Kalabalık içinde yalnız olmayı istemek

Kayra19

Guru
Kayıtlı Üye
11 Mayıs 2012
2.013
1.005
333
Merhabalar herkese,
Konuyu nasıl açacağım bilmiyorum ama konum kendimi yalnız hissetmem. Aslında bununla ilgili şikayetim yok ama bir sorun mu bilmiyorum.
35 yaşındayım 1 oğlum var. 2.sinifa gidiyor.
Çevremizde görüştüğümüz bir iki aile dışında kimseyle gorusmuyoruz yani herşey hep çıkar, hep menfaat. Eleye eleye bir iki aile kaldı gorustugumuz.
Oğlumun okulu ile birlikte velilerle görüşmeye basladik yani sohbet muhabbet hep aynı, dedikodu goygoy. Menfaati çıkarı olanı koruyor.
Kendimi kalabalık içinde yalnız hissediyorum. Ciddi anlamda oturup sohbet edebileceğiniz insan yok, sürekli bir dedikodu var. Bununlarin dışında tutuyorum kendimi ama bu sefer kibirli gibi hissediyorum bilmiyorum yani gördüğüm herkes böyle olduğu için normali bu mu diyorum acaba. İki laf konuşurken sürekli bir laf sokma, hep önce benciler. Hani çoğunluk nasıl olur böyle diyorum. Normalde çalışıyorum zaten biraz ara verdim evdeyim bir süre.
Yada belli bir yaşa gelince kaldıramıyorum sanirim.
Karışık oldu ama umarım anlatabildim.
Siz de nasıl? Merak ediyorum gerçekten yazarsanız sevinirim.
 
Merhabalar herkese,
Konuyu nasıl açacağım bilmiyorum ama konum kendimi yalnız hissetmem. Aslında bununla ilgili şikayetim yok ama bir sorun mu bilmiyorum.
35 yaşındayım 1 oğlum var. 2.sinifa gidiyor.
Çevremizde görüştüğümüz bir iki aile dışında kimseyle gorusmuyoruz yani herşey hep çıkar, hep menfaat. Eleye eleye bir iki aile kaldı gorustugumuz.
Oğlumun okulu ile birlikte velilerle görüşmeye basladik yani sohbet muhabbet hep aynı, dedikodu goygoy. Menfaati çıkarı olanı koruyor.
Kendimi kalabalık içinde yalnız hissediyorum. Ciddi anlamda oturup sohbet edebileceğiniz insan yok, sürekli bir dedikodu var. Bununlarin dışında tutuyorum kendimi ama bu sefer kibirli gibi hissediyorum bilmiyorum yani gördüğüm herkes böyle olduğu için normali bu mu diyorum acaba. İki laf konuşurken sürekli bir laf sokma, hep önce benciler. Hani çoğunluk nasıl olur böyle diyorum. Normalde çalışıyorum zaten biraz ara verdim evdeyim bir süre.
Yada belli bir yaşa gelince kaldıramıyorum sanirim.
Karışık oldu ama umarım anlatabildim.
Siz de nasıl? Merak ediyorum gerçekten yazarsanız sevinirim.

Size uygun ortam değilmiş takılmayın onlarla
 
Bende böyle böyle çevremi dostumu 3-4 e indirdim, samimiyetsizliğe yüzüne gülüp arkadan konuşmalara çıkar ilişkilerine gelemiyorum bana yapılması gerekmiyor başkasına yapan bana da yapar mantığındayım. Az öz insan olmalı diyorum ve arkadaşlık ve dostluk kavramını ayırıyorum artık hayatımda istemediğim kişiyle çat diye mesafemi koyuyorum.
 
Bende böyle böyle çevremi dostumu 3-4 e indirdim, samimiyetsizliğe yüzüne gülüp arkadan konuşmalara çıkar ilişkilerine gelemiyorum bana yapılması gerekmiyor başkasına yapan bana da yapar mantığındayım. Az öz insan olmalı diyorum ve arkadaşlık ve dostluk kavramını ayırıyorum artık hayatımda istemediğim kişiyle çat diye mesafemi koyuyorum.
İşte bende böyle oldum, sadece bir yerde durup acaba ben mi yanlis düşünüyorum diye düşünmekten alikoyamiyorum kendimi.
 
Ben de böyleyim
Sizi anlıyorum ve hak veriyorum da
Yasla birlikte tahammül gücü de azalıyor
O yüzden çevremde çok insan olsa da herkesle mesafemi koruyorum.
 
Çağımızın sorunu bence bu. Bende bazen aynısını düşünüyorum. Kalabalık, güzel sofralarda dostlarımla zaman geçirmek istiyorum mesela ama o ortam oluşmuyor. Sevdiğim insanlar tabiki var ama 2-3 aileyi geçmez. Hatta yakındır bir eleme daha yaparım 😅

Ben bunun aslında insanların hayattan beklentisiyle alakası olduğunu düşünüyorum senin benim gibi insanlar olduğun gibi olmayı önemserken bazı insanlar olmasa bile var göstermeye çalışıp bunu önemsiyor. Bu durumda da tabiki çıkarlar ve bencillikler devreye giriyor.

Kullanıldığımı hissettiğim veya huzursuz olduğum hiçbir ortama girmiyorum, arkadaşlığımı sürdürmüyorum önce uyarıyorum sonra kendimi çekiyorum. Bu kendime sağlamak zorunda olduğum bir adalet ve konfor alanı bana göre.
 
Yurdum insanını severim iyidir hoştur ama boşu da çok boştur maalesef.

Burda da ayni ortam, merak etmeyin, her yer ayni.
Herkes samimiyet istiyor ama kötü davranan da mutlaka çıkıyor.

Tavriniz yanlış degil, hatta cok yerinde. Size iyi gelmeyenlerle ya az görüşülecek ya hic görüşülmeyecek.

Zaman icinde daha iyi insanlarla karşılaşırsınız. Yaşla ilgili degil, denk gelen kişilerin yanlışlığından kaynaklaniyor sıkıntınız.
39 yaşındayım, hâlâ yeni insanlarla tanışmayi seviyorum, hele ki buraya yeni taşındım insana ihtiyaç var:)
 
İşte bende böyle oldum, sadece bir yerde durup acaba ben mi yanlis düşünüyorum diye düşünmekten alikoyamiyorum kendimi.
Rahatsızlık duyduğunuz ortamda sohbette veya kişide durup bir düşünün sorun sizde mi diye değilse yanlış düşünen siz değilsinizdir yanlış yapan onlardır :)
 
Aile, eş, çocuklar dışında gerisi yalnız kalmamak için sadece sosyalleşmek amaçlı kurulan ilişkiler bence. Artık hiçbir arkadaşıma özelimi anlatmıyorum, derdimi sırrımı vermiyorum. Çünkü anlatılan hiçbir şey aranızda kalmıyor. Derdinize üzülmüyolar, sizinle sevinmiyolar. Sürekli kıyaslama, kıskandırma çabaları. Yoruldum vallahi. İş yerinde yeterince insana doyuluyor zaten…
 
bir kaç ihtimal var.
birincisi: alıngansınız ve insan davranışlarına dair beklentileriniz var ve bunun dışında davranış görünce biraz saldırı olacak algılıyorsunuz
ikincisi: saldırgan ve şakacı iletişim gerçekleştiren insanlara denk geldiniz, şaka yapıyorlar ama ofansif tınlıyor olabilir, sizi tam tanımadıkları için ve hatta kimle hangi seviyede iletişim gerçekleştireceklerini bilmedikleri için böyle hissettiriyor.
üçüncüsü: gerçekten saldırgan, laf sokan kompleksli insanlara denk geldiniz, ancak kendi istedikleri konseptte diyalog gerçekleştiriyor, iletişimi domine ediyor, amerikan lisesi popüler kızlar gibi laf sokuyor ve iletişim kurduğunu sanıyor.

ben bir süre hep iki ve üçe denk geldiğimi düşündüm. sonra anladım ki ben de biraz alınganım ve davranışları kalıplara sokuyorum. o nedenle size yazdıklarınızı hissettiren iletişimleri masaya yatırıp objektif bakarsanız eğer kibirli misiniz yoksa onlar saldırgan mı anlamak kolay oluyor.
katıldığım kısım şu; gerçekten fazla insanla tatmin edici diyalog gerçekleştirmek çok zor.
amacını anlayamadığım, "bu neydi şimdi" dedirten, kendisi ile iletişim kurduğumda ona anlattıklarım bana koz vermiş hissi yaratan kim varsa onlarla az konuşmaya gayret ediyor, ekstra bilgi vermiyorum. çünkü anlattıklarınızı laf sokmak için kullanacak insanlar olabilirler.
ama önce niyeti çözmek lazım
 
bir kaç ihtimal var.
birincisi: alıngansınız ve insan davranışlarına dair beklentileriniz var ve bunun dışında davranış görünce biraz saldırı olacak algılıyorsunuz
ikincisi: saldırgan ve şakacı iletişim gerçekleştiren insanlara denk geldiniz, şaka yapıyorlar ama ofansif tınlıyor olabilir, sizi tam tanımadıkları için ve hatta kimle hangi seviyede iletişim gerçekleştireceklerini bilmedikleri için böyle hissettiriyor.
üçüncüsü: gerçekten saldırgan, laf sokan kompleksli insanlara denk geldiniz, ancak kendi istedikleri konseptte diyalog gerçekleştiriyor, iletişimi domine ediyor, amerikan lisesi popüler kızlar gibi laf sokuyor ve iletişim kurduğunu sanıyor.

ben bir süre hep iki ve üçe denk geldiğimi düşündüm. sonra anladım ki ben de biraz alınganım ve davranışları kalıplara sokuyorum. o nedenle size yazdıklarınızı hissettiren iletişimleri masaya yatırıp objektif bakarsanız eğer kibirli misiniz yoksa onlar saldırgan mı anlamak kolay oluyor.
katıldığım kısım şu; gerçekten fazla insanla tatmin edici diyalog gerçekleştirmek çok zor.
amacını anlayamadığım, "bu neydi şimdi" dedirten, kendisi ile iletişim kurduğumda ona anlattıklarım bana koz vermiş hissi yaratan kim varsa onlarla az konuşmaya gayret ediyor, ekstra bilgi vermiyorum. çünkü anlattıklarınızı laf sokmak için kullanacak insanlar olabilirler.
ama önce niyeti çözmek lazım
Tespitleriniz güzel, Mesela şu var.
Okul başında yeni tanıştık bazı arkadaşlarla 4 5 kişilik bir grup olduk. Kahvaltıya gittik bir sabah tanışma babında. orada çalışan engelli biri vardı. Biraz ters konuşuyor elinde olmadan. Arkadaş onu tersledi tersledigi gibi diğerlerinden ses çıkmadı sadece ben tepki verdim. Engelli olduğunu anlamadığını düşündüm yoksa cocugumda çocuğum diyen birisi başkasının cocuguna da bu şekilde davranmaz diye. Olabilir beni ilgilendirmiyor diyince başımdan aşağı kaynar su döküldü. Tabi tepkiyi ben verince ben tepki veren kişi modunda oldum. Güzelce uyardım sadece.
Diğerlerinden ses çıkmadı. Zaten sonrasında ise girdim ve daha da mesafeli olduk.
Çünkü buna ses çıkarmayan insanlarla bağ kuramam asla. Neyse o şekilde davranan arkadaşın yazligina gittiler diğerleri. Ve onunla daha iyi olduklarini, orada çok güzel agirlandiklarini ve niyetini daha iyi anladıklarını söylediler. (Tabi burda menfaat devreye giriyor.)

Gibi gibi..
 
insanların büyük bir kısmı sürekli güzel anlar yaşadıkları insanlarla vakit geçirmek istiyor artık. ya da güzel vakit geçirme imkanını kendilerine sunanlarla vakit geçirmek istiyorlar. sürekli belli içerikleri konuşuyorlar. benim mesela bir sınırım var. olmayan konuda spekülatif konuşamıyorum. o nedenle öyle ortamlarda kalakalıyorum.
en iyisi olmuş bence. benzer hassasiyetteki birilerine elbet denk gelirsiniz.
 
Back
X