Kafayı yiyeceğim

herkese merhaba. Bundan 1 hafta önce gayet mutluyken birden aklıma ölüm düşüncesi geldi. Ölüm neydi? Ben neydim? Ben var mıydım? Benim ben sandığım aslında ne? Ben bir bilinç miyim yoksa bir ruh mh yoksa sadece bir beden mi? Varlık ve yokluk aslında ne? Yokluk ne demek? Düşüncelerimi anlatamıyorum. En azından etrafımdakiler anlamıyor. Ya yok olursam diyorum. Yaşama iç güdüm yok olmayı kabullenemiyor. Bir amacım olmalı benim. Bu dünyadaysam eğer bir amacım olmalı. Sonra diyorum yok olunca bu korkularımın anlamı da olmaz ki. Doğmadan önce nasıl yoksam öldükten sonra da yok olabilirim. Ama ben kendimi bildim bileli buyum işte. Yok olmak istemiyorum. İnançsızlıktan mı oluyor bunlar? Beynim almıyor. Yaşamı, hayatı, dünyayı, evreni. Ya aslında bunlar yoksa. Yani ben neyim? Delireceğim galiba. Diyorum görmek diye bir şey olmasaydı aklımıza dahi gelmeyecekti. Ama görmek var. Duymak hissetmek. Bizim anlayamadığımız bir şeyler var. Var olmak ve yok olmak. Sadece iki kavram. Ya aslında başka kavramlar da varsa. Sizi de delirtmeden ben susayım artık. Sorunum ne benim noluyor bana? Eskisi gibi mutlu olmak istiyorum. Kafamda sürekli yok olma düşüncesi. Yaşamak istiyorum! Diye haykırıyor sürekli düşüncelerim.. benim gibi hisseden var mı aranızda?

İşin felsefi boyutunu bilemeyeceğim ama psikoloji imdat diye bağırıyor
Ha şimdi buradan dini boyutundan dem vurulur kolay gelsin

Böyle düşünürsen yasayamazsin ki canım varız evet şu an yok olu caz mi ölüm var evet ama yok olmuycaz ebedi bi hayat bizi bekliyor ve sinavdayiz biliyorsun..