıp gidiyor hanımefendi. Babası annesini dövmeye yelteniyor, kaçmak için odaya kilitliyorsunuz.
30 yaşında kadınım, ben kaldıramam şunu. Bunu o çocuğa yapamazsınız. Yaparsanız da ya ruhen çökmüş bir adam yetiştirirsiniz ya da aynı babasından gördüğünü işleyen dayakçı bir adam yetiştirirsiniz. Buradan sağlıklı bir birey çıkma ihtimali yok, apaçık yazıyorum. Karar sizin valla, nasıl kaçıp evlenip çocuk yaptıysanız; şimdi sorumluluğunu da kaldıracaksınız. Başka çareniz yok.
 
Orda hiç güzel anınız yok ki ne diye kalacaksnz çocuğunuzu da alın o adamın yüzünü görmeyeceginiz güzel bir yere gidin daha iyi olmaz mı ?
Doğrusu buna pek cesaretim yok. Yıllarca sindirilmiş bir insan olarak ilk adım olarak bunu yapmam mümkün değil
 
Aynen öyle yaptığı şeyleri yıllarca bana yakışırdı bunu öyle bir şekilde yaptıki hemde bazen durup acaba doğru mu söylüyor diye düşünüyordum. Kendimden tiksindim bir dönem hiç suçum olmamasına rağmen. Özgüvenimi yitirdim. 2 senedir takmamaya çalışıyorum daha iyiyim psikolojik olarak bunu gördükçe dahada delirip bana yükleniyor. Oğlum zaten babaya çok düşkün bir çocuk değil çünkü artık herşeyin farkında bana yaptıklarını görüyor. Ev sıkıntısı yok düzenimi bozmam. Burada iş imkanımda var çok rahat bulurum. Daha öncede bir yere başvurdum kabul edildim izin vermedi çalışmama ayaklarımın üzerinde durunca kendisine katlanmayacağımı biliyor.
Harekete geçmek için neyi bekliyorsunuz ozaman?
 
Haklısınız ama düşündüğüm şey boşanırsam ne yaparım değil çocukla nasıl çalışabilirim nasıl bir yol izleyebilirim tam olarak sorun bu
Bir yolunu bulacaksınız. O çocuğu bu dünyaya getirip böyle berbat bir aile hayatı yaşatmaya, psikolojisini bozmaya hakkınız yok. Kendinizi yırtacak o çocuğa normal bir hayat yaşama imkanı sağlayacaksınız. Nasıl yaparsınız bilmem, okul sonrası etüde mi verirsiniz, komşunuza mı emanet edersiniz bir yolunu bulacaksınız, bulmak zorundasınız.
 
Doğrusu buna pek cesaretim yok. Yıllarca sindirilmiş bir insan olarak ilk adım olarak bunu yapmam mümkün değil
Vah bana ah bana diyerek ne çocuğunu ne kendini kurtaramazsın. Duygularını nötr yapıp, alıp çıkmalısın çocuğunu o evden. Boşan hayatını kur, çocuğuna bir düzen kur sonra oturup ah bana vah bana yaparsın ha onu yaparken en baştan başla kocaya kaçıp gitmenden.
 
Aynen öyle yaptığı şeyleri yıllarca bana yakışırdı bunu öyle bir şekilde yaptıki hemde bazen durup acaba doğru mu söylüyor diye düşünüyordum. Kendimden tiksindim bir dönem hiç suçum olmamasına rağmen. Özgüvenimi yitirdim. 2 senedir takmamaya çalışıyorum daha iyiyim psikolojik olarak bunu gördükçe dahada delirip bana yükleniyor. Oğlum zaten babaya çok düşkün bir çocuk değil çünkü artık herşeyin farkında bana yaptıklarını görüyor. Ev sıkıntısı yok düzenimi bozmam. Burada iş imkanımda var çok rahat bulurum. Daha öncede bir yere başvurdum kabul edildim izin vermedi çalışmama ayaklarımın üzerinde durunca kendisine katlanmayacağımı biliyor.
Çalışma şartlarını çocuğun okul saatlerine göre ayarlama şansınız olur mu?
Okul tam gün mü?
 
X