Kafayı yemek üzereyim artık

eğer evinde internetin varsa çağrı merkezinde çalışabilirsin evden..bir çok firma bilgisayarını da veriyor..hem oğluna bakarsın hem evinde olursun..bir fikir sadece
 
4 gün önce evi terketti otelde kalıyor, cocğuyla sürekli konuşuyor seni de suçlamaya devam ediyor tamaam. Peki daha ne kadar otelde kalcakmış. Eve geri döncek mi. Boşanmak istiyor mu o da. Boşansanız sen o evde kalsan sana rahat verecekmi. İnsan gibi boşanmayı başarabilecekmi.
Korkuların var bu çok normal. Kimsenin eleştirmesine kınamasına aldırma. Ama kulak ardı da etme. Sana rahatca bu kadar kötü davranmasının baş sebebi kaçarak evlenmiş olmanız bunu biliyorsun.
Adam evi terketti kenarda bir kuruş paran yok ee 4 gündür ne yapıyorsun cocukla.
 
Hayır öğlenci 12 buçuk 5 buçuk arası
Evden ayrılmak istemiyorsunuz anladığım kadarıyla , çalışmanıza izin vermeyen adam boşanacak mı sizinle ? Ya da boşansa da medeni bir şekilde mi olacak bu boşanma sizce ? Öğretmenlerden tanıdığınız biri varsa haber verin , çocuk bakabilirim gibisinden . Öğlenci öğretmenlerden belki biri bakıcı arıyordur . Böylece çocuk okuldayken çalışıp para kazanırsınız .
 
Yaşlı bakıcılığı yapabilirsiniz. Yatılı isteyenler de var öylede olabilir.
 
Aslında oturduğum evdeki düzenimi bozmak istemiyorum. Burada yaşamaya devam edip çalışıp hayatımı devam ettirmek istiyorum ama manevi destek görmemek çocuğumla çalışma durumunu nasıl yürüyeceğimi düşünmek beni delirtiyor.

Adam size dışarıda erkek mi arıyorsun demiyor mu? Çalışmanıza nasıl ses çıkartmayacak?
 
4 gün önce evi terketti otelde kalıyor, cocğuyla sürekli konuşuyor seni de suçlamaya devam ediyor tamaam. Peki daha ne kadar otelde kalcakmış. Eve geri döncek mi. Boşanmak istiyor mu o da. Boşansanız sen o evde kalsan sana rahat verecekmi. İnsan gibi boşanmayı başarabilecekmi.
Korkuların var bu çok normal. Kimsenin eleştirmesine kınamasına aldırma. Ama kulak ardı da etme. Sana rahatca bu kadar kötü davranmasının baş sebebi kaçarak evlenmiş olmanız bunu biliyorsun.
Adam evi terketti kenarda bir kuruş paran yok ee 4 gündür ne yapıyorsun cocukla.
İnanın bundan sonraki süreç nasıl geçer kestiremiyorum. Neler olur boşanma sürecinde neler yaşarız.
Benim arayıp yalvarmamı bekliyor muhtemelen dönmek için ama asla öyle birşey olamaz.
4 gündür para harcamamı gerektirecek bir durum olmadı evden hiç çıkmadım. Şayet olursa da alyansım var parmağımda onu bozdurup idare ederim.
 
Bu günlerini hiç unutma olurmu. Boşanırsın ya da çaresizlikten barışırsın tercih senin. Cocugun 7 yaşında artık bebek degil. Bir an önce çalışman lazım.
Hayat sandıgın kadar kısa degil fakat dinç yaşların cok cabuk geciyor. Şu an ki psikolojiyle çok zor geliyor sana biliyorum ama imkansız degil.
İlk kocayı boşadığımda ben daha emziriyordum. Oyle internet filan da yaygın değildi. Hiç bir işim maddiyatım vs yoktu. Hiç bir destekçim de yoktu. Annem hayatta bakmaz diyorsun mecbur kalınırsa o da bakar sanırım. Ya da halası vs. İlla bir yol bulunur.
 
çocuğa çok üzüldüm, buraya yazacağınıza kaçıp gidin boşanın. düzenimi bozamam nedir yaa? uff biz çocuklarımızın üzerine titreyelim bunlar bile isteye çocuklarının psikolojisini bozsun. sonra çocuklarımız böyle sorunlu bireylerle okulda karşılaşsın. çocuğa sahip çık boşan, iş bul çalış, çocukla birlikte psikoloğa gidip bu izleri silmeye çalışın daha ne söylenebilir.
 
aileden yardım isteyeceğiniz en azından kiraya vs destek olacak kimseniz mi yok? iş tecrübesi olmadan bu yaşınızda iş bulmanız zor çünkü mantıklı düşünmek lazım. evlendikten sonra alınan mülk vs yok mu? çekişmeli boşanırsanız bu yaptıkları da kanıtlıysa yüklü bir manevi tazminat ödemek zorunda kalabilir size
 
Arkadaşlar merhaba foruma uzun süredir üye olmama rağmen sadece konuları okumak için bakıyordum. Az çok buradaki üyelerinde benim konum hakkında yapacakları yorumu biliyorum. Dertleşmeye, fikirlerinize ve yol bulmaya ihtiyacım var. Ben 19 yaşında çokta tanımadığım ve ailemin asla onay vermediği biriyle kaçarak evlendim. O dönem nasıl bir hayatın içine düşeceğimle ilgili pek fikrim olmamakla beraber çevremdeki insanların evliliği ile ilgili kötü birşey duyunca 'insan neden katlanır, boşanmak çokmu zor, hiç mi gururları yok diye yorum yapardım.Şimdi 9,5 senelik evliyim 7 yaşında bir oğlum var. Evliliğim boyunca sürekli fiziksel ve psikolojik şiddete uğradım/uğruyorum. Eşime göre ben dışarı çıksam başkasına kuyruk sallayan evde otursam eve başkasını almak için oturan bir kadınım. Kaldı ki beni yakınen tanıyan insanlar, arkadaşlarım ve kendi ablaları dahil dışardan çok katı göründüğümü asla öyle bir izlenim bırakmadığımı söylerler. Ama eşim bekarken evli bir çok kadınla birlikte olmuş ve yaşadığı şeylerin yakıştırmasını bana yapmayı seven bir insan. Basit bir şekilde özet geçiyorum çünkü yıllardır yaşadığım şeyler konuya sığacak şeyler değil. Ailem beni okutmadı evlendikten sonra liseyi arkadaşım desteği ile dışardan okudum. Hiç çalışma hayatım olmadı kendime ait 1 kuruş paramda yok. Boşansam bir süre zorlanıp sonra toparlanırım biliyorum ama beni düşündüren şey oğlum bu sene 2. sınıfa başlayacak ve ben çalışırsam ona bakacak kimse yok. Ailem çok yakın ama asla destek olmaz. Annem bencil bir kadın ve geçen sene de böyle bir durum yaşadım o zaman açık açık ben bakamam dedi. Bakıcı tutayım desem zaten ev kira mümkün değil altından kalkamam ne yapacağım bilmiyorum. Anlayacağınız kafayı yemek üzereyim. Eşim 4 gün önce evi terk etti otelde kalıyor. Sebebi ise dizinden bir ameliyat geçirdi 15 gün önce artık toparlandı kendi yürüyebilir durumda. Yılda 1 kez 1 haftalığına gelen ablamı görmeye gideyim mi diye sordum birşey olursa aramasını söyledim. 4 saat ablamın yanında kaldım dönerken dışarıdan birşey istiyor mu diye aradım telefonda bana nasıl olduda aklına geldim dedi kapattı. Eve geldim oğlum benden önce içeri girdi bağırarak niye geldiniz ki gelmeseydiniz dedi. Bende niye böyle davrandığını giderken kendisine sorduğumu söyledim. Bana insan bir arar birşey oldumu düştümmü fln diye dedi. Zaten 4 saatliğine gittiğimi birşey olursa aramasını söylediğimi hatırlattım. Sonra konu o kadar farklı yerlere geldiki zorla ayağa kalkan adam beni dövmek için kalktı ben oğlumu alıp kendimi odaya kilitledim sonrada işte çıktı gitti. Sürekli arayıp oğlumla konuşup onu çok sevdiğini fln söylüyo ama o kavga esnasında ve daha öncekiler de oğlum korkudan sinir krizi geçirip günlerce etkisinden çıkamıyor kendine göre herşeyin sorumlusu benim. Dışarıya karşı mükemmel bir insan yaşadıklarımı anlatsam kimse inanmaz. Biraz uzun oldu hakkınızı helal edin.
Saglikci misiniz nereden biliyorsunuz sinir krizi geçirdiğini?
Katıla katıla ağladı diye sinir krizi demeyelim lutfen
 
Kadın en büyük düşmanı kadın diye boşuna söylemiyormuş gerçekten. Paylaştığıma pişman ettiniz. Merak ediyorum normalde de bu şekilde acımasız mısınız yoksa nasıl olsa burada sanal ortam söyler geçerim vicdanım rahat kafasında mısınız? Tekrar söylüyorum herkes hayatı aynı şartlarda yaşamıyor. Zaten boşanma kararı aldığımı ve çocuğa bakma konusunda derdim olduğunu defalarca yazdım. Ha çocuk yetiştirme konusuna gelince benim elimde olmadığından iyi bir ortamda yetiştirme şansım olmadı belki kabul. Sizin mükemmel ortamda sorunsuz yetiştirdiğiniz çocuklar bizim gibilerin toksik çocuklarına yaklaşmazlar olur biter? Bunu da öğretmişsinizdir artık. Malum biz gibiler olduğumuz ortamdan kaynaklı sorunlu çocuklar yetiştiriyoruz ya. Kaldı ki benim burada paylaştığım birkaç cümle ile yargılama hakkıda kimseye düşmez. Benim yaşadığım şeylerin belki yarısını yaşasanız çoktan çocuğunuz annesiz kalmıştı bile. Ben çocuğum için boşanıyorum yine endişem de onun için. Yetememe korkusu yaşıyorum. Biliyorum her ne kadar en iyisi ayrılmak olsada anne olarak insan olarak çekindiğim çok şey var. Arkamda kimsem yok. Manevi olarak kimsem yok. Kaçarak evlendiğim için kendin ettin kendin çek düşüncesi var. Gece ağlamaktan suratımın şekli değiştiği halde kalkıp oğluma bunu yansıtmadan onunla oyunlar oynayıp şarkılar söyleyip iyi vakit geçirmeye çalıştığım zamanda oldu. Olanlardan koruyamadığım şahit olduğu zamanda. Artık kendimde ayakta durma cesaretini bulmuşken kimsenin sert sözleriyle tekme yemek istemiyorum. Yine içime kapanıp kendime sen beceremezsin diyip başa dönmek aynı şeyleri yaşamak istemiyorum.
Eğer mümkünse yetkili biri konuyu silsin istiyorum.
Mümkün değilse de yazılanlara şu süreçte hiçbir şekilde cevap vermeyeceğim. Zaten olmayan gücümü laflarınızınla tükettiğiniz için teşekkür ederim.
 
Hiç o düşüncede olmadım. Boşanmayı uzun zamandır kafaya koymuştum cesaret edemiyordum. Artık öyle bir derdim de yok.
Başka konularda da yazdım, çocuğun dünyaya gelmesi %100 bizim sayemizde, biz istediğimiz için oluyor. Kadın istemezse, hamileliği boyunca bir odada kilitli tutulmadıysa bir yolunu bulur ve hamileliği sonlandırır. Bu nedenle anne olarak çocuklarımızdan biz sorumluyuz. Onları her türlü kötülükten korumak zorundayız.

Baba babalığını yaparsa, çocuğunu severse, her şeyiyle ilgilenirse mükemmel olur tabi. Ama sizin durumunuzdaki babanın çocuğunu sevmesi ilgilenmesi bir şey ifade etmiyor. Annesine çocuğunun gözü önünde psikolojik ve fiziksel şiddet uygulayan bir babayla büyüyen 7 yaşındaki çocuktan olgun diye bahsetmeyin. Bana göre çaresiz kabullenmek bu.
7 yaşında çocuk annesi dayak yemesin diye beraber odaya kilitleniyor. Çocuğu da kilitlemenizin sebebi ne, onu da mı dövüyor bu adam? Okulda, sokakta yaşıtları çocukluğunu yaşıyorken oğlunuzun muhatap oldukları, bağırış çağırış kavga dayak. Ki dün de başlamamış bunlar. Kendi bildi bileli bu hayata doğmuş çocuk. Yetişkin olduğunda pek de babasından farklı olmayacak çünkü annesi hala bu adamla beraberse demek doğrusu bu diyecek.

Çok radikal bir karar alıp en kısa zamanda harekete geçin. Kocası ölen üstelik beş kuruşu olmayan kadınlar ne yapıyorsa siz de onları yapın. Mesela oturduğunuz evden çıkmayın, boşanma dilekçesinde şiddet gördüğünüzü belirtip adamı gönderin evden. Çok klasik olacak ama merdiven silin ya da markette reyonları düzenleyin temizleyin ama çalışmaya bir yerden başlayın.
 
çok üzüldüm.
umarım bir çıkış yolu bulabilirsiniz.
bir arkadaşım var ailesi uzak eşiyle boşanma aşamasında 7 yaşında da oğlu var
anaokulunda çalışıyor çocuk okul çıkışı yanına geliyor falan bir sistem kurmuş
acaba bu tarz işlere mi baksanız hem çalışır hem çocuğunuz yanınızda olur.
 
Ama eşim bekarken evli bir çok kadınla birlikte olmuş ve yaşadığı şeylerin yakıştırmasını bana yapmayı seven bir insan
Hersey bır kenara zaten bosanmamak en buyuık hatanız ama,sunu yakıstıran adama afedersın de sen de ozamn benım p... mısın?Demıyor musunuz?Hanı bunu yakıstırıp hala sızle nıe evlı kalmıs?
Bosanmamıza zaten dıyecek bısey yok,merdıven sılmek,evlere temızlıge gıtmez,en olmadı cocuk bakıp para kazanmak dayak yemekten daha zor gelıyor bazı kadınlara.Bısey dıyemyorum ben artık.
 
Benım kardesıme temızlıge gelen abla 30 yasında falan 4 yasında kızı var.Kızıyla gıdıyor temızlıge.Ilk zamanlar annesı bakıyormus.Annesı bakamaz hale gelınce,zaten sayılı evlere gıdıyor.O kadar talep var temızlık ısınde.Kadın sahın araba almıs onla gıdıyor temızlıge.Yapan yapıyr yanı.Bosanmıs kızıyla kurulu duzenı var.Helal olsun dıyorum her gordugumde.
 
Benım kardesıme temızlıge gelen abla 30 yasında falan 4 yasında kızı var.Kızıyla gıdıyor temızlıge.Ilk zamanlar annesı bakıyormus.Annesı bakamaz hale gelınce,zaten sayılı evlere gıdıyor.O kadar talep var temızlık ısınde.Kadın sahın araba almıs onla gıdıyor temızlıge.Yapan yapıyr yanı.Bosanmıs kızıyla kurulu duzenı var.Helal olsun dıyorum her gordugumde.
Ne kadar sevindim o kadın adına. Umarım hep Rahat eder. Mutlu olur
 
Kadın en büyük düşmanı kadın diye boşuna söylemiyormuş gerçekten. Paylaştığıma pişman ettiniz. Merak ediyorum normalde de bu şekilde acımasız mısınız yoksa nasıl olsa burada sanal ortam söyler geçerim vicdanım rahat kafasında mısınız? Tekrar söylüyorum herkes hayatı aynı şartlarda yaşamıyor. Zaten boşanma kararı aldığımı ve çocuğa bakma konusunda derdim olduğunu defalarca yazdım. Ha çocuk yetiştirme konusuna gelince benim elimde olmadığından iyi bir ortamda yetiştirme şansım olmadı belki kabul. Sizin mükemmel ortamda sorunsuz yetiştirdiğiniz çocuklar bizim gibilerin toksik çocuklarına yaklaşmazlar olur biter? Bunu da öğretmişsinizdir artık. Malum biz gibiler olduğumuz ortamdan kaynaklı sorunlu çocuklar yetiştiriyoruz ya. Kaldı ki benim burada paylaştığım birkaç cümle ile yargılama hakkıda kimseye düşmez. Benim yaşadığım şeylerin belki yarısını yaşasanız çoktan çocuğunuz annesiz kalmıştı bile. Ben çocuğum için boşanıyorum yine endişem de onun için. Yetememe korkusu yaşıyorum. Biliyorum her ne kadar en iyisi ayrılmak olsada anne olarak insan olarak çekindiğim çok şey var. Arkamda kimsem yok. Manevi olarak kimsem yok. Kaçarak evlendiğim için kendin ettin kendin çek düşüncesi var. Gece ağlamaktan suratımın şekli değiştiği halde kalkıp oğluma bunu yansıtmadan onunla oyunlar oynayıp şarkılar söyleyip iyi vakit geçirmeye çalıştığım zamanda oldu. Olanlardan koruyamadığım şahit olduğu zamanda. Artık kendimde ayakta durma cesaretini bulmuşken kimsenin sert sözleriyle tekme yemek istemiyorum. Yine içime kapanıp kendime sen beceremezsin diyip başa dönmek aynı şeyleri yaşamak istemiyorum.
Eğer mümkünse yetkili biri konuyu silsin istiyorum.
Mümkün değilse de yazılanlara şu süreçte hiçbir şekilde cevap vermeyeceğim. Zaten olmayan gücümü laflarınızınla tükettiğiniz için teşekkür ederim.
burası her zamanki gibi, yardım etmeye degil yargı dagıtmaya gelen insanlarla dolu.
moralinizi bozmayın ve boşanma kararınızdan geri dönmeyin lütfen. eminim cocugunuz icin güzel bir gelecek kuracaksınız. güçlü bir kadınsınız.
haftaici yarı zamanlı iş bulsanız, haftasonları da cocugunuzla birlikte temizliğe gitseniz ya da markette filan calıssanız olmaz mı. inşallah gönlünüze göre olur herşey
 
X