- 5 Ocak 2022
- 35
- 10
- 38
- 26
- Konu Sahibi Sustainable loneliness
-
- #21
Yani kuzenim genelde kendi arkadaşlarına da öyle. Sadece neden çevrem bu insanlarla dolu anlamıyorum. Çalışıyorum o tarz şeyler için para ve vakit gerekiyor biraz
Yani kuzenim genelde kendi arkadaşlarına da öyle. Sadece neden çevrem bu insanlarla dolu anlamıyorum. Çalışıyorum o tarz şeyler için para ve vakit gerekiyor birazBu durumda söyledıklerınıze bakarak üzgünüm ama sizinle vakit gecırmek istemıyorlar. .calısıyor musunuz sosyallesmek ıcın tiyatro dil kursu spor salonu gibi ugraslar edinseniz nasıl
Valla lise döneminden 2, 1 tane ortaokuldan, 1 tane de üniversite zamanından kalma sağlam 4 tane dostum var. Hepsiyle hâlâ sürekli samimi bir şekilde görüşürüz. Ama yaş ilerledikçe ben de kalıcı arkadaşlıklar kurmakta zorlandığımı görüyorum.Genelde hep az arkadaşım olmuştur insanlarla hemen samimi olabilen biri değilim. Fakat çok iyi arkadaşlıklarım olsa da bir noktadan sonra eskisi kadar görüşemiyoruz. Farklı şehirlerden dolayı normal olabilir ama lisedeki arkadaşlarımla da görüşmüyoruz ya da işten çok yakın olduğum arkadaşlarımla. Samimi olunca gerçekten eğleniyoruz ve gülüyoruz ama genelde karşı taraf ortamdan gidince ilişkisini kesmeye başlıyor. İnsanları görüyorum çok kalıcı arkadaşlıkları var, hep bir aradalar. Benim arkadaşlarım neden böyle anlam veremiyorum. Bunu dillendirdikçe sanki iyice azalıyor. Sizin de buna benzer durumunuz oldu mu? Olduysa bu konuda n’aptınız? Kendimi çok şanssız hissediyorum.
Sen ve diğer seçenekler (dinlenmek, başkasıyla görüşmek, iş, hastalık, yemek, gezmek, uyumak akla gelebilecek bütün alternatifler) arasında diğer seçeneğe daha müsaitler demek sadece.Yakınımdaki insanları tanıyorum bir insanın sürekli işi olmaz neticede:))
Bir şeyin tek taraflı olması bir noktadan sonra bıktırır. Samimi olduğumuz insanların böyle yapması tuhaf zaten.
Yani çoğunun böyle olması zaten sorguladığım şey. Sanırım hep aynı tarz insanları hayatıma çekiyorum. Sanırım biraz da evden çıkmayı sevmeyen tipler. Çünkü çoğu hep evde takılıyorSen ve diğer seçenekler (dinlenmek, başkasıyla görüşmek, iş, hastalık, yemek, gezmek, uyumak akla gelebilecek bütün alternatifler) arasında diğer seçeneğe daha müsaitler demek sadece.
İş yerinden arkadaşlarınızla nasıl ilişkileriniz orda da yoksa sevılmeyen bi karakter olma ihtimaliniz olabilir yani vakitlerini size ayırmak istemiyorlarYani kuzenim genelde kendi arkadaşlarına da öyle. Sadece neden çevrem bu insanlarla dolu anlamıyorum. Çalışıyorum o tarz şeyler için para ve vakit gerekiyor biraz
Genelde severler ama orada çok fazla yaşıtım yokİş yerinden arkadaşlarınızla nasıl ilişkileriniz orda da yoksa sevılmeyen bi karakter olma ihtimaliniz olabilir yani vakitlerini size ayırmak istemiyorlar
Ben de öyle yapıyorum ve sonuç aylarca bazılarıyla yıllarca görüşemiyorum. Ben de bu konuda cidden çok şanssız olduğumu düşünüyorumArkadaşlıkta alma-verme dengesi önemlidir onlar size ne kadar vakit ayırıyorsa siz de o kadar vakit ayırmalısınız fazlasını değil. Bir de öncelik meselesi, karşındakini vakit ayırmaya değer görme diye bir şey var bu da biraz şans.
Evde ya da telefonda görüşsek ben de darlayabilirdim ama onda da aynı olunca üstlerine düşmüyorumEn yakın arkadaşımla ekstra bir durum olmadıkça haftada bir mutlaka görüşürüz. Yoğunluğumuza bağlı bazen haftada 2-3 olur, bazen iki haftada bir.
O çok evcimen olduğu için genelde ben dürterim, hadi çıkalım, hadi şuraya gidelim, anlatacaklarım var akşam evdeysen kahveye geleyim diye. O da tabii ki görüşelim der ama büyük çoğunluk bende.
Bu, o benimle görüşmek istemediği için değil. İşten gelip yayılma insanı, dürtmek gerekiyor. Hatta dün aradı, "çok yoğunum görüşemedik ama özledim haberin olsun" diye.
Karşınızdakinden o samimiyeti görüyorsanız, görüşmek için daha çok sizin aramanızda bir sorun yok bence. Ama idareten görüşüyorlar diyorsanız, üstüne düşmeyin.
Biraz da şans meselesi arkadaşlık, dostluklar. Hayat artık iyice zorlaştı, herkes kendi derdinde, anlaşıp devamlı görüşmek isteyeceğiniz insanlar bulmak zor oluyor.Evde ya da telefonda görüşsek ben de darlayabilirdim ama onda da aynı olunca üstlerine düşmüyorum
Tabii ki o da etkiliyor. Fakat yeni birilerini bulma açısından etkiliyor biraz. Ama ben zaten daha çok uzun kalıcı arkadaşlıklarım için sitem ettim. Ben de yeni tanıdığım insanlara yakın olmak isterdim ama o karakter ve değişmesi zor gibiBiraz da şans meselesi arkadaşlık, dostluklar. Hayat artık iyice zorlaştı, herkes kendi derdinde, anlaşıp devamlı görüşmek isteyeceğiniz insanlar bulmak zor oluyor.
Hemen samimi olamam demişsiniz, o da etkiliyordur.
Ben geçen gün rakıya gittim, yan masadaki çiftle konuşmaya başladık. Masadan masaya konuşurken laf lafı açtı, masalarına davet ettiler, bütün gece sohbet ettik, kalkarken telefon alışverişi yaptık, sarıldık öpüştük falan.
Ha tekrar görüşür müyüz, devamı gelir mi bilmiyorum.
Ama o gece için gayet keyifli vakit geçirdim.
Eğer kendinizi biraz geri tutan, zor açılan bir insansanız karşınızdakilere de bu geçiyordur. Yapı meselesi tabii ki kolay değişmez, değişmek zorunda da değil zaten. Ama bu konuda bir rahatsızlığınız varsa belki daha sıcakkanlı olmaya çalışabilirsiniz.
Sanırım en yakın arkadaşların çoğunda biri çok gezgin ,aktif , dışa dönük diğeri ise evcimen, içe dönük oluyor :) iki evcimen bir adım atamaz.En yakın arkadaşımla ekstra bir durum olmadıkça haftada bir mutlaka görüşürüz. Yoğunluğumuza bağlı bazen haftada 2-3 olur, bazen iki haftada bir.
O çok evcimen olduğu için genelde ben dürterim, hadi çıkalım, hadi şuraya gidelim, anlatacaklarım var akşam evdeysen kahveye geleyim diye. O da tabii ki görüşelim der ama büyük çoğunluk bende.
Bu, o benimle görüşmek istemediği için değil. İşten gelip yayılma insanı, dürtmek gerekiyor. Hatta dün aradı, "çok yoğunum görüşemedik ama özledim haberin olsun" diye.
Karşınızdakinden o samimiyeti görüyorsanız, görüşmek için daha çok sizin aramanızda bir sorun yok bence. Ama idareten görüşüyorlar diyorsanız, üstüne düşmeyin.
Tam olarak sizinle aynı durumdayım bazen acaba ben arkadaslik ilişkilerini beceremiyor muyum diye sorguluyorum kendimi insanların çocukluktan devam eden arkadasliklarini gorunce cok imreniyorumGenelde hep az arkadaşım olmuştur insanlarla hemen samimi olabilen biri değilim. Fakat çok iyi arkadaşlıklarım olsa da bir noktadan sonra eskisi kadar görüşemiyoruz. Farklı şehirlerden dolayı normal olabilir ama lisedeki arkadaşlarımla da görüşmüyoruz ya da işten çok yakın olduğum arkadaşlarımla. Samimi olunca gerçekten eğleniyoruz ve gülüyoruz ama genelde karşı taraf ortamdan gidince ilişkisini kesmeye başlıyor. İnsanları görüyorum çok kalıcı arkadaşlıkları var, hep bir aradalar. Benim arkadaşlarım neden böyle anlam veremiyorum. Bunu dillendirdikçe sanki iyice azalıyor. Sizin de buna benzer durumunuz oldu mu? Olduysa bu konuda n’aptınız? Kendimi çok şanssız hissediyorum.
Ek olarak üniversiteden çok sevdiğim ve görüştüğüm arkadaşlarım var ama şehir dışında uzaktalar. Mesele görüşebildiklerimin uzakta görüşemediklerimin yakında olması
İnsan en azından 1 2 çok yakın olduğu arkadaş istiyor yanında. Bazıları ne gerek var yalnızlığı sev ya da yeni arkadaşlar edin diyor ama o kadar kolay olmuyor. İnsanların da zaten yakın arkadaşları var ve yeni birine ihtiyaç duymuyorlar.Tam olarak sizinle aynı durumdayım bazen acaba ben arkadaslik ilişkilerini beceremiyor muyum diye sorguluyorum kendimi insanların çocukluktan devam eden arkadasliklarini gorunce cok imreniyorum
Acaba maddi durumlarından dolayı mı eve kapanıyorlar dedim ama onda da ev oturmaları yapabilirdiniz.Yani çoğunun böyle olması zaten sorguladığım şey. Sanırım hep aynı tarz insanları hayatıma çekiyorum. Sanırım biraz da evden çıkmayı sevmeyen tipler. Çünkü çoğu hep evde takılıyor
Sizin konunuzu daha önce okumuştum. Bence konu sahibi ve siz arkadaşlığa çok fazla kafayı takıyor ve gereğinden büyük anlamlar yüklüyorsunuz, bu yüzden olmuyor. Yanlış anlamayın arkadaşlık dostluk iyidir güzeldir ama size aynı değeri verenlerle veya yokluğunuzu fark edenlerle.Bir veya iki kere kendinizi hatırlattınız tamam daha fazlasına bence de gerek yok kıran girmedi sonuçta insanlara dsdsh.NapıyoruzTam olarak sizinle aynı durumdayım bazen acaba ben arkadaslik ilişkilerini beceremiyor muyum diye sorguluyorum kendimi insanların çocukluktan devam eden arkadasliklarini gorunce cok imreniyorum
Bütün arkadaşlık konularınızda ne kadar iyi arkadaşlarınız olduğunu ne kadar çok sevildiğinizi sürekli o beni arıyor şu bana yazıyor gibi yorumlar yapıyorsunuz. Benimde buna benzer bir konum vardı. Merak etmeyin bizde sizin gibi geziyor insanlarla muhabbet kuruyor sohbet etmesini biliyoruz. Sadece bazen şanssız mıyız diye yakınarak konu açıyoruz sizde sürekli alakasız bir şekilde arkadaşlarınızla mükemmel diyologlarınızı anlatıp duruyorsunuz. Tamam anladık bir siz iyisiniz biz sorunluyuz. Bir değil iki değil burda arkadaş konusundan yakınan insanlara sürekli neden kendi iyi arkadaşlıklarınızı yüceltip duruyorsunuz ?Biraz da şans meselesi arkadaşlık, dostluklar. Hayat artık iyice zorlaştı, herkes kendi derdinde, anlaşıp devamlı görüşmek isteyeceğiniz insanlar bulmak zor oluyor.
Hemen samimi olamam demişsiniz, o da etkiliyordur.
Ben geçen gün rakıya gittim, yan masadaki çiftle konuşmaya başladık. Masadan masaya konuşurken laf lafı açtı, masalarına davet ettiler, bütün gece sohbet ettik, kalkarken telefon alışverişi yaptık, sarıldık öpüştük falan.
Ha tekrar görüşür müyüz, devamı gelir mi bilmiyorum.
Ama o gece için gayet keyifli vakit geçirdim.
Eğer kendinizi biraz geri tutan, zor açılan bir insansanız karşınızdakilere de bu geçiyordur. Yapı meselesi tabii ki kolay değişmez, değişmek zorunda da değil zaten. Ama bu konuda bir rahatsızlığınız varsa belki daha sıcakkanlı olmaya çalışabilirsiniz.
Acilan ayni icerikli konulara ayni icerikli yorumlari yapmam rahatsiz ediyorsa gözardı edip geçebilirsiniz. Ayni konulara farkli icerikli yorum yazacak halim yok mantikli düşünebiliyorsaniz.Bütün arkadaşlık konularınızda ne kadar iyi arkadaşlarınız olduğunu ne kadar çok sevildiğinizi sürekli o beni arıyor şu bana yazıyor gibi yorumlar yapıyorsunuz. Benimde buna benzer bir konum vardı. Merak etmeyin bizde sizin gibi geziyor insanlarla muhabbet kuruyor sohbet etmesini biliyoruz. Sadece bazen şanssız mıyız diye yakınarak konu açıyoruz sizde sürekli alakasız bir şekilde arkadaşlarınızla mükemmel diyologlarınızı anlatıp duruyorsunuz. Tamam anladık bir siz iyisiniz biz sorunluyuz. Bir değil iki değil burda arkadaş konusundan yakınan insanlara sürekli neden kendi iyi arkadaşlıklarınızı yüceltip duruyorsunuz ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?