- 28 Şubat 2007
- 842
- 7
- 54
Sigarasız bir hayatın da var olduğunu öğrenmeye çalışıyorum..
Ben,bugün ,sigarasız hayatımın ,birinci haftasını kutluyorum...
Arkadaşlar,çok zor...Ben bu kadar aşk yaşadığımızı aslında bilmediğimi fark ediyorum....
Nasıl oldu da ben bırakmaya karar verdim bunu,nasıl oldu düştü elimden,inanın bilmiyorum..Yani, ben severim sigarayı..Elimde duruşunu,kahvemle kokusunu,içime çekişimi onu derin derin,serin yaz günlerinde rüzgarda dumanının savruluşunu..Estetiğine aşığımdır ben onun,yakıştığına öyle bir yakışışı vardır ki,düşünemezsiniz o insanı çakmaksız ,ya da masasında dumansız..Ben çok severim sigarayı...Yemek isterim bazen onu,içmek kafi gelmez...Evimde olmadığı bir hayat ...??Asla düşünülemez....
İşte tam bu durumdaydım artık içmemeye karar verdiğimde..Tadına doyamaz,onsuz olamaz durumdaydım..Ve tam o anda,en çok bağlanmışken zarara,bir daha içememeye karar verdim...
‘Ya hep,ya hiç’ durumu var bende ..Ortaları sevemiyorum...Ve hiç ummadığım anda,en bağlandıklarımdan kopabiliyorum...Adam gibi,yarım yamalak keyiflerde tat bulamıyorum,bir şey hayatımdaysa tam olsun,olmayacaksa hiç olmasın durumuyla,en tam olduğu dakikada sigaramı hiç olmaya yolluyorum...Artık onu istemediğimi fark ediyorum..
Arkadaş her gün öldürüyormuş beni,damarlarımı tıkıyormuş,metabolizmamı mahvediyormuş,ciğerlerimi sömürüyormuş...Umurumda değil...Ben , asıl, kokusundan nefret ediyorum....Onu üstüme yakıştıramıyorum..
Giyin ,süslen,hazırlan,parfümlen,mislen..Sonra keyfidir tabi,yak bir sigara durumu...İşte o an çıldırıyorum..Hepsi havaya gitti,bütün çabalar..Hele o saçın kokması yok mu ardından,savruldukça parfümünü dağıtması gereken saçların sigara kokmaya başladı mı,işte o zaman ,benim için ağlama vakti geliyor çoktan...Eller tekrar kremlensin,parfüm tazelensin...Hepsi eziyet oluyor toptan..Yani iki saniyelik keyfin,faturası bu olmamalı diyor insan..
Yani sigarayı neden bıraktım??
-İğrenç koktuğu için..
-Onunla adam gibi yaşamayı bilemediğim için..
-Onsuz bir hayat düşünememeye başladığım için..
-Bu kadar hayatımı paylaşmışlığı varken,aslında artık onu istemediğimi fark ettiğim için..
Ama bu ciddi bir bağımlılıkmış,sanki ciddi bir hastalık...Kendimi tutarken,frenlerken,beynimle savaş verirken,’’Bir taneden bir şey olmaz’’ sesleri içimde yankılanırken,madde bağımlılığının mücadelesinin,şu an sigara bile olsa benim mücadele ettiğim,ne kadar zor olduğunu anlıyorum...Mümkün olduğunca,sol omzumun çığlıklarını sağ omzumun sakinliğiyle bastırmaya çalışıyorum...
Ne kadar da iç içe yaşamaya alışmışız onla,ne kadar zor geliyor şimdi kopmak...Saçma sapan şeyleri fark ediyorum..Mesela ben telefonda ‘alo’ dedikten sonra,sohbetimse arayan,kesin bir sigara yakarmışım..Elma yedikten sonra kesin ararmışım..Sodamı bardağıma koyarken çıkan köpükleri sigaramla sayarmışım..Kahvemi,çayımı,yemek ardımı geçiyorum,onlar tahmin ettiklerim,en ummadıklarımı sayıyorum..Köprünün tam ortasına geldiğimde,arabanın içinde sigara içilmesini sevmesem de,tavanımı aralayıp bir tane yakışımı hatırlıyorum...
Özlüyor muyum...??
Ne yalan...Özlüyorum..Ama düşünüyorum,nesini özlediğimi bulamıyorum..
Olayı hastalık gibi algılamaya çalışıyorum şu an sadece ve ondan kurtulmaya çalışıyorum...
Bugün tam bir haftam bitti..Kendimi,irademi(,yanımda olan tüm sevenlerimi-diyeceğim-diyemiyorum çünkü rezil olmamak için iç savaşımda bunu kimseyle paylaşmıyorum) buradan kendi kendime kutluyorum..Ve başarılarımın devamını diliyorum...
Banu Kalaycı
Ben,bugün ,sigarasız hayatımın ,birinci haftasını kutluyorum...
Arkadaşlar,çok zor...Ben bu kadar aşk yaşadığımızı aslında bilmediğimi fark ediyorum....
Nasıl oldu da ben bırakmaya karar verdim bunu,nasıl oldu düştü elimden,inanın bilmiyorum..Yani, ben severim sigarayı..Elimde duruşunu,kahvemle kokusunu,içime çekişimi onu derin derin,serin yaz günlerinde rüzgarda dumanının savruluşunu..Estetiğine aşığımdır ben onun,yakıştığına öyle bir yakışışı vardır ki,düşünemezsiniz o insanı çakmaksız ,ya da masasında dumansız..Ben çok severim sigarayı...Yemek isterim bazen onu,içmek kafi gelmez...Evimde olmadığı bir hayat ...??Asla düşünülemez....
İşte tam bu durumdaydım artık içmemeye karar verdiğimde..Tadına doyamaz,onsuz olamaz durumdaydım..Ve tam o anda,en çok bağlanmışken zarara,bir daha içememeye karar verdim...
‘Ya hep,ya hiç’ durumu var bende ..Ortaları sevemiyorum...Ve hiç ummadığım anda,en bağlandıklarımdan kopabiliyorum...Adam gibi,yarım yamalak keyiflerde tat bulamıyorum,bir şey hayatımdaysa tam olsun,olmayacaksa hiç olmasın durumuyla,en tam olduğu dakikada sigaramı hiç olmaya yolluyorum...Artık onu istemediğimi fark ediyorum..
Arkadaş her gün öldürüyormuş beni,damarlarımı tıkıyormuş,metabolizmamı mahvediyormuş,ciğerlerimi sömürüyormuş...Umurumda değil...Ben , asıl, kokusundan nefret ediyorum....Onu üstüme yakıştıramıyorum..
Giyin ,süslen,hazırlan,parfümlen,mislen..Sonra keyfidir tabi,yak bir sigara durumu...İşte o an çıldırıyorum..Hepsi havaya gitti,bütün çabalar..Hele o saçın kokması yok mu ardından,savruldukça parfümünü dağıtması gereken saçların sigara kokmaya başladı mı,işte o zaman ,benim için ağlama vakti geliyor çoktan...Eller tekrar kremlensin,parfüm tazelensin...Hepsi eziyet oluyor toptan..Yani iki saniyelik keyfin,faturası bu olmamalı diyor insan..
Yani sigarayı neden bıraktım??
-İğrenç koktuğu için..
-Onunla adam gibi yaşamayı bilemediğim için..
-Onsuz bir hayat düşünememeye başladığım için..
-Bu kadar hayatımı paylaşmışlığı varken,aslında artık onu istemediğimi fark ettiğim için..
Ama bu ciddi bir bağımlılıkmış,sanki ciddi bir hastalık...Kendimi tutarken,frenlerken,beynimle savaş verirken,’’Bir taneden bir şey olmaz’’ sesleri içimde yankılanırken,madde bağımlılığının mücadelesinin,şu an sigara bile olsa benim mücadele ettiğim,ne kadar zor olduğunu anlıyorum...Mümkün olduğunca,sol omzumun çığlıklarını sağ omzumun sakinliğiyle bastırmaya çalışıyorum...
Ne kadar da iç içe yaşamaya alışmışız onla,ne kadar zor geliyor şimdi kopmak...Saçma sapan şeyleri fark ediyorum..Mesela ben telefonda ‘alo’ dedikten sonra,sohbetimse arayan,kesin bir sigara yakarmışım..Elma yedikten sonra kesin ararmışım..Sodamı bardağıma koyarken çıkan köpükleri sigaramla sayarmışım..Kahvemi,çayımı,yemek ardımı geçiyorum,onlar tahmin ettiklerim,en ummadıklarımı sayıyorum..Köprünün tam ortasına geldiğimde,arabanın içinde sigara içilmesini sevmesem de,tavanımı aralayıp bir tane yakışımı hatırlıyorum...
Özlüyor muyum...??
Ne yalan...Özlüyorum..Ama düşünüyorum,nesini özlediğimi bulamıyorum..
Olayı hastalık gibi algılamaya çalışıyorum şu an sadece ve ondan kurtulmaya çalışıyorum...
Bugün tam bir haftam bitti..Kendimi,irademi(,yanımda olan tüm sevenlerimi-diyeceğim-diyemiyorum çünkü rezil olmamak için iç savaşımda bunu kimseyle paylaşmıyorum) buradan kendi kendime kutluyorum..Ve başarılarımın devamını diliyorum...
Banu Kalaycı
